Półwysep Skandynawski w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Satelitarne zdjęcie Półwyspu Skandynawskiego wykonane zimą 2003Półwysep Skandynawski (szw. Skandinaviska halvön, norw. Den skandinaviske halvøy, fiń. Skandinavian niemimaa; 11) – półwysep w Europie Północnej stanowiący zachodnią część Półwyspu Fennoskandzkiego, a także jedna z trzech prowincji fizycznogeograficznych megaregionu o tej samej nazwie.
Półwysep Skandynawski to największy półwysep Europy. Jego powierzchnia wynosi ok. 800 tys. km², długość dochodzi do 1900 km, a szerokość – do 800 km. Otaczają go morza: Bałtyckie, Norweskie, Północne i Barentsa. Charakteryzuje się wybrzeżami fiordowymi i szkierowymi.
Na półwyspie leżą Szwecja, Norwegia i częściowo Finlandia. Jego północny obszar wchodzi w skład Laponii – regionu geograficznego i kulturowego z rdzenną ludnością lapońską.
Regionalizacja fizycznogeograficzna Półwyspu Skandynawskiego w uniwersalnej klasyfikacji dziesiętnej (UKD) Międzynarodowej Federacji Dokumentacji (FID):
- 111 Góry Skandynawskie
- 112 Wyżyna Lapońska
- 113 Wyżyna Północnoszwedzka
- 114 Obniżenie Środkowoszwedzkie
- 115 Wyżyna Południowoszwedzka
- 116 Nizina Hallandu
- 117 Nizina Kalmarska
- 118 Pobrzeże Zachodniobotnickie
- 119 Skania
Zobacz też | edytuj kod
Kontrola autorytatywna (półwysep):OryginałEdytujHistoria i autorzy
