Leo Van der Elst w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaLeo Van der Elst (ur. 7 stycznia 1962 w Opwijk) - piłkarz belgijski grający na pozycji prawego pomocnika. Jest młodszym bratem François Van der Elsta, także reprezentanta Belgii i zawodnika takich klubów jak RSC Anderlecht, New York Cosmos, West Ham United i KSC Lokeren.
Kariera klubowa | edytuj kod
Karierę piłkarską Van der Elst rozpoczął w klubie HO Merchtem. W 1979 roku został piłkarzem Royal Antwerp FC. W sezonie 1979/1980 zadebiutował w pierwszej lidze belgijskiej i zaczął wówczas występować w pierwszym składzie Royalu. W klubie tym grał do 1984 roku. Wtedy też odszedł do Club Brugge. W 1986 roku wywalczył z nim Puchar Belgii, a w sezonie 1987/1988 został po raz pierwszy w karierze mistrzem kraju.
Po tym sukcesie Van der Elst przeszedł do francuskiego FC Metz, ale po pół roku zmienił klub i w 1989 roku grał w holenderskim RKC Waalwijk. Latem wrócił do Belgii i został piłkarzem Sportingu Charleroi. Na początku 1991 roku trafił do KRC Genk. W 1994 roku spadł z nim jednak do drugiej ligi belgijskiej, a po sezonie odszedł do Eendrachtu Aalst. W Eendrachcie grał do końca sezonu 1994/1995 i wtedy też zakończył karierę piłkarską.
Kariera reprezentacyjna | edytuj kod
W reprezentacji Belgii Van der Elst zadebiutował 17 kwietnia 1984 roku w wygranym 1:0 towarzyskim spotkaniu z Polską. W 1986 roku zajął 4. miejsce z reprezentacją na Mistrzostwach Świata w Meksyku. Na tym turnieju rozegrał 3 spotkania: w 1/8 finału z ZSRR (4:3), w ćwierćfinale z Hiszpanią (1:1, k. 4:5) oraz w o 3. miejsce z Francją (2:4). Od 1984 do 1987 roku rozegrał w kadrze narodowej 13 meczów.
Bibliografia | edytuj kod
- Leo Van der Elst w bazie National Football Teams (ang.)
