Nikki Haley

Nikki Haley w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Nimrata „Nikki” Randhawa Haley (ur. 20 stycznia 1972 w Bamberg, Karolina Południowa) – amerykańska polityk, ambasador Stanów Zjednoczonych przy ONZ w latach 2017-2018. W latach 2011–2017 gubernator Karoliny Południowej - pierwsza kobieta, której udało się zwyciężyć w rywalizacji o to stanowisko. Członkini Izby Reprezentantów Karoliny Południowej w latach 2005–2010. Należy do Partii Republikańskiej. .

Spis treści

Młodość i edukacja | edytuj kod

Haley urodziła się jako Nimrata Randhawa, w rodzinie indyjskich imigrantów. Jej rodzice emigrowali do Kanady z indyjskiego stanu Pendżab, gdy jej ojciec dostał stypendium z University of British Columbia. W 1969 przenieśli się do Stanów Zjednoczonych, gdy jej ojciec został profesorem (amer. Associate Professor) w Vorrhees College[1]. W wieku 13 lat Nikki Haley zaczęła pomagać matce w prowadzeniu rodzinnego sklepu odzieżowego.

Jest absolwentką Clemson University, gdzie uzyskała bachelor’s degree z zakresu rachunkowości. Następnie pracowała na stanowiskach, odpowiednich względem wykształcenia, w kilku amerykańskich korporacjach (między innymi: FCR, Inc.). Po upływie kilku lat zdecydowała się porzucić dotychczasową pracę i zatrudnić się w rodzinnej firmie odzieżowej z siedzibą w hrabstwie Lexington. Uczyniła ona firmę wartą miliony dolarów korporacją[2].

W 2004 objęła funkcję prezesa National Association of Women Business Owners (NAWBO) – amerykańskiej organizacji zrzeszającej kobiety przedsiębiorców[3].

Kariera polityczna | edytuj kod

Izba Reprezentantów Karoliny Południowej | edytuj kod

W 2004 Haley stanęła do walki o miejsce w izbie niższej parlamentu Karoliny Południowej, rzucając w partyjnych prawyborach wyzwanie urzędującemu Larry’emu Koonowi. Pomimo dużego doświadczenia oponenta (sprawującego swą funkcję od 30 lat), Haley udało się wywalczyć nominację Partii Republikańskiej w 87. okręgu wyborczym w hrabstwie Lexington. Następnie bez problemu zwyciężyła w głównych wyborach, co ułatwił fakt, że demokraci nie wystawili w okręgu swojego kandydata[4][5].

Podobnie dwa lata później, Haley była jedynym oficjalnym kandydatem w swoim okręgu. W 2008 do walki o mandat stanął nominowany przez Partię Demokratyczną Edgar Gomez. Haley wygrała wybory stosunkiem 83% do 17%, po raz drugi zdobywając reelekcję. W latach 2005–2010 sprawowała funkcję whipa większości w Zgromadzeniu Generalnym Karoliny Południowej[6].

Kampania wyborcza w 2010 | edytuj kod

Wyniki wyborów na gubernatora (kolorem czerwonym oznaczono hrabstwa zdobyte przez Haley, niebieskim przez Vincenta Sheheena)

W 2009 zdecydowała zgłosić swoją kandydaturę w walce o republikańską nominację w wyborach na gubernatora stanu Karolina Południowa. Jej oponentami byli dotychczasowy wicegubernator André Bauer, polityk Henry McMaster oraz członek Izby Reprezentantów Gresham Barrett. Pomimo niezbyt dużej popularności w początkowej fazie kampanii na kilka tygodni przed zakończeniem prawyborów Haley objęła pozycję lidera w sondażach. Poparcia udzieliło jej wielu wpływowych polityków, między innymi były gubernator Massachusetts Mitt Romney oraz była pierwsza dama Karoliny Południowej Jenny Sanford[7][8][9].

22 lipca 2010 uzyskała ostatecznie nominację republikańską[10].

W głównych wyborach oponentem Haley był demokrata Vincent Sheheen. Od początku kampanii wyborczej, jako kandydatka Partii Republikańskiej, była uważana za faworytkę wyborów (różnica pomiędzy kandydatami wynosiła w sondażach od kilku do nawet kilkunastu punktów procentowych na korzyść Haley). Wybory zakończyły się jej zwycięstwem w stosunku 51,4% do 46,9%. Wygrywając rywalizację Haley stała się pierwszą kobietą na tym stanowisku w Karolinie Południowej, jak i drugim w historii Stanów Zjednoczonych gubernatorem o korzeniach indyjskich[11][12].

Gubernator Karoliny Południowej | edytuj kod

Haley objęła stanowisko gubernatora 12 stycznia 2010. Do priorytetowych zadań nowej gubernator należało obniżenie podatków, ograniczenie biurokracji i przyciągnięcie do Karoliny Południowej inwestycji[13][2]. 6 maja 2011 zezwoliła na przeprowadzenie egzekucji skazanego na karę śmierci mordercy Jeffreya Briana Mottsa.

Konwencja w Tampie | edytuj kod

Haley wygłosiła przemówienie pierwszego dnia konwencji Partii Republikańskiej w Tampie (28 sierpnia 2012), gdzie Mitt Romney otrzymał nominację republikańską na kandydata w zbliżających się wyborach prezydenckich. Haley skrytykowała administrację Baracka Obamy za nieumiejętnie prowadzoną politykę wewnętrzną, a także zarzuciła prezydentowi prowadzenie polityki nie sprzyjającej przedsiębiorcom. W swym przemówieniu poruszyła również problematykę nielegalnej imigracji oraz bezrobocia. Przemówienie zostało ocenione pozytywnie przez większość komentatorów[14][15].

Ambasador Stanów Zjednoczonych przy Organizacji Narodów Zjednoczonych | edytuj kod

23 listopada 2016 nowo wybrany prezydent Stanów Zjednoczonych Donald Trump ogłosił, że zamierza powołać Nikki Haley na stanowisko ambasadora Stanów Zjednoczonych przy ONZ[16]. Senat Stanów Zjednoczonych zatwierdził jej kandydaturę w głosowaniu, które odbyło się 24 stycznia 2017[17]. Zrezygnowała z te stanowiska z dniem 31 grudnia 2018.

Poglądy | edytuj kod

Haley uważana jest za konserwatystkę zarówno w kwestiach społecznych, jak i gospodarczych. Jest zwolenniczką cięć podatkowych, ograniczenia deficytu budżetowego i zmniejszania wydatków rządowych. Popiera również znaczące ograniczanie obciążeń podatkowych, które spoczywają na przedsiębiorcach[18].

Haley sprzeciwia się aborcji i małżeństwom osób tej samej płci. Z racji swoich poglądów bywa często identyfikowana z ruchem TEA Party[19].

Życie osobiste | edytuj kod

Pomimo że wychowała się w rodzinie sikhów, to deklaruje się jako chrześcijanka nurtu metodystycznego.

Wraz ze swym mężem Michaelem Haleyem mają dwójkę dzieci: Renę i Nalina[2].

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ The Nikki Haley Story, lassiwithlavina.com., data dostępu: 2017-12-26
  2. ↑ a b c Governor’s Bio, Biografia gubernator Haley, governor.sc.gov.
  3. ↑ Nikki Haley, Biography.com.
  4. ↑ Nota prasowa z dnia 3 listopada 2004r., NRI.
  5. ↑ Nota prasowa z dnia 10 czerwca 2004r., NRI.
  6. ↑ Wyniki wyborów stanowych w Karolinie Południowej, enr-scvotes.org.
  7. ↑ Sondaż z dnia 6 czerwca 2010r., Public Policy Polling.
  8. ↑ Romney backs Haley in S.C., Romney popiera Haley w Karolinie Południowej, Politico.com.
  9. ↑ Jenny Sanford endorses in gov race, Jenny Sanford udziela poparcia w wyborach na gubernatora, Politico.com.
  10. ↑ Wyniki prawyborów republikańskich, Politico.com.
  11. ↑ Sondaż z 10 czerwca 2010r., Rassmusen Reports.
  12. ↑ Sondaż z 22 września 2010r., Rassmusen Reports.
  13. ↑ Latest news, Najnowsze wiadomości, governor.sc.gov.
  14. ↑ Republican National Convention night one, The Washington Post.
  15. ↑ Przemówienie Nikki Halley, Tampa 2012, electad.com.
  16. ↑ Trump nominates two prominent GOP women: DeVos as education secretary, Haley as U.N. ambassador washingtonpost.com
  17. ↑ USA: Senat zatwierdził Nikki Haley na ambasadorkę przy ONZ wyborcza.pl
  18. ↑ Nikki Haley Profil na stronie ontheissues.org.
  19. ↑ TEA Party fave Nikki Haley endorses Mitt Romney, Ulubienica TEA Party wspiera Romneya, USA Today.

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Nikki Haley" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy