Krystyna Janda w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Magda Umer i Krystyna Janda w czasie koncertu „Pamiętajmy o Osieckiej”, Teatr Atelier, 2014Krystyna Jolanta Janda (ur. 18 grudnia 1952[a][1] w Starachowicach) – polska aktorka filmowa i teatralna, reżyserka, prozaiczka, felietonistka i piosenkarka. Współzałożycielka i prezes Fundacji Krystyny Jandy na rzecz Kultury (od 2004) oraz dyrektor artystyczna powołanych przez fundację Teatru „Polonia” oraz Och-Teatru w Warszawie.
Karierę rozpoczęła jeszcze w trakcie studiów, występując w produkcjach telewizyjnych. Jej debiutem kinowym była główna rola reżyserki Agnieszki w filmie Andrzeja Wajdy Człowiek z marmuru (1976), która zapewniła jej popularność w kraju. Od tamtej pory wystąpiła w siedmiu wielokrotnie nagradzanych fabularnych i dokumentalnych filmach tego twórcy. Jej pozycję wzmocnił udział w filmach Granica w reżyserii Jana Rybkowskiego (1977), Golem Piotra Szulkina (1979), Kochankowie mojej mamy Radosława Piwowarskiego (1985), Dekalog II Krzysztofa Kieślowskiego (1988), Stan posiadania (1988) i Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową Krzysztofa Zanussiego (2000) oraz miniserialu Modrzejewska (1989). Międzynarodowe uznanie przyniosła jej rola Antoniny Dziwisz w filmie Przesłuchanie (1982). Grała również w filmach produkcji niemieckiej, francuskiej i węgierskiej, m.in. w nagrodzonym Oscarem filmie Mefisto (1981).
Była etatową aktorką w Teatrze Ateneum w Warszawie (1975–1987) i Teatrze Powszechnym w Warszawie (1987–2005). Wyreżyserowała także film Pestka (1995) na podstawie prozy Anki Kowalskiej, a także liczne spektakle sceniczne i spektakle telewizyjne. Udzielała się wokalnie na kilku albumach muzycznych, m.in. nagranym w duecie z Markiem Grechutą W malinowym chruśniaku (1984).
Spis treści
- 1 Życiorys
- 2 Życie prywatne
- 3 Dorobek artystyczny
- 4 Ordery i odznaczenia
- 5 Uwagi
- 6 Przypisy
- 7 Bibliografia
- 8 Linki zewnętrzne
Życiorys | edytuj kod
Urodziła się i wychowała w Starachowicach. Jest córką Zdzisławy z d. Janickiej i Ryszarda Jandy, inżyniera pochodzenia czeskiego[2]. Gdy miała półtora roku, zamieszkała z dziadkami, ponieważ ojca przeniesiono służbowo do Ursusa[3]. Skończywszy siedem lat, zamieszkała z rodzicami[4]. W dzieciństwie uczęszczała do szkoły muzycznej[5].
Jest absolwentką warszawskiego Państwowego Liceum Plastycznego, uczyła się również w studium baletowym[6]. W 1975 ukończyła z wyróżnieniem studia magisterskie na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie[7].
Jako aktorka debiutowała w czasie studiów rolą Maszy Kułyginy w dramacie Trzy siostry Antona Czechowa w reżyserii Aleksandra Bardiniego w Teatrze Telewizji w 1974[8]; w tym samym roku zagrała rolę Manekina 34 w ulicznej grotesce scenicznej Bal manekinów Brunona Jasieńskiego w reżyserii Janusza Warmińskiego[8]. W 1976 zagrała Doriana Graya w Portrecie Doriana Graya Oscara Wilde’a w adaptacji Johna Osborne’a i reżyserii Andrzeja Łapickiego w Teatrze Małym w Warszawie[8]. W latach 1976–1987 była aktorką Teatru Ateneum w Warszawie.
