Lucyn

Lucyn w encyklopedii

Lucyn (łot. Ludza, niem. Ludsen, est. Lutsi, biał. Люцын, ros. Люцин /do 1920/, obecnie Лудза) – miasto na Łotwie w historycznej Łatgalii, nad Jeziorem Lucyńskim (dawniej zwanym też jez. Łuża). Stolica gminy Ludza (łot. – Ludzas novads). Znajdują się tu ruiny zamku krzyżackiego wzniesionego w XIV wieku^[2].

Miejscowość wzmiankowana już w 1177, prawa miejskie otrzymała w 1777. Od 1582 do I rozbioru Polski miasto znajdowało się na obszarze Województwa wendeńskiego później inflanckiego I Rzeczypospolitej. W 1772 roku w mieście żyło 195 mieszkańców (w większości katolików oraz nie więcej jak 32 żydów)^[3]. W 1864 roku miasto liczyło blisko 3530 mieszkańców, w tym 1200 katolików, 37 protestantów, 54 raskolników, 416 prawosławnych (głównie żołnierze i urzędnicy rosyjscy) oraz 1778 żydów^[3]. W 1880 roku spis ludności wykazał 5258 mieszkańców i 750 domów^[3]. Pod koniec XIX wieku miasto administracyjnie należało do guberni witebskiej i w 1897 roku liczyło 3919 mieszkańców (jednak według spisu ludności z 1881 r. w 754 domach zamieszkiwało tam 5258 osób).

W Lucynie urodzili się:

• 29 listopada 1864 r. – polski geolog Karol Bohdanowicz.
  
• 1763 - rosyjski dowódca wojskowy Jakow Kulniew.
  
• 27 maja 1876 r. – polski pisarz i podróżnik, chemik i geolog Ferdynand Ossendowski.
  
• 17 lub 18 czerwca 1894 r. – rosyjski prozaik Leonid Dobyczin.
  
• Wanda Dynowska – polska pisarka i tłumaczka (m. in. Heleny Bławatskiej), teozofka, działaczka społeczno-kulturalna w Indiach (1888–1971) spędziła dzieciństwo i lata młodzieńcze w rodowym majątku ziemskim Istalsno, koło miasteczka Lucyn.
• Leon Tomaszycki(łot.), znany na Łotwie lucyński artysta, autor rzeźby MB Ostrobramskiej w kościele katolickim w Lucynie^[4].

Spis treści

• 1 Miasta partnerskie
• 2 Zobacz też
• 3 Przypisy
• 4 Linki zewnętrzne

Miasta partnerskie | edytuj kod

• Międzyrzec Podlaski, Polska

Zobacz też | edytuj kod

• Białoruskie Gimnazjum Państwowe w Lucynie

Przypisy | edytuj kod

1. ↑ «Latvijas iedzīvotāju skaits pašvaldībās pagastu dalījumā»
2. ↑ według encyklopedii Orgelbranda w 1339, a według Słownika geograficznego Król. Pol. - w 1399
3. ↑ ^{a b c} Przegląd Powszechny, Nr 1, rok 1884, s. 34
4. ↑ Pismo Związku Polaków na Łotwie. Tartak pełen znakomitości

Linki zewnętrzne | edytuj kod

• Lucyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 462 .

• VIAF: 140783553
• LCCN: n85116592
• GND: 4441074-8
• NKC: xx0154048

Na podstawie artykułu: "Lucyn" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy