Maltańczyk w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaMaltańczyk – nazwa oryginalna: Maltanase mana – jedna z ras psów, należąca do grupy psów do towarzystwa[3], zaklasyfikowana do sekcji biszonów i ras pokrewnych w podsekcji biszony. Typ lisowaty[1]. Nie podlega próbom pracy[4].
Spis treści
- 1 Rys historyczny
- 2 Wygląd
- 3 Szata i umaszczenie
- 4 Zdrowie i pielęgnacja
- 5 Zachowanie i charakter
- 6 Obecność w kulturze
- 7 Przypisy
- 8 Bibliografia
- 9 Linki zewnętrzne
Rys historyczny | edytuj kod
Jest to jedna z najstarszych ras świata. Dokładne jej pochodzenie nie jest znane, ale wiadomo, że były już znane w starożytnym Egipcie, Rzymie i Grecji. Kwestia nazwy tej rasy nigdy nie była jednoznaczna. Rasa ta pochodzi z wyspy Meledy (Kalimachos w 230 p.n.e. pisał o niej jako o wyspie Melitaeus), znajdującej się na Morzu Śródziemnym, a uznanej mylnie za Maltę. Według Strabona psy te w starożytności zamieszkiwały Maltę, która kiedyś nazywała się Melita. Maltańczyk nigdy nie był psem pracującym, miał dotrzymywać ludziom towarzystwa. Posiadaczem suki tej rasy był między innymi żyjący w I w. n.e. rzymski gubernator Malty, który zamówił portret swojego psa. Z 1607 roku pochodzi zaś informacja o maltańczyku sprzedanym za równowartość 2000 dolarów.
Wygląd | edytuj kod
Oczy: umiarkowanie duże, okrągłe, w odcieniu ciemnej ochry, z czarną oprawą.
Nos: duży, czarny, zaokrąglony.
Uszy: trójkątne, wysoko osadzone.
Ogon: długi, osadzony na linii zadu.
Sylwetka: nieco wydłużona, o prostym, mocnym grzbiecie i szerokim, mocnym zadzie.
Kończyny: krótkie, proste, równolegle ustawione, dobrze przylegające do tułowia.
Szata i umaszczenie | edytuj kod
Włos u maltańczyków jest bardzo długi, prosty i jedwabisty o czysto białym umaszczeniu może wystąpić kolor kości słoniowej[5]. Prawie wcale nie jest gubiony.
Zdrowie i pielęgnacja | edytuj kod
Strzyżenie tej rasy psów jest wymagane sporadycznie. Pies nie linieje, ale wymaga codziennego czesania włosa[1] i pielęgnacji oczu. Maltańczyk może mieć skłonności do chorób uszu i zębów lub cierpieć na alergie pokarmowe.
Zachowanie i charakter | edytuj kod
Maltańczyk jest psem towarzyskim, łatwym do ułożenia i aktywnym – lubi zabawę, nadaje się do udziału w agility. Toleruje osoby mu nieznane. Jest bardzo posłuszny oraz szybko się uczy. Przeciętna długość życia u maltańczyków wynosi od 14 do 16 lat.
Obecność w kulturze | edytuj kod
Filatelistyka | edytuj kod
Poczta Polska wyemitowała 3 lutego 1969 r. znaczek pocztowy przedstawiający głowę maltańczyka o nominale 20 gr, w serii Rasy psów. Druk w technice offsetowej na papierze kredowym. Autorem projektu znaczka był Janusz Grabiański. Znaczek pozostawał w obiegu do 31 grudnia 1994 r.[6].
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b c d e Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 166.
- ↑ wzorzec
- ↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 180.
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 339.
- ↑ David Taylor: Księga psów. s. 180-181.
- ↑ Marek Jedziniak: Rasy psów (pol.). www.kzp.pl. [dostęp 2018-07-05].
Bibliografia | edytuj kod
- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 38. ISBN 83-7073-122-8.
- Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
- Izabela Przeczek: Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania. Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2016. ISBN 978-83-8059-273-5.
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.
- Bonnie Wilcox, Chris Walkowicz: Atlas ras psów świata. Warszawa: Muza SA, 1997. ISBN 83-7079-617-6.