Michał I Uzurpator

Michał I Uzurpator w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Michał I Bragança, port. Miguel I, Miguel Maria do Patrocínio João Carlos Francisco de Assis Xavier de Paula Pedro de Alcântara António Rafael Gabriel Joaquim José Gonzaga Evaristo de Bragança e Bourbon (ur. 26 października 1802 w Lizbonie, zm. 14 listopada 1866 w Karlsruhe) – drugi syn króla Jana VI i Charlotty Joachimy Burbon, infantki hiszpańskiej. Był trzydziestym (lub według innych historyków – trzydziestym pierwszym) królem Portugalii i Algarve w latach 1828-1834 (podczas portugalskiej wojny domowej).

Michał był konserwatystą i admiratorem Cesarstwa Austriackiego, pod przewodnictwem swojego nauczyciela – Klemensa Lothara von Metternicha. Stanął na czele dwóch rewolt przeciwko swojemu ojcu – w latach 20. XIX wieku i dlatego został natychmiast wygnany z ojczyzny.

Spis treści

Samozwańczy król | edytuj kod

W 1826 został zaręczony ze swoją młodą bratanicą – Marią II da Gloria. W następstwie tego wydarzenia, Michał ogłosił sam siebie, regentem (26 lutego 1828) i następnie przejął tron jako wyłączny monarcha (11 lipca 1828). Tym samym obalił konstytucję swojego brata Piotra IV, króla Portugalii i cesarza Brazylii.

Michał szukał ciągle międzynarodowego poparcia dla jego reżimu. Rząd księcia Wellingtona w Wielkiej Brytanii i Irlandii upadł w 1830, zanim mógł on formalnie uznać Michała za króla. W 1831 brat Michała – Piotr abdykował z tronu Brazylii i zajął Azory (skąd poprowadził swoją flotę na Portugalię). Po 3-letniej wojnie domowej, Michał został wreszcie zmuszony w Evoramonte do abdykacji (26 maja 1834) i wysłany na wygnanie przez zwycięskiego Piotra.

Ostatnia Monarchistyczna Konstytucja z 1838 w artykule 98 kategorycznie wykluczyła Michała i jego potomków jako możliwych następców tronu portugalskiego. Również w Hiszpanii, 15 stycznia 1837, w trakcie trwania I wojny karlistowskiej (1833-1839), Kortezy wykluczyły Michała i jego potomków jako możliwych następców tronu hiszpańskiego. Kortezy powołały się na fakt, że Michał spiskował ze swoim wujem – i pretendentem karlistów do tronu – Don Carlosem, hrabią Molina. Dwie siostry Michała – Teresa i Francisca (obie były kolejno żonami Don Carlosa) oraz ich dzieci, zostali również wykluczeni. Sam Michał resztę swojego życia spędził na wygnaniu. Zmarł w Karlsruhe w Niemczech.

Małżeństwo | edytuj kod

W 1851, w wieku 48 lat, Michał ożenił się z księżniczką Adelajdą Löwenstein-Wertheim-Rosenberg (1831-1909). Para miała siedmioro dzieci, a Michał już po swojej śmierci, nazywany był „dziadkiem Europy”. Wdowa po nim zadbała, aby ich córki wyszły za mąż za świetnie urodzonych kawalerów. Dzieci Michała i Adelajdy:

  • Maria das Neves (1852-1941)
∞ Alfons Karol Burbon, książę San Jaime, infant Hiszpanii i karlistowski pretendent do tronu
  • Miguel (1853-1927), książę Bragança
∞ Elżbieta Maria Thurn und Taxis ∞ Maria Teresa, księżniczka Löwenstein-Wertheim-Rosenberg ∞ Karol Ludwik Habsburg, arcyksiążę Austrii (trzecia żona) ∞ Karol Teodor Wittelsbach, książę Bawarii (druga żona) ∞ Henryk Parmeński, hrabia Bardi (druga żona) ∞ Wilhelm IV, wielki książę Luksemburga ∞ Robert, książę Parmy (druga żona)

Michał miał również nieślubną córkę – Marię da Assunção Carmo e Bragança (1831-1910) – ze związku z portugalską arystokratką, mieszkającą w Rzymie – Antonią Franciscą Ribeiro e Carmo. Oficjalnie uznał córkę w 1839.

Odznaczenia | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Albano Anthero da Silveira Pinto: Resenha das familias titulares e grandes de Portugal. Lizbona: 1883, s. XXXVII.
Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Michał I Uzurpator" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy