Karol Rómmel

Karol Rómmel w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Karol Rómmel 1934 Karol Rómmel (czwarty z lewej) w towarzystwie pozostałych członków polskiej kadry jeździeckiej

Karol Rómmel (ur. 22 maja 1888 w Grodnie, zm. 7 marca 1967 w Elblągu) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, jeździec, trzykrotny olimpijczyk. W 1918 pod wpływem brata Juliusza zmienił pisownię nazwiska zastępując „u” literą „ó”.

Spis treści

Służba wojskowa | edytuj kod

Razem z braćmi: Juliuszem, Wilhelmem, Waldemarem i Janem pełnił zawodową służbę wojskową w Armii Imperium Rosyjskiego. W 1914 roku w stopniu rotmistrza służył w 14 Małorosyjskim pułku kirasjerów/dragonów w Kaliszu. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Petersburgu i Pawłowską Szkołę Wojskową.

W Wojsku Polskim w czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził w stopniu majora 8 pułkiem ułanów. Następnie był instruktorem jazdy w szkołach oficerskich kawalerii w Przemyślu, Starej Wsi i w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu[1]. W 1924 pełnił służbę w 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Z dniem 31 grudnia 1929 przeniesiony został w stan spoczynku.

Osiągnięcia sportowe | edytuj kod

Trzykrotnie brał udział w igrzyskach olimpijskich.

Na igrzyskach w Sztokholmie 1912, startując jeszcze w reprezentacji Rosji, był o krok od złotego medalu w skokach przez przeszkody. Pod koniec bezbłędnego drugiego przejazdu, jego koń Siablik pośliznął się na mokrym podłożu (ostatnia przeszkodą był rów z wodą) i upadł, a Rómmel złamał sześć żeber: mimo to wsiadł na konia i półprzytomny dokończył występ. Został sklasyfikowany na 15. miejscu, zyskał wielki aplauz publiczności, a król Szwecji Gustaw V odwiedził go w szpitalu i wręczył mu kopię złotego medalu olimpijskiego.[2]

Na igrzyskach w Paryżu w 1924 zajął w skokach przez przeszkody indywidualnie 10. miejsce, a z drużyną – 6. miejsce (partnerzy Zdzisław Dziadulski, Adam Królikiewicz, Kazimierz Szosland), natomiast w WKKW: indywidualnie 10. miejsce z drużyną – 7. miejsce (partnerzy Tadeusz Komorowski, Kazimierz Rostwo de Suski, Kazimierz Szosland). Był wtedy organizatorem i w istocie trenerem polskiej ekipy jeździeckiej.[2]

Na igrzyskach w Amsterdamie 1928 zdobył wreszcie, pod koniec kariery sportowej, medal olimpijski. Startując na koniu Donneuse, w WKKW indywidualnie zajął dalekie, 26. miejsce, ale drużyna zdobyła brązowy medal (partnerzy: Michał Woysym-Antoniewicz i Józef Trenkwald). Tym razem dopisało mu szczęście - cross był niezwykle trudny i ukończyły go w komplecie tylko Holandia, Norwegia i Polska, co zapewniło Polakom medal, mimo iż indywidualnie zajęli 15., 25. i 26. miejsce (zawody ukończyło 28 jeźdźców na 46 startujących).

W Plebiscycie Przeglądu Sportowego 1927 zajął drugie miejsce. W roku 1931 na koniu Caraibe brał udział w sławnej gonitwie Wielka Pardubicka, której nie ukończył (na trasie gonitwy miał trzy upadki, a następnie koń odmówił skoku). Był trenerem polskich jeźdźców przygotowujących się do igrzysk olimpijskich w okresie międzywojennym.

Wojna i czasy powojenne | edytuj kod

W czasie II wojny światowej był więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych KL Dachau i KL Gusen I (Mauthausen). Po wojnie pracował jako trener (m.in. w Sopocie), a pod jego opieką wyrosło wielu wybitnych jeźdźców polskich.

Występował także w filmach jako konsultant i aktor niezawodowy (Lotna, Krzyżacy, Milczenie i Tarpany).

Karol Rómmel pochowany został na Centralnym Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku-Wrzeszczu[3] (rejon XII, taras III-1-8/9)[4].

Grób Karola Rómmla na cmentarzu Srebrzysko

Awanse | edytuj kod

Odznaczenia | edytuj kod

polskie | edytuj kod

zagraniczne | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Koń przed... panną. cwk.grudziadz.pl. [dostęp 9 grudnia 2014].
  2. ↑ a b Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Karol Rómmel - wzbudził podziw króla Szwecji, papież Franciszek zapamiętał go na lata - WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl, 10 marca 2016 [dostęp 2020-09-28]  (pol.).
  3. ↑ Znani niezapomniani - Rómmel Karol, niezapomniani.org [dostęp 2020-04-25] .
  4. ↑ Karol Rómmel. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2020-05-27].
  5. ↑ Na podstawie fotografii [1]
  6. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3313 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 3)
  7. ↑ Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928. 

Bibliografia, linki | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Karol Rómmel" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy