Konwencja wiedeńska o stosunkach konsularnych w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaKonwencja wiedeńska o stosunkach konsularnych - umowa międzynarodowa kodyfikująca prawo konsularne. Została przyjęta 24 kwietnia 1963 roku w Wiedniu na zakończenie konferencji międzynarodowej, w której brały udział 92 państwa. Konwencja weszła w życie 19 marca 1967 roku. Stronami jest 180 państw.
Spisana w 5 językach autentycznych: angielskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, depozytariuszem jest Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych (art. 79).
Konwencja reguluje ustanawianie stosunków konsularnych między państwami, funkcje konsularne, procedurę mianowania urzędników konsularnych, klasy kierowników urzędów konsularnych, zasady pierwszeństwa (precedencji) oraz przywileje i immunitety konsularne, w tym także w odniesieniu do konsulów honorowych.
Zobacz też | edytuj kod
- Konwencja wiedeńska o stosunkach dyplomatycznych
- placówki dyplomatyczne i konsularne Polski na świecie oraz obcych państw w Polsce
Linki zewnętrzne | edytuj kod
OryginałEdytujHistoria i autorzy
