Pieśń wymarszu w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaPieśń wymarszu (oryg. fr. Le Chant du Départ) – pieśń powstała w 1794, w czasach rewolucji francuskiej jako hymn żołnierzy republikańskich wyruszających na front. Autorem jej melodii jest Étienne Nicolas Méhul, słowa napisał Marie Joseph Chénier. W czasach I Cesarstwa pieśń była hymnem narodowym Francji. Popularność jako pieśń wojskowa odzyskała przed I wojną światową, kiedy ponownie była śpiewana przez żołnierzy udających się na front.
Spis treści
- 1 Historia powstania
- 2 Dalsza obecność w historii Francji
- 3 Treść i forma pieśni
- 4 Tekst i tłumaczenie
- 5 Bibliografia
Historia powstania | edytuj kod
Powstanie Pieśni wymarszu było związane z szerzej zakrojoną kampanią Komitetu Ocalenia Publicznego na rzecz promowania postawy patriotycznej w społeczeństwie i zachęcania Francuzów do zaciągania się do wojska lub czynnego wspierania armii w inny sposób. Została zaprezentowana w Komitecie Ocalenia Publicznego 14 lipca 1794 i uzyskała pozytywną opinię Maksymiliana Robespierre'a, który uznał ją za znakomity przykład poezji republikańskiej, jednak zmienił tytuł (Pieśń wymarszu zamiast Hymn do wolności). Natychmiast po uzyskaniu akceptacji rządu pieśń została wykonana w czasie oficjalnych obchodów rocznicy zburzenia Bastylii, a następnie wydrukowana w 18 tys. egzemplarzy w celu dystrybucji we wszystkich armiach Republiki Francuskiej. Zyskała ogromną popularność, żołnierze nazywali utwór bratem Marsylianki.
Dalsza obecność w historii Francji | edytuj kod
W czasach I Cesarstwa Pieśń wymarszu, jako mniej agresywna w wymowie niż Marsylianka, została wybrana przez Napoleona Bonapartego nowym hymnem państwowym. Pieśń śpiewali żołnierze francuscy z czasów I i II wojny światowej. W 1974 w swojej kampanii przed wyborami prezydenckimi wykorzystał ją Valéry Giscard d’Estaing.
Treść i forma pieśni | edytuj kod
W założeniach autorów Pieśń wymarszu miała być żywym obrazem muzycznym, co wiązało się z tradycją świąt rewolucyjnych. Każda z siedmiu zwrotek utworu ma innego narratora i odwołuje się do innych odbiorców:
- pierwsza jest apelem deputowanego Konwentu Narodowego do żołnierzy,
- drugą śpiewa matka wysyłająca swoich synów na front,
- trzecią śpiewają ojcowie żołnierzy,
- w czwartej dziecko śpiewa o bohaterskich czynach nieletnich ochotników Josepha Bary i Josepha Viali,
- piątą śpiewają żony żołnierzy,
- szóstą - młode dziewczęta,
- siódmą i refren wykonują sami żołnierze, deklarując swoje oddanie ojczyźnie.