Po raz pierwszy na ekranie pojawiła się w 1973 w serialu Czarne chmury jako dziewczyna tańcząca na chłopskim weselu, ale dopiero rola Agnieszki w filmie Andrzeja Wajdy Człowiek z marmuru (1976) była przełomem w jej karierze artystycznej[9]. Grywa najczęściej postacie kobiet silnych i zdecydowanych o bogatym życiu wewnętrznym. Do najbardziej znanych należą jej role w filmach – oprócz Człowieka z marmuru – Człowiek z żelaza, Przesłuchanie oraz Kochankowie mojej mamy. Na estradzie Janda debiutowała w 1977 na XV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu piosenką Guma do żucia z muzyką i do słów Marka Grechuty[8].
Od lat 80. gra nieprzerwanie w filmach kinowych i telewizyjnych oraz w sztukach teatralnych. Ponadto reżyseruje w teatrze i telewizji, ma na koncie reżyserię filmu fabularnego Pestka, według kultowej powieści o miłości autorstwa Anki Kowalskiej. W teatrze zagrała około 60 ról od antyku przez Szekspira do współczesnego repertuaru teatralnego polskiego i światowego. Przy czym ma na swoim koncie sukcesy właściwie we wszystkich gatunkach scenicznych. Największym sukcesem była Medea Eurypidesa. Miała w swoim repertuarze wiele monodramów, z których każdy był sukcesem. Zagrała także około 45 ról od klasycznych do współczesnych w Teatrze Telewizji oraz około 50 ról w filmach fabularnych. Wystąpiła w 6 filmach Andrzeja Wajdy. Poza Człowiekiem z marmuru kontynuowała współpracę z reżyserem w jego kolejnych dziełach, jak np.: Człowiek z żelaza, Dyrygent, czy Bez znieczulenia.
Jest laureatką wielu nagród przyznawanych w Polsce, jak i na świecie. Za rolę w Przesłuchaniu otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na 43. MFF w Cannes, a za rolę w filmie Zwolnieni z życia Waldemara Krzystka – Srebrną Muszlę na MFF w San Sebastián. Za rolę w filmie niemiecko-francuskim Laputa knerii Helmy Sanders-Brahms została nagrodzona na MFF w Montrealu.
Gra, śpiewa, reżyseruje, pisze felietony, wydała pięć albumów studyjnych i pięć książek. Pisuje felietony[10] m.in. do magazynu „Poradnik Domowy”[11], a wcześniej także do miesięczników „Pani” oraz „Uroda”[12], występuje w reklamach telewizyjnych. Prowadzi blog[13].
Wielokrotnie nagradzana jako najpopularniejsza i najbardziej ceniona aktorka w Polsce. W 1998 w ankiecie „Koniec wieku” przeprowadzonej przez tygodnik „Polityka” została wybrana do grona najwybitniejszych aktorów XX wieku[14]. W maju 2006 otrzymała nagrodę Medaille Charlemagne pour des Medias Européens (Medal Karola Wielkiego Europejska nagroda mediów) za wybitny dorobek aktorski, zaangażowanie w europejskie porozumienie między Wschodem i Zachodem oraz walkę o równouprawnienie kobiet. W tym samym roku za rolę Tonki Babić w spektaklu Ucho, gardło, nóż (w jej własnej reżyserii) została nagrodzona prestiżowym Feliksem Warszawskim.
W 2000 odbyła jedną z największych tras teatralnych w historii polskiego teatru (Sto twarzy Krystyny Jandy). W ciągu dwóch miesięcy zagrała 48 spektakli w 8 największych miastach Polski.
W 2005 podjęła też – jako jedna z pierwszych – wyzwanie stworzenia własnego, prywatnego teatru w Warszawie, Teatru „Polonia”[15]. Jest również fundatorką i Prezesem Zarządu Fundacji Krystyny Jandy na rzecz Kultury[16]. 16 stycznia 2010 Fundacja Krystyny Jandy na rzecz Kultury świętowała otwarcie nowej sceny nazwanej Och-Teatr, mieszczącej się w Warszawie przy ulicy Grójeckiej w sali dawnego kina „Ochota”[17].
Zasiada w Radzie Nadzorczej Fundacji Okularnicy[18].
We wrześniu 2015 na rynku pojawiły się kosmetyki sygnowane jej nazwiskiem[19][20]. Pojawiała się też w kampaniach reklamowych marek, takich jak Art & Diamonds Soraya, Eurobanku, Telekomunikacji Polskiej SA czy Lipton[21].
30 grudnia 2020, po tym, jak poinformowała w mediach społecznościowych, że zaszczepiła się poza kolejnością przeciw COVID-19 na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym, stała się centralną postacią tzw. afery szczepionkowej[22][23][24].
Życie prywatne | edytuj kod
W latach 1974–1979 była żoną aktora Andrzeja Seweryna, z którym ma córkę, Marię. W 1981 poślubiła Edwarda Kłosińskiego (zm. 5 stycznia 2008), z którym miała dwóch synów, Adama i Jędrzeja[25][26]. Mieszka w podwarszawskim Milanówku.
Dorobek artystyczny | edytuj kod
Osobny artykuł: Dorobek artystyczny Krystyny Jandy.Filmografia | edytuj kod
- Człowiek z marmuru (1976)
- Pani Bovary to ja (1977)
- Na srebrnym globie (1977)
- Granica (1977)
- Rodzina Połanieckich (1978)
- Bez znieczulenia (1978)
- Bestia (1978)
- Golem (1979)
- Dyrygent (1979)
- Doktor Murek (1979)
- W biały dzień (1980)
- Wojna światów – następne stulecie (1981)
- Mefisto (1981)
- Człowiek z żelaza (1981)
- Przesłuchanie (1982)
- O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji (1983)
- Kochankowie mojej mamy (1985)
- W zawieszeniu (1986)
- Laputa (1986)
- Dekalog II (1988)
- Stan posiadania (1988)
- Modrzejewska (1989)
- Kuchnia polska (1991)
- Zwolnieni z życia (1992)
- Tato (1995)
- Pestka (1995)
- Matka swojej matki (1996)
- Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową (2000)
- Weiser (2000)
- Żółty szalik (2000)
- Przedwiośnie (2001)
- Męskie-żeńskie (2003)
- Wróżby kumaka (2005)
- Parę osób, mały czas (2006)
- Ryś (2007)
- Tatarak (2009)
- Rewers (2009)
- Sponsoring (2011)
- Bez tajemnic (2011–2012)
- Pani z przedszkola (2014)
- Panie Dulskie (2015)
- Słodki koniec dnia (2019)
- Królestwo kobiet (2020)
Spektakle (wybór) | edytuj kod
- Śluby panieńskie (1976) – autor Aleksander Fredro, reż. Jan Świderski, rola: Aniela
- Mewa (1977) – autor Anton Czechow, reż. Janusz Warmiński, rola: Nina Zarieczna
- Biała bluzka (1987) – autor Agnieszka Osiecka, reż. Magda Umer, rola: Elżbieta
- Shirley Valentine (1990) – autor Willy Russell, reż. Maciej Wojtyszko, rola: Shirley Valentine
- Na szkle malowane (1993) – autor Ernest Bryll, reż. Krystyna Janda, rola: Anioł
- Kobieta zawiedziona (1994) – autor Simone de Beauvoir, reż. Magda Umer, rola: Monika
- Maria Callas (1997) – autor Terrence McNally, reż. Andrzej Domalik, rola: Maria Callas
- Mała Steinberg (2001) – autor Lee Hall, reż. Krystyna Janda, rola: Mała Steinberg
- Kto się boi Virginii Woolf? (2002) – autor Edward Albee, reż. Władysław Pasikowski, rola: Martha
- Kopciuszek (2005) – autor: Jan Brzechwa, reż. Krystyna Janda
- Boska! (2007) – autor: Peter Quilter, reż. Andrzej Domalik, rola: Florence Foster Jenkins – najgorsza śpiewaczka świata
- Dancing (2008) – autor Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
- Weekend z R. (2010) – autor Ronald Harwood, reż. Krystyna Janda, rola: Clarice
- Danuta W. (2012) – reż. Janusz Zaorski, rola: Danuta Wałęsa
- Pamiętnik z Powstania Warszawskiego (2014) – autor Miron Białoszewski, adaptacja, reżyseria, wykonanie: Krystyna Janda, miejsce wystawienia: Sala pod Liberatorem w Muzeum Powstania Warszawskiego.
Publikacje | edytuj kod
- Krystyna Janda: Gwiazdy mają czerwone pazury. Warszawa: W.A.B., 1998. ISBN 83-87021-39-3.
- Krystyna Janda: Moja droga B. Warszawa: W.A.B., 2000. ISBN 83-88221-41-8.
- Krystyna Janda: Różowe tabletki na uspokojenie. Warszawa: Świat Książki, 2003. ISBN 83-7311-879-9.
- Krystyna Janda: WWW.MAŁPA.PL. Warszawa: W.A.B., 2004. ISBN 83-89291-89-4.
- Krystyna Janda: WWW.MAŁPA2.PL. Warszawa: W.A.B., 2005. ISBN 83-7414-079-8.
- Krystyna Janda: Moje rozmowy z dziećmi. Warszawa: Krystyna Janda, 2008. ISBN 978-83-927777-0-0.
- Krystyna Janda: Pani zyskuje przy bliższym poznaniu / Krystyna Janda w rozmowie z Katarzyną Montogomery. Warszawa: Prószyński Media, 2016. ISBN 978-83-8069-352-4.
- Krystyna Janda: Dziennik 2000–2002. Warszawa: Prószyński Media, 2017. ISBN 978-83-8097-124-0.
- Krystyna Janda: Dziennik 2003-2004. Warszawa: Prószyński Media, 2017. ISBN 978-83-8097-237-7.
- Krystyna Janda: Dziennik 2005-2006. Warszawa: Prószyński Media, 2018. ISBN 978-83-8123-251-7.
- Krystyna Janda: Dziennik 2007-2010. Warszawa: Prószyński Media, 2019. ISBN 978-83-8123-875-5.
Ordery i odznaczenia | edytuj kod
Odcisk dłoni i podpis Jandy na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach Gwiazda Krystyny Jandy w Alei Gwiazd w Łodzi- 1989 – Złoty Krzyż Zasługi,
- 1991 – Order Sztuki i Literatury III klasy (Francja),
- 1997 – Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”,
- 2002 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu wybitnych zasług dla rozwoju Telewizji Polskiej[27],
- 2005 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[28],
- 2011 – Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury narodowej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej[29][30].
- Medal im. Vittoria de Siki (1990)
- Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego za najlepszy debiut (1978)
- Srebrny Asteroid za rolę w filmie Piotra Szulkina Golem, na 19. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Fantastycznych w Trieście - najlepsza rola kobieca na festiwalu (1981)
- MFF w Montrealu - nagroda za rolę kobiecą (1986)
- Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza – przyznawana przez redakcję miesięcznika „Teatr” za rolę tytułową w „Medei” Eurypidesa w Teatrze Powszechnym w Warszawie (1988)
- Nagroda Fundacji Kultury Polskiej za film Przesłuchanie (1989)
- Złota Kaczka dla najlepszej aktorki (1990)
- Najlepsza główna rola kobieca na FPFF Gdynia za film Przesłuchanie (1990)
- Nagroda dla najlepszej aktorki na 43. MFF w Cannes (rola w filmie Ryszarda Bugajskiego Przesłuchanie) (1990)
- Nominacja do Europejskiej Nagrody Filmowej za najlepszą rolę kobiecą (1990)
- Nagroda dla najlepszej aktorki festiwalu na 1. Belgradzkim Festiwalu Filmów Śródziemnomorskich za rolę w filmie Ryszarda Bugajskiego Przesłuchanie (1991)
- Srebrna Muszla na MFF w San Sebastián za rolę w filmie Waldemara Krzystka Zwolnieni z życia (1992)
- Złota Kaczka dla najlepszej aktorki (1993)
- Nagroda za debiut reżyserski na XX Festiwalu Filmowym w Gdyni za reżyserię filmu Pestka (1995)
- Super Złota Kaczka dla najlepszej aktorki w historii polskiego kina (1996)
- Nagroda Publiczności Telekamera dla najpopularniejszej aktorki (1998)
- SuperWiktor za całokształt twórczości (1998)
- Polskie Nagrody Filmowe „Orły”: nominacja za najlepszą główną rolę kobiecą za film Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową (2001)
- Nagroda Główna Złote Lwy za najlepszą główną rolę kobiecą na FPFF Gdynia za Parę osób, mały czas (2005)
- Medal Karola Wielkiego za wybitny dorobek aktorski oraz postawę proeuropejską. Jest pierwszą kobietą uhonorowaną tym medalem (2006)
- Polskie Nagrody Filmowe „Orły”: nominacja za najlepszą główną rolę kobiecą za film Wróżby kumaka (2006)
- Złota Kaczka dla najlepszej aktorki pięćdziesięciolecia (2007)
- nagroda Hiacynt „za konsekwentne wspieranie idei tolerancji w swej działalności teatralnej, filmowej i internetowej” (2007)[31]
- Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny” (2007)[32]
- Polskie Nagrody Filmowe „Orły”: nominacja za najlepszą główną rolę kobiecą za film Parę osób, mały czas (2008)
- Nagroda "Zacnego Uczynku" (2009)[33]
- Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (2011) w uznaniu zasług dla Stolicy Rzeczypospolitej Polskiej[34]
- Perła Honorowa Polskiej Gospodarki w kategorii kultura (2011)[35]
- Laureatka Nagrody Specjalnej Zarządu Konfederacji Lewiatan, przyznawanej osobom wybitnie zasłużonym na polu kultury, polityki, nauki, życia publicznego i gospodarki (2011)[36]
- Laureatka Złotego artKciuka w 2012 roku, przyznanego na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd w Żyrardowie, za wyjątkową osobowość twórczą oraz za stworzenie dwóch teatrów: Teatru „Polonia”, Och-Teatru[37].
- Laureatka plebiscytu TVN i Gazety Wyborczej „Ludzie Wolności” w kategorii „Kultura” (2014)
- Nagroda Gustaw za szczególne zasługi dla środowiska teatralnego (2017)[38]
- Nagroda im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego za wybitne osiągnięcia artystyczne, w tym w szczególności w sztuce monodramu (2018)[39]
- Nagroda za najlepszą rolę kobiecą na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Boska Komedia za rolę w monodramie Zapiski z wygnania (2018)[40]
- Nagroda dla najlepszej aktorki na Sundance Film Festival za rolę w filmie Słodki koniec dnia (2019)[41]
Uwagi | edytuj kod
- ↑ W rzeczywistości już po północy w dniu 19 grudnia.
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Dziennik – wpis na 30 maja 2012, www.krystynajanda.pl, 30 maja 2012 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-10] .
- ↑ Powroty do rodzinnego gniazda. Interia.pl. [dostęp 2019-04-15].
- ↑ Janicka i Janda 2004 ↓, s. 14.
- ↑ Janicka i Janda 2004 ↓, s. 17.
- ↑ Janicka i Janda 2004 ↓, s. 18.
- ↑ Janicka i Janda 2004 ↓, s. 21.
- ↑ Krystyna Janda: Kwarantanna remanenty (pol.). instagram.com, 2020-04-07. [dostęp 2020-04-07].
- ↑ a b c d Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Lubomir Mackiewicz (red.), Anna Żołna (red.). Warszawa: Wydawnictwo „Interpress”, 1993, s. 239. ISBN 83-223-2644-0.
- ↑ Jacek Szczerba: Wykuwanie „Człowieka z marmuru”. Rozmowa z Krystyną Jandą. wyborcza.pl, 2016-08-22. [dostęp 2016-08-26].
- ↑ krystynajanda.pl/felietony.
- ↑ „Felietony Krystyny Jandy”, kobieta.gazeta.pl/poradnik-domowy.
- ↑ K. Janda, Różowe tabletki na uspokojenie, wyd. WAB, Warszawa 2003, s. 4.
- ↑ „Dziennik” – blog Krystyny Jandy.
- ↑ Ankieta „Polityki”. krystynajanda.pl, 17 sierpnia 1998. [dostęp 2019-07-15].
- ↑ Teatr „Polonia”.
- ↑ Fundacja Krystyny Jandy na rzecz Kultury.
- ↑ Historia fundacji. ochteatr.com.pl. [dostęp 2016-10-23].
- ↑ http://www.krs-online.com.pl/fundacja-okularnicy-imienia-agnieszki-krs-85688.html.
- ↑ Krystyna Janda wchodzi na rynek kosmetyków. [dostęp 2015-08-31].
- ↑ Janda. janda.pl. [dostęp 2015-08-31].
- ↑ Janda, Mann i Lipnicka w kampanii 'Lipton. Łyk inspiracji'. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2016-10-23].
- ↑ Afera szczepionkowa: wszystkie wersje wydarzeń wg Krystyny Jandy, fakt.pl, 5 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-10] .
- ↑ Szczepienia gwiazd. Ujawniono treść e-maila, którego miała rozsyłać fundacja Krystyny Jandy, Bankier.pl, 3 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-10] .
- ↑ Krystyna Janda przeprasza rektora WUM. "Wprowadziłam w błąd opinię publiczną", wiadomosci.onet.pl, 5 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-10] .
- ↑ JL: Krystyna Janda i Andrzej Seweryn: O ich rozstaniu zdecydowała gosposia (pol.). film.interia.pl, 2016-09-16. [dostęp 2020-08-22].
- ↑ Beata Rowicka: Zrób to sama, nie umiesz? Rozmowa z Krystyną Jandą (pol.). newsweek.pl, 2011-09-28. [dostęp 2020-08-22].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 października 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2003 r. nr 6, poz. 81).
- ↑ Wręczono złote medale „Gloria Artis”. e-teatr.pl, 2005-09-10. [dostęp 2012-12-03].
- ↑ Prezydent odznaczył ludzi kultury. prezydent.pl, 17 stycznia 2011. [dostęp 3 marca 2011].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 stycznia 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczenia (M.P. z 2011 r. nr 32, poz. 384).
- ↑ Hiacynt – Nagroda Fundacji Równości. krystynajanda.pl, 2007-05-19. [dostęp 2021-02-13].
- ↑ Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny” (pol.). gdansk.pl. [dostęp 2015-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-31)].
- ↑ Działalność Fundacji, www.zacnyuczynek.pl [dostęp 2019-09-24] .
- ↑ Nagrody m. st. Warszawy przyznane w 2011 roku (pol.). Urząd m. st. Warszawy, 16 czerwca 2011. [dostęp 2 lipca 2012].
- ↑ Laureaci z poprzednich edycji: Polish Market, polishmarket.com.pl [dostęp 2015-12-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19] .
- ↑ Zdrojewski, Smolar i Janda nagrodzeni przez Lewiatana, „WPROST.pl”, 18 maja 2011 [dostęp 2017-07-25] (pol.).
- ↑ Złoty artKciuk, miastogwiazd.pl [dostęp 2017-06-16] (pol.).
- ↑ Krystyna Janda Laureatką Nagrody Gustaw. zasp.pl. [dostęp 2020-03-25].
- ↑ Warszawa. Krystyna Janda z Nagrodą im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, e-teatr.pl [dostęp 2018-06-02] .
- ↑ Janda, Umer, Korzeniak i Kleczewska wygrały Boską Komedię. rp.pl, 16 grudnia 2018. [dostęp 2021-01-06].
- ↑ Krystyna Janda z nagrodą aktorską festiwalu Sundance. tvn24.pl, 3 lutego 2019. [dostęp 2021-01-06].
- ↑ a b https://web.archive.org/web/20150319085749/http://www.forbes.pl/rankingi/100-najcenniejszych-gwiazd-polskiego-show-biznesu-2010,5627,1 100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu 2010.
Bibliografia | edytuj kod
- Andrzej Tadeusz Kijowski: Opis obyczajów w 15-leciu międzysojuszniczym 1989-2004. Cz. 3: Teatr to miejsce spotkania. T. Paradoks o Ogródkach. Wydawnictwo AnTraKt, 2010. ISBN 978-83-923292-8-2.
- Bożena Janicka, Krystyna Janda: Gwiazdy mają czerwone pazury. W.A.B., 2004, s. 14. ISBN 83-87021-39-3.
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Krystyna Janda w bazie IMDb (ang.)
- Krystyna Janda w bazie Filmweb
- Krystyna Janda w bazie filmpolski.pl
- Krystyna Janda w bazie e-teatr.pl
- Teatr „Polonia”
- Krystyna Janda na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”