Piotr Głowacki

Piotr Głowacki w encyklopedii

Piotr Głowacki (ur. 29 marca 1980 w Toruniu) – polski aktor filmowy i teatralny; wiceprezes Związku Artystów Scen Polskich^[1] (od 8 kwietnia 2014 do 11 maja 2015).

Spis treści

• 1 Życiorys
  • 1.1 Życie prywatne
• 2 Filmografia
  • 2.1 Filmy
  • 2.2 Seriale
• 3 Teatr
• 4 Reżyseria
• 5 Nagrody i wyróżnienia
• 6 Przypisy
• 7 Bibliografia

Życiorys | edytuj kod

Wczesne lata dzieciństwa spędził w małej wiosce Redecz Wielki w województwie włocławskim. Jako uczeń X LO w Toruniu, grał m.in. z Joanną Koroniewską, Magdaleną Czerwińską, Alicją Rapsiewicz i Michałem Michalskim w toruńskim Spiętym Teatrze Spinaczy^[2]. Po okresie studiów prawniczych na UMK, rozpoczął naukę w olsztyńskim Studium Aktorskim przy Teatrze im. Jaracza. W 2002 został studentem warszawskiej Akademii Teatralnej; skończył studia w krakowskiej PWST w 2007 roku.

W latach 2006–2008 był członkiem zespołu Teatru Rozmaitości, od października 2008 pracuje w Teatrze Starym w Krakowie. Wystąpił w teledysku grupy Hey do piosenki „Mimo wszystko”, w reżyserii Anny Maliszewskiej (teledysk został nagrodzony Yachem Internautów^[3]). Współpracował z Marcinem Cecko i Janem Drawnelem w ramach projektu 3 Boys Move. W maju 2012 założył internetowy dwutygodnik pt. Świadomości^[4].

Życie prywatne | edytuj kod

Jego żoną jest Agnieszka Marek, z którą ma dwoje dzieci: Idę i Aarona (2017)^[5].

Filmografia | edytuj kod

Filmy | edytuj kod

Seriale | edytuj kod

Teatr | edytuj kod

• Królewna Śnieżka, reż. Zbigniew Marek Hass, 2000, Teatr im. Jaracza w Olsztynie
• Makbet, 2001, reż. Tomasz Obara, Teatr im. Jaracza w Olsztynie
• Tlen, Iwan Wyrypajew, 2004, reż. Aleksandra Konieczna, Teatr Rozmaitości
• Bash, Neil LaBute, 2004, reż. Grzegorz Jarzyna, Teatr Rozmaitości
• 2007: Macbeth, według Szekspira, 2005, reż. Grzegorz Jarzyna, Teatr Rozmaitości – jako Malcolm, syn Duncana
• Puzzle, Szymon Wróblewski, reż. Iwo Vedral, 2005, Stary Teatr w Krakowie
• Sen nocy letniej, Szekspir, 2006, reż. Maja Kleczewska, Stary Teatr w Krakowie
• Giovanni, według Mozarta i Moliera, 2006, reż. Grzegorz Jarzyna, Teatr Rozmaitości
• Ragazzo Dell'Europa, 2007, reż. René Pollesch, Teatr Rozmaitości
• Wieczór autorski Mikołaja Stawrogina (monodram), 2007, reż. Natalia Korczakowska
• Oresteja, luty 2007, reż. Jan Klata, Teatr Stary w Krakowie – jako Orestes
• Szewcy u bram, listopad 2007, reż. Jan Klata, Teatr Rozmaitości
• Golgota wrocławska, premiera 4 listopada 2008, reż. Jan Komasa, Teatr Telewizji, Scena Faktu – jako Krzysztof, doktorant historii
• Czekając na Turka Andrzeja Stasiuka, premiera w czerwcu 2009, reż. Mikołaj Grabowski, Teatr Stary w Krakowie
• Jackson Pollesch, premiera 17 września 2011, René Pollesch, Teatr Rozmaitości^[7]
• Machia, reż. Juliusz Machulski, Teatr Stary w Lublinie, premiera 4 maja 2014 – jako Francesco Tarugi
• Męczennicy, reżyseria, adaptacja & opracowanie muzyczne Grzegorz Jarzyna na podstawie dramatu Märtyrer Mariusa von Mayenburga, Teatr Rozmaitości w Warszawie, premiera 14 marca 2015
• Rybka Canero, reż. Juliusz Machulski na podstawie dramatu Juliusza Machulskiego, Teatr Telewizji, premiera 7 września 2015
• Komety, reż. Leszek Dawid na podstawie dramatu Krzysztofa Bizio, Teatr Telewizji, premiera 27 grudnia 2015
• Inspekcja, reż. Jacek Raginis-Królikiewicz, Teatr Telewizji, premiera 9 kwietnia 2018 – jako Józef Stalin

Reżyseria | edytuj kod

• Dobre wiadomości, premiera 1 marca 2013, Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu^[8].

