Osiek Łużycki w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaOsiek Łużycki (niem. Wendisch Ossig[3], gł. Osěk[4]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Zgorzelec.
Spis treści
Położenie | edytuj kod
Osiek Łużycki to średniej wielkości wieś o długości około 1,2 km, leżąca na Pogórzu Izerskim, w południowej części Równiny Zgorzeleckiej, na wysokości około 195-210 m n.p.m.[1]
Podział administracyjny | edytuj kod
W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Nazwa | edytuj kod
Nazwa prawdopodobnie wywodzi się od łużyckiego słowa oznaczającego "siekanie" i związana jest z deforestacją - wysiekaniem lasu[5]. Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia formę nazwy - Ossek podając jej znaczenie "Waldhau" - "Wykarczowany las"[5].
Śląski pisarz Konstanty Damrot w swojej pracy o znaczeniu nazw na Śląsku wydanej w 1896 roku w Bytomiu wymienia nazwę wsi w obecnym polskim brzmieniu "Osiek", a także niemiecką Wendisch Ossig (pol. Wendyjski Ossiek), która wywodzi się od Wendów jak Niemcy nazywają w Niemczech Serbów łużyckich potomków Słowian połabskich. Damrot podaje także dwie wcześniejsze nazwy zanotowane w dokumentach średniowiecznych: z 1385 roku "Ozzek" oraz 1340 "Wendiss Ossigk"[3].
Zabytki | edytuj kod
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[6]:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny, z 1532 r., przebudowany w XVII w. (stiuki). Późnorenesansowy ołtarz i barokowe epitafia z XVIII w.[7]
- cmentarz przy kościele, ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki, z XVII w.
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 164-168. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ a b Konstanty Damrot: Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung: mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen: Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde. Beuthen: Verlag von Felix Kasprzyk, 1896, s. 130.
- ↑ WiktorW. Wenzel WiktorW., Der Slawengau Besunzane im Licht der Ortsnamen, 2014 .
- ↑ a b Heinrich Adamy: Die Schlesischen Ortsnamen ihre entstechung und bedeutung. Breslau: Verlag von Priebotsch`s Buchhandlung, 1888, s. 40.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 259. [dostęp 12.11.2012].
- ↑ JanuszJ. Czerwiński JanuszJ., RyszardR. Chanas RyszardR., Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 357 .
Bibliografia | edytuj kod
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.
