Norma operatorowa w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaNorma operatorowa – norma w przestrzeni operatorów liniowych i ciągłych między dwiema ustalonymi przestrzeniami unormowanymi. Jeżeli i są przestrzeniami unormowanymi to wzór
określa normę w przestrzeni operatorów liniowych i ciągłych określonych na i wartościach w
Zachodzą ponadto następujące równości
przy czym ostatnie dwie mają sens w przypadku, gdy ma co najmniej jeden wymiar.
Przestrzeń jest przestrzenią Banacha wtedy i tylko wtedy, gdy jest przestrzenią Banacha.
Bibliografia | edytuj kod
- John B. Conway: A course in functional analysis. New York: Springer-Verlag, 1990, s. 67. ISBN 0-387-97245-5.