Nagrody i wyróżnienia | edytuj kod

• 2006: laureat Jantara za najlepszą rolę męską w filmie Oda do radości w reżyserii m.in. Jana Komasy na koszalińskim festiwalu debiutów filmowych Młodzi i Film. Za ten sam film, Głowacki otrzymał również Prix Tudor d'interprétation masculine^[9] (nagrodę Tudora za najlepszą rolę męską) podczas 12 Festiwalu Cinéma Tout Écran w Genewie.
• 2006: nominacja do Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego, przeznaczonej dla „młodych aktorów wyróżniających się wybitną indywidualnością”.
• 2007: Gwiazdę Jutra czytelników Gazety Pomorskiej^[10].
• 2009: nominacja do nagrody za najlepszą rolę męską w spektaklu teatru telewizji Golgota Wrocławska na 49. Festiwalu Telewizji w Monte Carlo (Festival de Télévision de Monte-Carlo)^[11].
• 2011: Specjalny Złoty Anioł na festiwalu Tofifest^[12].
• 2012: „Złota Kareta za wyjątkowe osiągnięcia kulturalne” przyznawana corocznie przez dziennik Nowości^[13].
• 2012: nagroda specjalna 26. edycji Tarnowskiej Nagrody Filmowej, za rolę w filmie 80 milionów^[14].
• 2012: nominacja do Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego za rolę w filmie 80 milionów.
• 2013: nagroda (wraz z Katarzyną Maciąg) w kategorii „Najlepsza gra aktorska w kinie niezależnym” na Festiwalu Filmowym „Drzwi” w Gliwicach za film Ścinki ^[15].
• 2014: nagroda im. Zbyszka Cybulskiego za rolę w filmie Dziewczyna z szafy.
• 2015: odsłonięcie „Katarzynki” w Piernikowej Alei Gwiazd^[16].
• 2015: nagroda Orła za najlepszą drugoplanową rolę męską za rolę w filmie Bogowie podczas 17. ceremonii wręczenia Orłów.
• 2016: nominacja do Telekamer „Tele Tygodnia” 2016 w kategorii Nadzieja telewizji.
• 2016: nagroda Osobowość Roku 2016 magazynu Osobowości i sukcesy^[17].

Przypisy | edytuj kod

1. ↑ „Olgierd Łukaszewicz ponownie prezesem Związku Artystów Scen Polskich”, www.rp.pl, 9 kwietnia 2014.
2. ↑ „Ruch otworzył mi umysł”, Nowości, 8 lipca 2011; (reż. Grażyna Pfeiffer-Podlaszewska; teatr ten działał następnie w Szczecinie, pod nazwą Stowarzyszenie Teatralnych Szaleńców)
3. ↑ interia.pl, „Hey z Yachem Internautów!”, 8 października 2006.
4. ↑ www.spokuj.com
5. ↑ Sergiusz Królak: Piotr Głowacki i jego żona mają bliźniaki! Jak wychowują dzieci? (pol.). plejada.pl, 2017-10-30. [dostęp 2018-04-30].
6. ↑ Złote Kaczki 2012. Filmweb.pl. [dostęp 27 maja 2020].
7. ↑ „Czy każdy może być wyjątkowy?”, rp.pl, Jacek Cieślak, 14-09-2011.
8. ↑ http://news.o.pl/, 22 lutego 2013.
9. ↑ Communiqué de presse, cinema-tout-ecran.ch.
10. ↑ kinopolska.pl
11. ↑ www.tvfestival.net.
12. ↑ www.tofifest.pl, „Polska wygrywa na MFF Tofifest 2011”
13. ↑ „Karety odjechały, Anioł pozostał”, www.nowosci.com.pl, 12 lutego 2012.
14. ↑ polskieradio.pl
15. ↑ Festiwal Filmowy Drzwi 2013 – wyniki.
16. ↑ Głowacki oraz Michał Kwiatkowski odsłonili Katarzynki w Piernikowej Alei Gwiazd
17. ↑ "Gala „Osobowości i Sukcesy Roku 2016” już za nami!", polskatimes.pl

Bibliografia | edytuj kod

• Piotr Głowacki w bazie IMDb (ang.)
• Piotr Głowacki w bazie Filmweb
• Piotr Głowacki w bazie filmpolski.pl

• ISNI: 0000 0001 1429 3017
• VIAF: 167274915
• LCCN: no2016084379
• GND: 1090905475
• PLWABN: 9810529794205606
• NUKAT: n2008137856
• CONOR: 290828643
• WorldCat: lccn-no2016084379

Na podstawie artykułu: "Piotr Głowacki" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy