Panewka (broń palna)

Panewka (broń palna) w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Panewka – część dawnej broni palnej – zagłębienie w górnej części lufy, później „półka” umieszczona z boku lufy, połączona z zapałem (otworem prowadzącym do lufy). Na panewkę sypano proch, który po zapaleniu przenosił ogień przez zapał do ładunku miotającego w lufie, powodując odpalenie.

Często w wyniku niedoskonałości technologicznej dawnej broni palnej, proch wypalał się na panewce, nie powodując wystrzału. Stąd powstało powiedzenie „spalić na panewce”.

Na podstawie artykułu: "Panewka (broń palna)" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy