Lucjan Borek-Prek

Lucjan Borek-Prek w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Lucjan Tadeusz Adam Borek-Prek herbu Borek[1] (ur. 17 lipca 1872 w Pantalowicach Górnych, zm. prawdop. 1941 w Dachau) – major rezerwy kawalerii Wojska Polskiego, właściciel ziemski.

Spis treści

Życiorys | edytuj kod

Urodził się 17 lipca 1872 w Pantalowicach Górnych[2][3]. Był synem Stefana i Zofii[3]. Uczył się w C. K. Gimnazjum w Sanoku. Ukończył Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie[4].

Został żołnierzem kawalerii w armii austro-węgierskiej. Służąc w szeregach 3 pułku ułanów we wrześniu 1896 zdał egzamin oficerski jednorocznych ochotników w konnicy zorganizowany w Jarosławiu (innym absolwentem został wówczas Wawrzyniec Łobaczewski)[5]. Na przełomie 1896/1897 został mianowany jednorocznym ochotnikiem w kawalerii c. i k. armii[6]. Został mianowany kadetem w rezerwie ułanów z dniem 1 stycznia 1897[7], a później awansowany na stopień podporucznika rezerwy ułanów z dniem 1 stycznia 1899[8]. Od 1897 do około 1903 pozostawał żołnierzem rezerwowym 3 pułku ułanów z Gródka[9][10][11][12][13][14][15].

Pod koniec XIX wieku przebywał w okolicach Jarosławia[16][17]. Był myśliwym[18], członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego w 1914[19][20].

Podczas I wojny światowej pełnił funkcję starszego komisarza powiatowego do 1918[21][22].

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień majora rezerwy kawaleriii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[23]. W 1923 był oficerem rezerwowym 4 pułku strzelców konnych w Płocku[24], a w 1924 jako oficer pospolitego ruszenia[25]. W 1924 był zweryfikowany w korpusie oficerów kawalerii pospolitego ruszenia[26].

Pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Stanisławowie, skąd z dniem 31 grudnia 1923 został przeniesiony na emeryturę[27]. Został właścicielem i zarządcą majątku leśnego w Kalnicy[3]. W 1932 przedstawiciele jego rodziny ze Lwowa (zapisywanej także Borck Prek), Lucja, Klementyna i Ksawery, objęli we własność dwie wsie: Smerek i Strzebowiska[28][29] zaś sam Lucjan Borek-Prek, był właścicielem wsi od 1938 do 1939[30][31]. Był członkiem zwyczajnym Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego we Lwowie[32].

Podczas II wojny światowej w trakcie okupacji niemieckiej został aresztowany przez Gestapo pod zarzutem ułatwiania przekraczania granicy z Węgrami, po czym 5 kwietnia 1940 osadzony w więzieniu w Sanoku, gdzie przebywał do 22 czerwca 1940[3]. Następnie skierowany do obozu koncentracyjnego Dachau; stamtąd nadsyłał do rodziny listy[33]. Otrzymał tam numer obozowy 18874, przebywał w położeniu K-3, blok 13-3-K i poniósł śmierć[34] w 1941. W ramach Apelu Poległych uczniów sanockiego gimnazjum w publikacji z 1958 Józef Stachowicz podał, że Lucjan Borek-Prek zginął podczas II wojny światowej w nieznanym miejscu[35].

Lucjan Borek-Prek miał syna Stefana. Żyli także: Jakub Borek-Prek (również oficer c. k. Armii), Henryk Borek-Prek (ur. 1878, także żołnierz ułanów c. k. Armii, oficer pospolitego ruszenia, także członek Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego, zamieszkały Bukaczowce)[36] oraz Zygmunt Borek–Prek (ur. 1915, adiunkt leśny w Kalnicy, zamordowany 6 sierpnia 1944 przez Ukraińską Powstańczą Armię).

W 1962 Lucjan Borek-Prek został upamiętniony wśród innych osób wymienionych na tablicy Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Odznaczenia | edytuj kod

austro-węgierskie

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ W ewidencji wojskowych c. k. armii był określany w języku niemieckim jako „Lucian Ritter von Borck”. W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Luzian Prek-Borck”. W niektórych źródłach pojawiały się także forma imienia „Łucjan” oraz nazwiska „Preck”. W spisie alfabetycznym indeksu żołnierzy armii austriackiej figurował pod literę P od nazwiska Prek, natomiast w spisie alfabetycznym indeksu żołnierzy Wojska Polskiego figurował pod literę B od nazwiska Borek.
  2. ↑ Roczniki Oficerskie 1923, 1924. Publikacja Lasów Państwowych w Krośnie oraz dane opublikowane o rodzinie Prek.
  3. ↑ a b c d Gefängnis in Sanok. Księga więźniów śledczych 1939–1940. s. 828 (pozycja).
  4. ↑ II Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. Spis absolwentów z lat 1883 - 1939. stankiewicze.com. [dostęp 16 listopada 2014].
  5. ↑ Kronika. Egzamin oficerski. „Słowo Polskie”, s. 3, Nr 232 z 4 października 1896. 
  6. ↑ Mianowania jednorocznych ochotników. „Słowo Polskie”, s. 3, Nr 6 z 9 stycznia 1897. 
  7. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 649.
  8. ↑ a b c Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 671.
  9. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 717.
  10. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 719.
  11. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 741.
  12. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 749.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 755.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 751.
  15. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 755.
  16. ↑ Z prowincji. Piknik w Jarosławiu. „Dziennik Polski”, s. 2, Nr 287 z 16 października 1897. 
  17. ↑ Z prowincji. Piknik w Jarosławiu. „Dziennik Polski”, s. 1, Nr 311 z 9 listopada 1897. 
  18. ↑ Tegoroczne rykowisko. „Słowo Polskie”, s. 3, Nr 281 z 13 października 1931. 
  19. ↑ Spis członków i delegatów Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego. Lwów: 1913, s. 34.
  20. ↑ Spis członków i delegatów Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego. Lwów: 1914, s. 34.
  21. ↑ a b Kronika. Wiadomości osobiste. „Głos Rzeszowski”, s. 4, Nr 12 z 25 marca 1917. 
  22. ↑ a b c d e Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 997.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 695.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 660.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 589.
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 635.
  27. ↑ Ruch służbowy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”, s. 21, 1 marca 1924. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. 
  28. ↑ Strubowiska (Strubovishche). (Currently Strzebowiska. Owners of the Village (ang.). warholic.tripod.com. [dostęp 16 listopada 2014].
  29. ↑ Smerek (ang.). warholic.tripod.com. [dostęp 16 listopada 2014].
  30. ↑ Historia Strzebowisk. strzebowiska.pl. [dostęp 16 listopada 2014].
  31. ↑ Jasło i Okrąglik ze Strzebowisk. twojebieszczady.net. [dostęp 16 listopada 2014].
  32. ↑ Sprawozdanie Wydziału Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego we Lwowie za czas od 1 kwietnia 1934 do 31 marca 1935 przedłożone Walnemu Zgromadzeniu w dniu 29 maja 1935. Lwów: 1935, s. 33.
  33. ↑ Papiery osobiste, rodzinne, dotyczące pracy naukowej i działalności artystycznej. Nabytki Działu Rękopisów ZNiO w latach 1995-2004. Stefan Borek-Prek. oss.wroc.pl. [dostęp 16 listopada 2014].
  34. ↑ Mieczysław Przystasz. Powiat sanocki w latach 1939–1947. „Rocznik Sanocki”. II, s. 269, 1967. Wydawnictwo Literackie. 
  35. ↑ Józef Stachowicz: W służbie ojczyzny. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 120.
  36. ↑ Spis członków i delegatów Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego. Lwów: 1913, s. 20.

Bibliografia | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Lucjan Borek-Prek" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy