Mikołaj z Wenecji w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaMikołaj Chwałowic, Mikołaj z Wenecji, Diabeł Wenecki, Krwawiec (ur. ok. 1330, zm. między 15 maja a 14 września 1400[1]) – możnowładca wielkopolski, sędzia ziemski kaliski
Pochodził z rodu Nałęczów. Był synem Chwała Białego z Chomiąży. W latach 1365- 1377 sprawował urząd kasztelana nakielskiego[2]. W 1381 roku król Ludwik Węgierski mianował go sędzią kaliskim[2]. Mikołaj z Wenecji jako sędzia zasłynął z tego, że jako pierwszy wprowadził w polskim prawie rozróżnienie daty dokonania czynności prawnej i daty wystawienia dokumentu.
Mikołaj z Wenecji aktywnie uczestniczył w wojnie Grzymalitów z Nałęczami. Stojąc na czele swoich oddziałów wielokrotnie pustoszył dobra arcybiskupów gnieźnieńskich na Pałukach, przez co wszedł w konflikt z metropolitą Bodzantą. Z powodu bezwzględności wobec przeciwników politycznych nazywany był Krwawym Diabłem lub Diabłem weneckim[3].
Przypisy | edytuj kod
- ↑ JanJ. Pakulski JanJ., Mikołaj z Wenecji- Krwawy Diabeł. Ze studiów nad genealogią Nałęczów., „Prace Komisji Historycznej BTN”, s. 60, 7/1953 .
- ↑ a b LeszekL. Kajzer LeszekL., StanisławS. Kołodziejski StanisławS., JanJ. Salm JanJ., Leksykon zamków w Polsce, Warszawa 2002, s. 534 .
- ↑ Encyklopedia staropolska – Krwawy djabeł
