Katastrofa lotu Pennsylvania Central Airlines 410 w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaKatastrofa lotu Pennsylvania Central Airlines 410 – wydarzyła się 13 czerwca 1947, Douglas DC-4 należący do linii Pennsylvania Central Airlines lecący z Pittsburgha do Waszyngtonu rozbił się podczas podejścia do lądowania. Zginęło 50 osób (47 pasażerów i 3 członków załogi).
Spis treści
Przebieg tragedii | edytuj kod
Douglas DC-4 (N88842) został wyprodukowany w czasie II wojny światowej w 1942, wylatał 8038 godzin. Samolot leciał z Chicago do Waszyngtonu z postojem w Norfolk, Cleveland i Pittsburgu. Z Chicago wystartował o godz. 13:52. O godz. 17:24 wystartował z Pittsburga do Waszyngtonu. O godz. 18:03 podchodził do lądowania. Samolot uderzył w górę Blue Ridge na wysokości 1425 stóp. Zginęło 47 pasażerów i 3 członków załogi
Przyczyny | edytuj kod
Przyczyną tragedii były błędy pilotów w warunkach złej widoczności.
Zobacz też | edytuj kod
Linki zewnętrzne | edytuj kod
OryginałEdytujHistoria i autorzy
