Miśnia

Na mapach: 51°10′N 13°29′E/51,166667 13,483333

Miśnia w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Miśnia[1] (niem. Meißen; górnołuż. Mišno; łac. Misena) – miasto powiatowe w południowo-wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, siedziba powiatu Miśnia. Leży nad Łabą, ok. 26 km od Drezna.

Miśnia słynie z produkcji wina oraz porcelany miśnieńskiej.

Spis treści

Historia | edytuj kod

Miejscowość założona około 929 przez króla Henryka I, jako punkt oparcia na nowo podbitym terytorium słowiańskiego plemienia Glomitów (zob. → Gana). Pierwszy raz wzmiankowana w 968, była stolicą Marchii Miśnieńskiej i biskupstwa Miśni. Na skalistym wzgórzu znajdował się stojący do dziś zamek biskupi Albrechtsburg. U jego podnóża powstało podgrodzie i osada targowa, zamieszkane po części przez ludność słowiańską. Przez parę miesięcy w 1002 Miśnia należała do Polski pod panowaniem Bolesława I Chrobrego. W trakcie wojny polsko-niemieckiej w 1015 syn Bolesława i przyszły król Polski Mieszko oblegał miasto. Oblężenie zakończyło się niepowodzeniem na skutek przyboru wody na rzece Łabie. W 1046 w zjeździe w Miśni uczestniczyli książę polski Kazimierz I Odnowiciel i książę pomorski Siemomysł. Jesienią 1071 roku w Miśni miał miejsce zjazd z udziałem króla niemieckiego Henryka IV Salickiego, księcia polskiego Bolesława II Szczodrego i księcia czeskiego Wratysława II[2].

Miśnia w XVII wieku

W 1332 roku Miśnia otrzymała prawa miejskie. Biskupem Miśni w latach 1392-1398 był Jan Kietlicz. W 1410 roku zakończono budowę katedry. W 1416 lub 1417 w Miśni został spalony na stosie czeski husyta Mikołaj z Drezna. Od 1423 do 1464 Miśnia była stolicą Elektoratu Saksonii. W 1534 roku w katedrze w Miśni została pochowana Barbara Jagiellonka, córka króla Polski Kazimierza Jagiellończyka.

W XVI wieku Saksonia przeszła na luteranizm, ostatni biskup diecezji miśnieńskiej złożył urząd w 1581.

W latach 1697-1706 i 1709-1763 Miśnia leżała w granicach unijnego państwa polsko-saskiego. Na mocy dekretu króla Augusta II Mocnego z 23 stycznia 1710 założono w zamku Albrechtsburg Królewsko-Polską i Elektorsko-Saską Manufakturę Porcelany (niem.: Königlich-Polnische und Kurfürstlich-Sächsische Porzellan-Manufaktur)[3] – pierwszą manufakturę porcelany w Europie.

W czasie wojny siedmioletniej 4 grudnia 1759 w bitwie pod Miśnią wojska austriackie odniosły zwycięstwo nad Prusakami. W 1790 roku do Miśni dotarło powstanie chłopskie w Saksonii.

Powódź w Miśni w 1845 r.

W 1806 roku Miśnia została częścią Królestwa Saksonii, połączonego w latach 1807-1815 unią z Księstwem Warszawskim.

W 1834 roku firma Ferd. Thürmer otworzyła tu pierwszą w Saksonii fabrykę fortepianów. Na terenie zakładu w 1999 otwarto muzeum pokazujące historię produkcji tych instrumentów w Miśni - pierwsze takie w Niemczech. W 1863 przeniesiono manufakturę porcelany z zamku Albrechtsburg do obecnej lokalizacji na osiedlu Triebischtal.

W 1871 Miśnia znalazła się w granicach zjednoczonych Niemiec. Na skutek porażki Niemiec w II wojnie światowej w 1945 Miśnia trafiła do radzieckiej strefy okupacyjnej, z której w 1949 utworzono Niemiecką Republikę Demokratyczną. Od 1990 w granicach Wolnego Kraju Saksonii Republiki Federalnej Niemiec.

Zabytki | edytuj kod

Wzgórze Zamkowe, od lewej: zamek biskupi, katedra św. Jana i św. Donata, zamek Albrechtsburg Słup dystansowy poczty polsko-saskiej z 1722 r., w tle zamek Albrechtsburg

Zabytki Starego Miasta(niem.):

  • Wzgórze Zamkowe:
  • Ratusz z lat 1472-1486
  • Kościół św. Piotra i Pawła
  • Kościół św. Afry
  • Kościół Marii Panny z lat 1460-1520
  • Dom Prałata z ok. 1509 r. (późnogotycki)
  • Stary Browar z XV w. (przebudowany w XVI w. w stylu renesansowym)
  • Spichlerz z 1542 r. (przebudowany w 1897 na mieszkania)
  • Teatr Miejski z lat 1545-1547 (renesansowy, później przebudowywany)
  • Kamienice w stylach renesansowym i barokowym
  • Gimnazjum św. Afry z lat 1876-1879
  • Kamienica przy Placu Henryka 7 (Heinrichsplatz 7) z ok. 1900 r. przyozdobiona XVI-wiecznymi detalami: herbami Hesji, Polski i Saksonii[4]

Zabytki w innych częściach miasta:

Klimat (1979-2013) | edytuj kod

Współpraca | edytuj kod

Galeria | edytuj kod

  • Kamienica przy Placu Henryka 7

  • Naczynie z miśnieńskiej porcelany

  • Południowa pierzeja Rynku

  • Ratusz

  • Kamienice przy Małym Rynku

  • Kamienice przy ulicy Lipskiej

  • Kamienice przy Placu Teatralnym

  • Plac katedralny

  • Teatr miejski

  • Mosty drogowy i kolejowy na Łabie

  • Kościół św. Piotra i Pawła

  • Kościół św. Afry

  • Gimnazjum św. Afry

  • Dworzec kolejowy

Zobacz też | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP: Nazewnictwo geograficzne świata. T. 12: Europa Część II. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2010, s. 150. ISBN 978-83-254-0825-1.
  2. ↑ Henryk IV, www.zamki.name [dostęp 2017-11-25]  (pol.).
  3. ↑ Starcookers ǀ Meißner Porzellan - Foodmagazin, www.starcookers.com [dostęp 2017-11-25]  (niem.).
  4. ↑ Meißen - Wappen am Haus Heinrichsplatz 7 err. 1900 Wappen der Landgrafen von Hessen (links), Polen (Mitte) und Sachsen | Mapio.net, mapio.net [dostęp 2017-11-25]  (ang.).
  5. ↑ European Climate Assessment & Dataset. [dostęp 2014-08-27].
Kontrola autorytatywna (big district town):
Na podstawie artykułu: "Miśnia" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy