Pan Wołodyjowski (film) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaPan Wołodyjowski – polski kolorowy film fabularny Jerzego Hoffmana z 1968 roku na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza pod tym samym tytułem. Równolegle kręcony był czarno-biały serial Przygody pana Michała wykorzystujący te same rekwizyty. Produkcja filmu budziła spore zainteresowanie. Publicznie omawiano kandydatury do planowanej obsady.[1] Zdjęcia do filmu kręcone były zarówno w łódzkim studiu filmowym (wnętrza), katedrze wawelskiej, jak i w plenerach, m.in. w Bieszczadach (filmowym Raszkowem była miejscowość Chmiel, a Chreptiów zbudowano na wzgórzu Chodak między Lutowiskami a Skorodnem; ucieczka Basi przed Azją filmowana była wśród olszyn nad dopływem Głuchego potoku)[2].
Spis treści
Obsada | edytuj kod
- Tadeusz Łomnicki − Michał Wołodyjowski
- Magdalena Zawadzka − Barbara Jeziorkowska (później Wołodyjowska)
- Daniel Olbrychski − Azja Tuhajbejowicz
- Mieczysław Pawlikowski − Jan Onufry Zagłoba
- Jan Nowicki − Ketling
- Marek Perepeczko − Adam Nowowiejski
- Barbara Brylska − Krystyna Drohojowska
- Hanka Bielicka − stolnikowa Makowiecka
- Irena Karel − Ewa Nowowiejska
- Mariusz Dmochowski − hetman Jan Sobieski
- Władysław Hańcza − stary Nowowiejski
- Gustaw Lutkiewicz − Zydor Luśnia
- Tadeusz Schmidt − pan Snitko
- Andrzej Szczepkowski − biskup Lanckoroński
- Leonard Andrzejewski − Halim
- Wiktor Grotowicz − generał Potocki
- Witold Skaruch − furtian
Opis fabuły | edytuj kod
Film opowiada o losach pułkownika Michała Wołodyjowskiego, który po śmierci narzeczonej porzucił żołnierską służbę i wstąpił do klasztoru kamedułów. Z klasztoru wyciągnął go za pomocą fortelu jego wieloletni przyjaciel Jan Onufry Zagłoba. Niebawem Wołodyjowski zaręcza się (w tajemnicy przed innymi) z Krystyną Drohojowską, jednak gdy dowiaduje się, że narzeczona kocha Ketlinga, pomimo początkowej złości na rywala i chęci zemsty daje jej wolną rękę i żeni się z Basią Jeziorkowską. Po paru latach Wołodyjowski wyjeżdża z żoną na Kresy Wschodnie, by bronić granic Rzeczypospolitej przed najazdem tureckim. W Chreptiowie dzieje się wiele dramatycznych wydarzeń; okazuje się, że setnik lipkowski Azja Mellechowicz jest zaginionym synem wodza tatarskiego Tuhaj-beja, który wyrządził wiele szkód Polsce. Azja podstępem próbuje porywać Basię, która nie poddaje się i wraca do Chreptiowa do swojego męża, Azja zaś od ciosu Basi traci oko. Jego Lipkowie palą Raszków i zabijają mieszkańców. Azja morduje polskiego szlachcica Nowowiejskiego,który go wychowywał, ale i wychłostał za amory z córką Ewą, ją zaś oddaje swoim Tatarom jako nałożnicę. Następnie razem z oddziałem Lipków przekracza granice Turcji i udaje się na służbę do Padyszacha. Brat Ewy Adam Nowowiejski, chcąc pomścić ojca oraz mając nadzieję na odbicie z rąk Azji siostry, przy pomocy niewielkiego oddziału porywa Azję i za dokonane przez niego okrucieństwa wbija go na pal. Azja ginie w mękach. Wołodyjowski udaje się do Kamieńca Podolskiego, gdzie bierze udział w obronie fortecy wraz z wiernymi mu towarzyszami. Generał Potocki wraz z biskupem lanckorońskim, który od początku był zwolennikiem układów z Turkami, mimo oddania komendy radzie starszyzny poddał Kamieniec. Wołodyjowski wraz z Ketlingiem giną, spowodowawszy wybuch prochów.
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Jan Lewandowski: 100 filmów polskich. Chorzów: Videograf II, 2004, s. 86. ISBN 83-7183-326-1.
- ↑ Krzysztof Potaczała: Bieszczady w PRL-u. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2012. ISBN 978-83-7576-154-2.
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Plakat filmu
- Pan Wołodyjowski w bazie IMDb (ang.)
- Pan Wołodyjowski w bazie filmpolski.pl
- Zdjęcia z filmu Pan Wołodyjowski w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
OryginałEdytujHistoria i autorzy
