Metoda Stanisławskiego w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaMetoda Stanisławskiego, system Stanisławskiego – określenie zbioru reguł sztuki aktorskiej opracowanych przez rosyjskiego reżysera teatralnego Konstantego Stanisławskiego.
Metoda Stanisławskiego odkrywała nowe środki techniki aktorskiej oparte na realizmie psychologicznym postaci. Stanisławski angażuje w grę cały organizm – w przeciwieństwie do Diderota, uważa, że umysł i ciało współgrają dzięki podświadomości (sprzeciwiał się teorii umysłu kierującego ciałem). Uważał, że świadome oddziałuje na podświadomość i to było jednym z jego podstawowych haseł. Uważa za podstawę do gry tzw. okoliczności założone, w których skład wchodzi m.in. zadanie główne. Są to okoliczności scenariuszowe, jak również historyczne, oraz konsekwencje wynikające z decyzji reżysera, czy wizji scenografa, które po wnikliwej analizie psychologicznej tworzą schemat stworzenia postaci aktorskiej.
Zadanie założone jest głównym zadaniem danej postaci w założeniu scenariusza, natomiast podczas poszczególnych scen dzieli się na zadania poboczne. Stanisławski nakazuje aktorowi czerpać z punktów odniesień własnych, to jest zapisu przeżyć wewnętrznych, wspomnień itp. Zaczyna się od tego, że aktor potrafi wyobrazić sobie wszystko cieleśnie. Wyobraża sobie, co by się stało, gdyby znalazł się w takiej sytuacji. Aktor powinien być w każdej chwili gotowy na odbieranie bodźców, a co za tym idzie na dokonanie improwizacji. Na grę aktora wpływa również gra jego partnera i dostarczane przez niego bodźce. Wyobraźnia, obserwacja i własne przeżycie. Czyli to, na czym według Stanisławskiego powinni opierać się aktorzy.
Metoda została opisana po raz pierwszy w pracy Stanisławskiego Работа актёра над собой – „Praca aktora nad sobą”[1].
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Работа актёра над собой, Moskwa, 1938; polski przekład: Warszawa, 1954.
Bibliografia | edytuj kod
- Konstanty Stanisławski: Praca aktora nad sobą. Warszawa: PIW, 1954.
- Konstanty Stanisławski: Praca aktora nad rolą. Warszawa: PZG, 1953.
- Konstanty Stanisławski: Moje życie w sztuce. Warszawa: PIW, 1954.
- Zbigniew Osiński: Mieczysław Limanowski o Konstantym Stanisławskim. S1, 1998.
- Станиславский К. С. Работа актёра над собой (pol. Praca aktora nad sobą). Художественная литература. Москва, 1938 г.; Станиславский К. С. „Моя жизнь в искусстве” (pol. Moje życie w sztuce)
- S. M. Carnicke, System Stanisławskiego: wskazania dla aktora, przekł. J. Krakowska-Narożniak, “Dialog” 2002, nr 1-2
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- K. Stanisławski: „Работа актёра над собой” (Praca aktora nad sobą) – oryginał (ros.). [dostęp 2008-10-29].
OryginałEdytujHistoria i autorzy
