Lironos żółtożyłkowany w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii (Przekierowano z Lironos) Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaLironos żółtożyłkowany[6] (Megaderma spasma) – gatunek ssaka z rodziny lironosowatych (Megadermatidae).
Zasięg wstępowania | edytuj kod
Lironos żółtożyłkowany występuje w południowej i południowo-wschodniej Azji zamieszkując w zależności od podgatunku[7][8]:
- M. spasma spasma – Ternate & Halmahera (północne Moluki).
- M. spasma abditum – Aur na wschód od Półwyspu Malajskiego.
- M. spasma canmatae – Karimata na zachód od Borneo.
- M. spasma ceiebense – Celebes.
- M. spasma ceylonense – Sri Lanka.
- M. spasma horsfiełdi – Półwysep Indyjski.
- M. spasma kinabalu – Kinabalu w zachodniej części Borneo.
- M. spasma lasiae – Lasia i Babi, na zachód od Sumatry.
- M. spasma majus – większość Mjanmy, północno-wschodnich Indii i Bangladeszu.
- M. spasma medium – Półwysep Malajski (włącznie Ko Tarutao) i północna Sumatra.
- M. spasma minus – południowo-środkowa Chińska Republika Ludowa (Junnan), Tajlandia, Laos, Wietnam i Kambodża
- M. spasma natunae – Bunguran i North Natuna.
- M. spasma niasense – Nias i Siberut na zachód od Sumatry.
- M. spasma pangandarana – środkowa i wschodnia Jawa.
- M. spasma phiHppinense – Filipiny.
- M. spasma siumatis – Siumat na zachód od Sumatry.
- M. spasma trifolium – południowa Sumatra, zachodnia Jawa i Borneo, także South Natuna, Tambelan, Krakatau i Kangean.
Obserwowany również na Andamanach ale nie można przypisać go do konkretnego podgatunku.
Systematyka | edytuj kod
Gatunek po raz pierwszy opisał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz nadając mu nazwę Vespertilio spasma[2]. Jako miejsce typowe Linneusz wskazał Azję (łac. „Habitat in Asia”)[2], uściślone do wyspy Ternate, w Molukach, w Indonezji[9]. Jedyny przedstawiciel rodzaju lironos[6] (Megaderma), który opisał w 1810 roku Étienne Geoffroy Saint-Hilaire[3]. Wyróżniono kilkanaście podgatunków[7][8].
Etymologia | edytuj kod
- Megaderma: gr. μεγας megas, μεγαλη megalē „wielki”; δερμα derma, δερματος dermatos „skóra”[10].
- Spasma, spasma: gr. σπάσμα spāsma „rozerwany kawałek, strzęp”[11].
Morfologia | edytuj kod
Długość ciała 54–81 mm, długość ucha 30–43 mm, długość tylnej stopy 9,5–17 mm, długość przedramienia 53,5–62,5 mm; masa ciała 23–28 g[8].
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Megaderma spasma, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 32. (łac.)
- ↑ a b É. Geoffroy Saint-Hilaire. Sur les Phyllostomes et les Megadermes, Deux Genres de la Jamil le des Chauve-souris. „Annales du Muséum National d’Histoire Naturelle”. 15, s. 197, 1810 (fr.).
- ↑ J. E. Gray. A revision of the genera of Rhinolophidae, or horseshoe bats. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1866, s. 83, 1866 (ang.).
- ↑ B.B. Srinivasulu B.B., C.C. Srinivasulu C.C., K.K. Phelps K.K., Megaderma spasma, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021 [online], wersja 2020-3 [dostęp 2021-01-24] (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 96. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.)
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 116. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.)
- ↑ a b c Ch.M. Francis: Family Megadermatidae (False-vampire Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 191–192. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.)
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Species Megaderma (Megaderma) spasma (ang.). W: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-23].
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 403.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 638.
Bibliografia | edytuj kod
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904 (ang.).
