Kwasooporność w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaKwasooporność – właściwość bakterii związana z budową ściany komórkowej polegająca na nieodbarwianiu się pod wpływem kwasów.
Właściwość tę wykazuje większość prątków oraz rodzaj Nocardia. Wynika to z dużego udziału w ich ścianie komórkowej kwasów mikolinowych o długich łańcuchach alifatycznych
Aby ustalić kwasooporność bakterii stosuje się barwienie metodą Ziehla-Neelsena. Paul Ehrlich zaobserwował w 1882 roku, że prątki gruźlicy nie odbarwiają się pod wpływem kwasów z barwników anilinowych.
Bibliografia | edytuj kod
- Hans Günter Schlegel: Mikrobiologia ogólna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 128–129. ISBN 83-01-13999-4.
