Juan Manuel Márquez w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaJuan Manuel Márquez (ur. 23 sierpnia 1973 w Meksyku) – meksykański bokser, aktualny mistrz świata WBO w wadze junior półśredniej oraz były mistrz świata WBA i WBO w kategorii lekkiej (do 135 funtów), były mistrz świata organizacji WBA i IBF w kategorii piórkowej (do 126 funtów) oraz organizacji WBC w kategorii junior lekkiej (do 130 funtów). Był także tymczasowym mistrzem federacji WBO w kategorii piórkowej. Starszy brat boksera Rafaela Márqueza.
Spis treści
- 1 Początki kariery
- 2 Mistrzostwo świata IBF i WBA w kategorii piórkowej
- 3 Tytuł tymczasowego mistrza świata WBO w kategorii piórkowej
- 4 Mistrzostwo świata WBC w kategorii junior lekkiej
- 5 Mistrzostwo świata WBA i WBO w kategorii lekkiej
- 6 Przypisy
- 7 Linki zewnętrzne
Początki kariery | edytuj kod
Karierę zawodową rozpoczął w maju 1993. Już w pierwszej walce doznał porażki, na skutek dyskwalifikacji za uderzenia głową. W kwietniu 1996, w swojej szesnastej walce, znokautował w ósmej rundzie byłego mistrza świata WBA w kategorii junior piórkowej, Julio Gervacio. W następnych latach stoczył kilkanaście zwycięskich pojedynków. Pokonał między innymi przyszłego mistrza świata WBO w kategorii junior piórkowej, Agapito Sancheza, oraz byłego mistrza świata WBA w kategorii koguciej, Alfreda Kotey.
11 września 1999 przegrał na punkty z Freddie Norwoodem walkę o tytuł mistrza świata WBA w kategorii piórkowej[1]. Po tej porażce, do końca 2001 roku wygrał kolejnych osiem pojedynków, w tym z byłym mistrzem świata WBO w kategoriach koguciej i junior piórkowej, Danielem Jiménezem.
Mistrzostwo świata IBF i WBA w kategorii piórkowej | edytuj kod
9 marca 2002 wygrał w walce eliminacyjnej IBF z Australijczykiem Robbie Pedenem[2]. 1 lutego 2003, w pojedynku o wakujący tytuł mistrza świata IBF w kategorii piórkowej, pokonał przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Manuela Medinę, pięciokrotnego mistrza świata w tej kategorii wagowej[1].
Pierwszy raz obronił swój tytuł w listopadzie 2003, w walce z Derrickiem Gainerem, zdobywając dodatkowo pas mistrzowski organizacji WBA. Sędzia przerwał walkę w siódmej rundzie, po tym jak Gainer doznał rozcięcia głowy po niezamierzonym uderzeniu głową[3]. 8 maja 2004 zmierzył się ze słynnym Mannym Pacquiao. Walka zakończyła się remisem, mimo że Márquez w pierwszej rundzie trzy razy leżał na deskach[4].
Po walce z Pacquiao jeszcze dwukrotnie zdołał obronić swoje mistrzowskie pasy. 18 września 2004 pokonał na punkty późniejszego mistrza IBF w kategorii piórkowej, Orlando Salido[5]. 7 maja 2005 takim samym rezultatem zakończyła się jego walka z Victorem Polo[6]. W sierpniu 2005 IBF odebrała Márquezowi tytuł mistrzowski, ponieważ nie udało się zorganizować walki z oficjalnym pretendentem do tytułu, Phafrakorbem Rakkietgymem. W konsekwencji WBA odebrała Márquezowi status Super Mistrza (Super Champion) i nakazała walczyć z posiadaczem zwykłego pasa mistrzowskiego w tej kategorii wagowej, Chrisem Johnem. Walka odbyła się 4 marca 2006 – Márquez przegrał ją na punkty jednogłśną decyzją sędziów[7].
Tytuł tymczasowego mistrza świata WBO w kategorii piórkowej | edytuj kod
W sierpniu 2006 wygrał przez techniczny nokaut w siódmej rundzie z Terdsakiem Jandaengiem[8]. Stawką pojedynku był tytuł tymczasowego mistrza świata WBO w kategorii piórkowej, ponieważ dotychczasowy mistrz, Scott Harrison, nie był w stanie bronić swego tytułu z powodu problemów zdrowotnych. W listopadzie tego samego roku, broniąc wywalczonego trzy miesiące wcześniej tytułu, znokautował w dziewiątej rundzie Jimrexa Jaca[9].
Mistrzostwo świata WBC w kategorii junior lekkiej | edytuj kod
Po tej walce Márquez zmienił kategorię wagową na wyższą. 3 marca 2007 zmierzył się z mistrzem świata WBC w kategorii junior lekkiej, Marco Antonio Barrerą. Márquez wygrał ten pojedynek i odebrał Barrerze pas mistrzowski[1]. Następnie we wrześniu miał się zmierzyć z Jorge Rodrigo Barriosem, jednak Argentyńczyk zrezygnował z walki z powodu kontuzji. 3 listopada 2007 wygrał na punkty ze srebrnym medalistą olimpijskim z Sydney, Rocky Juarezem[10].
15 marca 2008 stracił swój tytuł przegrywając niejednogłośną decyzją na punkty z Mannym Pacquiao. Wielu komentatorów i widzów uznało ten wynik za kontrowersyjny[11].
Mistrzostwo świata WBA i WBO w kategorii lekkiej | edytuj kod
Po tej porażce po raz kolejny zmienił kategorię wagową na wyższą, aby zmierzyć się z Joelem Casamayorem. 13 września 2008 pokonał Kubańczyka przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie, wcześniej dwukrotnie kładąc go na deski[12]. 28 lutego 2009 roku po zaciętej walce wygrał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie z Juanem Díazem. Obaj bokserzy doznali rozcięć skóry w okolicach prawego oka – Márquez w rundzie piątej, Díaz w ósmej. Był to pojedynek o wakujące tytuły mistrzowskie WBA i WBO w kategorii lekkiej[13].
19 września 2009 roku zmierzył się z Floydem Mayweatherem Jr. Stawką walki nie były tytuły mistrzowskie należące do Márqueza, a umowny limit wagowy został ustalony na 144 funty[14]. Walka początkowo miała się odbyć w 18 lipca 2009 roku, ale została przełożona z uwagi na kontuzję żeber Amerykanina. Ostatecznie Mayweather Jr. nie zdołał zmieścić się w umówionym limicie wagowym (ważył 146 funtów) i musiał zapłacić karę określoną w kontrakcie: 600 tys. dolarów – po 300 tys. dolarów za każdy funt nadwagi[15]. Pojedynek zdecydowanie na punkty wygrał Amerykanin. Sędziowie punktowali na jego korzyść w stosunku 118-109, 120-107 i 119-108. Márquez w drugiej rundzie leżał na deskach[16]. 31 lipca 2010 w swojej pierwszej obronie a jednocześnie w pojedynku rewanżowym pokonał jednogłośną decyzją Juana Díaza[17]. Cztery miesiące później pokonał przez techniczny nokaut tymczasowego mistrza WBO Michaela Katsidisa pomimo że Marquez był liczony w trzeciej rundzie[18]. 16 lipca 2011 podczas kolejnej obrony znokautował już w pierwszej rundzie Likara Ramosa[19]. 21 listopada 2011 ponownie zmierzył się z Mannym Pacquiao przegrywając decyzją większości, według większości obserwatorów to Márquez zasłużył na zwycięstwo[20]. 29 grudnia 2011 federacja WBA poinformowała o odebraniu Márquezowi pasa mistrzowskiego w wadze lekkiej[21], a 26 stycznia 2012 podobną decyzję podjęła federacja WBO[22].
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b c Don Steinberg: Marquez's most significant fights (ang.). ESPN.com. [dostęp 07.03.2009].
- ↑ Boxing Encyclopedia (ang.). [dostęp 07.03.2009].
- ↑ Boxing Encyclopedia (ang.). [dostęp 07.03.2009].
- ↑ Dan Rafael: Marquez, Pacquiao fight furiously to a draw (ang.). USA Today. [dostęp 07.03.2009].
- ↑ Chris Bronte: Marquez retains belts (ang.). Fightnews.com. [dostęp 07.03.2009].
- ↑ Bob Furusho: Marquez Decisions Polo (ang.). EastSideBoxing.com. [dostęp 07.03.2009].
- ↑ Chris John Beats Marquez (ang.). EastSideBoxing.com. [dostęp 07.03.2009].
- ↑ Graham Houston: Juan Manuel Marquez TKO7 Terdsak Jandaeng (ang.). Fightwriter.com. [dostęp 07.03.2009].
- ↑ Graham Houston: Juan Manuel Marquez KO9 Jimrex Jaca (ang.). Fightwriter.com. [dostęp 07.03.2009].
- ↑ Marquez Scores Unanimous Decision Over Juarez (ang.). EastSideBoxing.com. [dostęp 07.03.2009].
- ↑ Graham Houston: Manny Pacquiao W12 (split) Juan Manuel Marquez (ang.). Fightwriter.com. [dostęp 07.03.2009].
- ↑ David A. Avila: Juan Manuel Marquez KO's Casamayor (ang.). The Sweet Science. [dostęp 07.03.2009].
- ↑ Byron Spurlock, Jose Reyes: Marquez, new king at lightweights (ang.). Fightnews.com. [dostęp 07.03.2009].
- ↑ Mark Vester: Mayweather-Marquez To Take Place at 144, Not 147 (ang.). BoxingScene.com, 20.05.2009. [dostęp 2009-10-10].
- ↑ Dan Rafael: Mayweather loses $300K per pound (ang.). EastSideBoxing.com, 18.09.2009. [dostęp 2009-10-10].
- ↑ Andreas Hale, David Hudson: Mayweather wins easily (ang.). Fightnews.com, 19.09.2009. [dostęp 2009-10-10].
- ↑ Marquez po raz drugi wygrywa z Diazem (pol.). ringpolska.pl.
- ↑ Marquez pokonał przed czasem Katsidisa (pol.). ringpolska.pl.
- ↑ Zwycięstwa braci Marquez (pol.). ringpolska.pl.
- ↑ Znowu kontrowersja w szlagierowej walce Pacquiao - Marquez (pol.). ringpolska.pl.
- ↑ Juan Manuel Marquez pozbawiony pasa WBA (pol.). ringpolska.pl.
- ↑ Marquez pozbawiony pasa, Burns nowym mistrzem WBO (pol.). ringpolska.pl.
Linki zewnętrzne | edytuj kod
OryginałEdytujHistoria i autorzy
