Julius Pelikán w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaJulius Pelikán (ur. 23 lutego 1887 w Nové Veselí, zm. 17 lutego 1969 w Ołomuńcu) − czeski rzeźbiarz i medalier, ojciec Jiříego Pelikán.
Urodził się w rodzinie szewca. Ukończył szkołę kamieniarską w Hořicach i w 1905 wyjechał na praktykę do Niemiec. Wrócił w 1908 i znalazł zatrudnienie przy pracach związanych z przebudową katedry w Brnie. W latach 1909−1913 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, będąc uczniem Josefa Václava Myslbeka i Jana Štursy.
W 1913 osiedlił się na stałe w Ołomuńcu. W 1915 powołany do wojska, znalazł się w oddziale przeznaczonym do dekoracji cmentarzy wojennych na terenie dzisiejszej Polski. Działali w nim m.in. architekt Dušan Jurkovič i malarz Adolf Kašpar, z którym pod koniec wojny pracował przy restauracji fresków w kościele Matki Boskiej Śnieżnej w Ołomuńcu.
W latach 1942−1945 był z żoną i najstarszym synem więziony w obozach internowania w Svatobořicach i w Brnie. Te doświadczenia sprawiły, iż ważnym tematem jego twórczości stał się ruch oporu. Był autorem dziesiątek pomników, tworzył też rzeźbiarskie wykończenia budynków. Najwięcej jego dzieł znajduje się w Ołomuńcu.
Wybór prac | edytuj kod
- 1924 – pomnik wyzwolenia Czechosłowacji z figurą Františka Palackiego w Ołomuńcu-Holicach, portal wejściowy do palmiarni w parku Smetanovy Sady.
- 1926 – dekoracja rzeźbiarska Mauzoleum żołnierzy jugosłowiańskich w Ołomuńcu.
- 1927 – popiersie Jana Evangelisty Kosiny w dawnym budynku Gimnazjum Słowiańskiego w Ołomuńcu.
- 1928 – figura kobieca na pomniku ofiar I wojny światowej w Lutínie.
- 1932 – popiersie Miroslava Tyrša.
- 1933 – pomnik Františka Polívki w parku Smetanovy Sady.
- 1936 – sarkofag arcybiskupa Antonína Cyrila Stojana w Kaplicy Królewskiej w Welehradzie.
- 1937 – pomnik Tomasza ze Štitnego.
- 1949 – tablica pamiątkowa Karela Maydla w szpitalu uniwersyteckim.
