Lora szkarłatna

Lora szkarłatna w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Lora szkarłatna[4] (Pseudeos cardinalis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae), wyodrębniony z rodzaju Chalcopsitta i przeniesiony do rodzaju Pseudeos na podstawie badań molekularnych[5]. Endemiczna dla Wysp Salomona oraz Archipelagu Bismarcka (na wschód od Nowej Irlandii)[2]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][6].

Charakterystyka
Nie występuje dymorfizm płciowy. Dorosły osobnik krwistoczerwony z ciemniejszymi, niemal czerwonobrązowymi skrzydłami, czarne nogi. Dziób żółtawy, szara skóra wokół dzioba i oczu. Młode z krótszym ogonem i jasnopomarańczowym dziobem z czarnym rysunkiem; mają żółtawą, a nie pomarańczowoczerwoną tęczówkę.
Wymiary
  • długość ciała: 31 cm
    • skrzydło: 17,4–18,6 cm
    • ogon: 13,1–15,5 cm
    • dziób: 2–2,4 cm
    • skok: 2–2,4 cm
  • masa ciała: 175–215 g
Biotop
Zarośla mangrowe, zadrzewione obszary, plantacje palm kokosowych oraz lasy – pierwotne i wtórne. Spotykana na wysokości do 830, a nawet 1200 m n.p.m.
Zachowania
Zwykle spotykana w koronach drzew w grupach 5–20 ptaków; lubi towarzystwo lorys górskich. Jest hałaśliwa, przelatuje pomiędzy wyspami. Zjada nektar oraz pyłek kwiatowy, małe jagody i inne owoce; bardzo lubi pyłki i nektar palm kokosowych. Zostało udowodnione, że chętniej pożywia się kwiatami o barwie czerwonej.
Lęgi
O zwyczajach lęgowych nie wiadomo dużo. Wykonuje tańce godowe, opuszczając i trzepocząc skrzydłami; obserwowano to na początku września. W sierpniu obserwowano kopulację, a w lutym karmienie jednego młodego. W zniesieniu 2 jaja, okres inkubacji w niewoli to 24 dni[7]. Nie wiadomo po jakim czasie młode opuszczają gniazdo, przypuszczalnie po 11 tygodniach[7].
W ogrodach zoologicznych
Rzadko trzymana w niewoli, pierwsze 2 osobniki przybyły do ZOO w San Diego w 1944 roku. W 1976 weszły w posiadanie szwajcarskiego hodowcy R. Bukarda. Udało im się wysiedzieć jajo, ale pisklę nie przeżyło. Bardzo wrażliwa na chłód.
Status i ochrona
IUCN uznaje lorę szkarłatną za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[3]. Wymieniona w załączniku II konwencji waszyngtońskiej[8]. Ogólną populację szacuje się na ponad 100 000 ptaków.

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Chalcopsitta cardinalis, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.) [dostęp 2017-03-10]
  2. ↑ a b c Cardinal Lory (Chalcopsitta cardinalis) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)].
  3. ↑ a b BirdLife International 2016, Chalcopsitta cardinalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017 [online], wersja 2016-3 [dostęp 2017-03-10]  (ang.).
  4. ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Loriini Selby, 1836 (Wersja: 2020-07-29). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-09-28].
  5. ↑ M. Schweizer, T.F. Wright, J.V. Peñalba, E.E. Schirtzinger & L. Joseph. Molecular phylogenetics suggests a New Guinean origin and frequent episodes of founder-event speciation in the nectarivorous lories and lorikeets (Aves: Psittaciformes). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 90, s. 34-48, 2015. DOI: 10.1016/j.ympev.2015.04.021 (ang.). 
  6. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos (ang.). IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-09-27].
  7. ↑ a b Cardinal Lory (Chalcopsitta cardinalis) (ang.). W: Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-09-27].
  8. ↑ Chalcopsitta cardinalis (ang.). W: Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2020-09-27].

Bibliografia | edytuj kod

  • Nowa Exota, numer 6/2009, str. 6-7

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Lora szkarłatna" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy