Ludolf von Alvensleben

Ludolf von Alvensleben w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Ludolf-Hermann Emmanuel Georg Kurt Werner von Alvensleben zwany Bubi von Alvensleben (ur. 17 marca 1901 w Halle, Niemcy, zm. 1 kwietnia 1970 w Santa Rosa de Toay, Argentyna) – zbrodniarz wojenny, syn generała-majora Ludolfa von Alvenslebena (1844-1912), od 1929 r. członek NSDAP, poseł do Reichstagu (1933), w latach 1938-1941 pierwszy adiutant Reichsführera SS Heinricha Himmlera, od listopada 1943 SS-Gruppenführer i Generalleutnant policji, a od lipca 1944 także Generalleutnant w Waffen-SS.

Spis treści

Działalność w Polsce | edytuj kod

W 1939 r. był organizatorem dywersji niemieckiej na Pomorzu m.in. w Bydgoszczy 3.09.1939 - 20.11.1939. W okresie tym dowodził Selbstschutzem na całym Pomorzu, a później w okręgu Gdańsk -Prus Zachodnich. Był odpowiedzialny za wymordowanie przez tę organizację ponad 4 tys. ludności polskiego pochodzenia, w tym za masowy mord w „Dolinie Śmierci” w Bydgoszczy-Fordonie, które Niemcy przeprowadzili w ramach Intelligenzaktion na Pomorzu. Był on osobiście odpowiedzialny za masowe morderstwa na Polakach, w których brał udział osobiście rozstrzeliwując aresztowanych. W swoim raporcie do Kurta Daluege z dnia 07.10.1939 doniósł, że dowodzone przez niego jednostki Selbstschutzu aresztowały 17 667 ludzi i zlikwidowały 4 247 Polaków do 05.10.1939 r. W tym czasie mieszkał w Bydgoszczy w wilii przy ul. Wyspiańskiego[1]. W połowie 1940 przeniesiony został do sztabu Krügera, wyższego dowódcy SS i Policji w GG[2].

Okres powojenny | edytuj kod

Zatrzymany został w maju 1945 r. przez Brytyjczyków, którzy internowali go w dawnym obozie Neuengamme. Z obozu uciekł 11.09.1946 r. ukrywając się w Schochwitz. Korzystając z pomocy Kościoła ewangelickiego, wraz z rodziną uciekł do Ameryki Południowej. Od 1949 do lipca 1956 żył w Buenos Aires pod fałszywym nazwiskiem Carlos Luecke. Dnia 15.09.1952 r. otrzymał obywatelstwo argentyńskie. Później przeniósł się do Santa Rosa. Nietykalność w tym kraju zapewniła mu przyjaźń z dyktatorem Juanem Perónem. Zaocznie został skazany na karę śmierci przez polski sąd w Toruniu, jako odpowiedzialny za morderstwo co najmniej 4 247 Polaków jako dowódca Selbstschutz w 1939 roku[3].

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Ludolf von Alvensleben - naczelnik katów
  2. ↑ „Okupacja i ruch oporu w Dzienniku Hansa Franka 1943-1945” T.II, KIW, Warszawa 1972
  3. ↑ Ludolf von Alvensleben

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Ludolf von Alvensleben" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy