Posłowie do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji

Posłowie do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji w encyklopedii

Posłowie VIII kadencji do Parlamentu Europejskiego zostali wybrani w wyborach przeprowadzonych w 28 państwach członkowskich Unii Europejskiej pomiędzy 22 a 25 maja 2014. W głosowaniu tym wyłoniono 751 eurodeputowanych na pięcioletnią kadencję (o 15 mniej niż pod koniec poprzedniej), która rozpoczęła się 1 lipca 2014.

Na pierwszym posiedzeniu 1 lipca 2014 na przewodniczącego PE wybrano Martina Schulza z Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów^[1]. Tego samego dnia wybrano również czternastu wiceprzewodniczących – 6 z EPP, 3 z S&D, 2 z ALDE, po 1 z ECR, EUL / NGL i G / EFA^[2]. 17 stycznia 2017 nowym przewodniczącym PE został Antonio Tajani z Europejskiej Partii Ludowej^[3]. Kadencja zakończyła się 1 lipca 2019. Pod koniec kadencji cztery mandaty poselskie (dwa przypadające brytyjskim laburzystom, jeden przypadający hiszpańskim socjalistom i jeden przypadający duńskim socjaldemokratom) pozostały nieobsadzone.

Spis treści

• 1 Grupy polityczne
• 2 Deputowani według grup politycznych
  • 2.1 Europejska Partia Ludowa
  • 2.2 Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów
  • 2.3 Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy
  • 2.4 Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy
  • 2.5 Zieloni/Wolny Sojusz Europejski
  • 2.6 Zjednoczona Lewica Europejska
  • 2.7 Europa Wolności i Demokracji Bezpośredniej
  • 2.8 Europa Narodów i Wolności
  • 2.9 Niezrzeszeni
  • 2.10 Byli posłowie do PE
• 3 Rozkład mandatów według państw członkowskich i grup politycznych
• 4 Zobacz też
• 5 Przypisy

Grupy polityczne | edytuj kod

W Parlamencie Europejskim VIII kadencji przed jej rozpoczęciem powołano siedem grup politycznych^[4][5]:

• Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) (EPP),
• Grupa Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim (S&D),
• Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy (ECR),
• Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy (ALDE),
• Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej / Nordycka Zielona Lewica (EUL / NGL),
• Grupa Zielonych / Wolne Przymierze Europejskie (G / EFA),
• Europa Wolności i Demokracji Bezpośredniej (EFDD).

Nadto kilkudziesięciu eurodeputowanych nie przystąpiło do żadnej z grup politycznych, pozostając posłami niezrzeszonymi^[4].

Powołanie pierwszych sześciu frakcji nastąpiło wkrótce po wyborach – każda z nich zebrała wystarczającą liczbę przedstawicieli z odpowiedniej liczby różnych krajów^[4] (zgodnie z obowiązującymi na początku tej kadencji wymogami do utworzenia grupy politycznej potrzeba co najmniej 25 posłów reprezentujących przynajmniej jedną czwartą – tj. 7 – państw członkowskich^[6]). Próbę powołania własnej grupy podjęły także dwa środowiska eurosceptyków – jedno skupione wokół brytyjskiej UKIP (ugrupowania dominującego we frakcji EFD w poprzedniej kadencji) i drugie zorganizowane wokół francuskiego FN (oraz europartii EAF)^[7]. W pierwszym przypadku, mimo odejścia do innych frakcji lub porażek wyborczych większości dotychczasowych sojuszników, starania te zakończyły się sukcesem^[8]. W drugim przypadku nie udało się znaleźć przedstawicieli wystarczającej liczby państw członkowskich, by doprowadzić do powołania odrębnej grupy w PE^[9], wobec czego posłowie Europejskiego Sojuszu na rzecz Wolności pozostali eurodeputowanymi niezrzeszonymi.

Przewodniczącymi grup poselskich zostali:

• EPP: Manfred Weber (Niemcy)^[10],
• S&D: Gianni Pittella (Włochy)^[11],
• ECR: Syed Kamall (Wielka Brytania)^[12],
• ALDE: Guy Verhofstadt (Belgia)^[13],
• EUL / NGL: Gabriele Zimmer (Niemcy)^[14],
• G / EFA: Rebecca Harms (Niemcy, współprzewodnicząca) i Philippe Lamberts (Belgia, współprzewodniczący)^[15],
• EFDD: David Borrelli (Włochy, współprzewodniczący) i Nigel Farage (Wielka Brytania, współprzewodniczący)^[16].

W październiku 2014 frakcja EFDD, licząca pierwotnie 48 posłów^[17], przestała istnieć. Doszło do tego, gdy grupę opuścił jedyny przedstawiciel z Łotwy, wobec czego EFDD przestała spełniać warunek zrzeszania deputowanych z co najmniej 7 państw członkowskich^[18]. Kilka dni później frakcję reaktywowano po dołączeniu do pozostałych członków EFDD jednego z polskich eurodeputowanych^[19].

W czerwcu 2015 niezrzeszeni eurodeputowani z 6 państw wraz z jedną posłanką wykluczoną z UKIP powołali eurosceptyczną frakcję pod nazwą Europa Narodów i Wolności (ENF), skupiającą w dacie jej powstania łącznie 36 parlamentarzystów^[20]. Funkcję współprzewodniczących objęli Marine Le Pen (Francja, do czerwca 2017) i Marcel de Graaff (Holandia).

W grudniu 2016 współprzewodniczącą grupy Zielonych została Ska Keller (Niemcy)^[21], a w styczniu 2017 Nigel Farage został jedynym przewodniczącym EFDD^[22]. We wrześniu 2017 funkcję współprzewodniczącego ENF objął Nicolas Bay (Francja)^[23]. W marcu 2018 przewodniczącym S&D został Udo Bullmann (Niemcy)^[24]. W lipcu 2017 Ryszard Legutko (Polska) został współprzewodniczącym ECR^[25] (obok Syeda Kamalla).

Deputowani według grup politycznych | edytuj kod

Europejska Partia Ludowa | edytuj kod

Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów | edytuj kod

Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy | edytuj kod

Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy | edytuj kod

Zieloni/Wolny Sojusz Europejski | edytuj kod

Zjednoczona Lewica Europejska | edytuj kod

Europa Wolności i Demokracji Bezpośredniej | edytuj kod

Europa Narodów i Wolności | edytuj kod

Niezrzeszeni | edytuj kod

Byli posłowie do PE | edytuj kod

Rozkład mandatów według państw członkowskich i grup politycznych | edytuj kod

Zobacz też | edytuj kod

• Posłowie VIII kadencji w poszczególnych państwach członkowskich: austriaccy, belgijscy, brytyjscy, bułgarscy, chorwaccy, cypryjscy, czescy, duńscy, estońscy, fińscy, francuscy, greccy, hiszpańscy, holenderscy, irlandzcy, litewscy, luksemburscy, łotewscy, maltańscy, niemieccy, polscy, portugalscy, rumuńscy, słowaccy, słoweńscy, szwedzcy, węgierscy, włoscy

Przypisy | edytuj kod

1. ↑ Martin Schulz ponownie Przewodniczącym Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu, 1 lipca 2014. [dostęp 2018-03-01].
2. ↑ Czternastu wiceprzewodniczących Parlamentu Europejskiego zostało wybranych. europarl.europa.eu, 1 lipca 2014. [dostęp 2018-03-01].
3. ↑ Antonio Tajani elected new president of the European Parliament (ang.). europarl.europa.eu, 17 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-17].
4. ↑ ^{a b c} Who's going where? Tracking the musical chairs in the European Parliament (ang.). europedecides.eu, 2 czerwca 2014. [dostęp 2019-06-30].
5. ↑ Miejsca według grup politycznych i państw członkowskich. wyniki-wybory2014.eu, 19 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-23].
6. ↑ Grupy polityczne. europarl.europa.eu. [dostęp 2014-07-04].
7. ↑ Le Pen and Farage battle for partners to form group (ang.). euractiv.com, 29 maja 2014. [dostęp 2014-07-04].
8. ↑ Ukip forms new European Parliament grouping that includes French National Front (ang.). standard.co.uk, 18 czerwca 2014. [dostęp 2014-07-04].
9. ↑ Marine Le Pen fails to form far-right bloc in European parliament (ang.). theguardian.com, 24 czerwca 2014. [dostęp 2014-07-04].
10. ↑ Manfred Weber elected as new EPP Group Chairman (ang.). eppgroup.eu, 4 czerwca 2014. [dostęp 2018-03-01].
11. ↑ Italian MEP Gianni Pittella elected as new S&D Group president (ang.). socialistsanddemocrats.eu, 1 lipca 2014. [dostęp 2018-03-01].
12. ↑ Krótko o nowych liderach grup politycznych: Syed Kamall – ECR. europarl.europa.eu, 30 czerwca 2014. [dostęp 2018-03-01].
13. ↑ Guy Verhofstadt Leader of ALDE Group, president ALDE Bureau (ang.). alde.eu. [dostęp 2018-03-01].
14. ↑ Krótko, o nowych liderach grup politycznych: Gabriele Zimmer. europarl.europa.eu, 25 czerwca 2014. [dostęp 2018-03-01].
15. ↑ Rebecca Harms und Philippe Lamberts neue Ko-Vorsitzende der Grüne/EFA-Fraktion (niem.). greens-efa.eu, 11 czerwca 2014. [dostęp 2018-03-01].
16. ↑ Bruxelles, prima riunione gruppo Ukip-M5S. Farage e Borrelli presidenti (wł.). ilfattoquotidiano.it, 25 czerwca 2014. [dostęp 2018-03-01].
17. ↑ Europa Wolności i Demokracji Bezpośredniej. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
18. ↑ Farage's EFDD group collapses (ang.). europeanvoice.com, 16 października 2014. [dostęp 2014-10-17].
19. ↑ UKIP's alliance in Europe rescued by Polish MEP (ang.). bbc.com, 20 października 2014. [dostęp 2014-10-22].
20. ↑ Nieuw rechts blok EU: 'Wij zijn de stem van het verzet' (niderl.). rtlnieuws.nl, 16 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-17].
21. ↑ Ska Keller. europarl.europa.eu. [dostęp 2017-02-04].
22. ↑ Nigel Farage. europarl.europa.eu. [dostęp 2017-02-04].
23. ↑ Nicolas Bay. europarl.europa.eu. [dostęp 2017-09-27].
24. ↑ Udo Bullmann. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-25].
25. ↑ Ryszard Legutko. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-12-11].
26. ↑ ^{a b c d e f g h i j} „Lista” oznacza listę wyborczą, z której dana osoba uzyskała mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Zestawienie nie uwzględnia zmian przynależności partyjnej w ramach ugrupowań krajowych w toku VIII kadencji Parlamentu Europejskiego.
27. ↑ ^{a b} Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci). europarl.europa.eu. [dostęp 2015-06-17].
28. ↑ Our Members (ang.). eppgroup.eu. [dostęp 2019-02-19].
29. ↑ ^{a b c} HDZ, HSS i HSP AS wraz z innymi ugrupowaniami tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Potpuni rezultati izbora članova u Europski parlament iz Republike Hrvatske (chorw.). izbori.hr, 26 maja 2014. [dostęp 2014-06-08].).
30. ↑ ^{a b c} CiU i PNV wraz z innymi ugrupowaniami tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Elecciones Europeas 25 de mayo de 2014 (hiszp.). historiaelectoral.com. [dostęp 2019-11-10].).
31. ↑ ^{a b} PSD i CDS-PP tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Resultados Globais (port.). europeias2014.mai.gov.pt. [dostęp 2014-06-12].).
32. ↑ ^{a b c d e f} PSD, PC i UNPR tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Situația voturilor valabil exprimate (rum.). bec2014.ro. [dostęp 2014-06-12].).
33. ↑ ^{a b} NSi i SLS tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Volitve v Evropski parlament 2014 (słoweń.). volitve.gov.si. [dostęp 2014-06-08].).
34. ↑ ^{a b} Fidesz i KDNP tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Az Európai Parlamenti választáson leadott szavazatok (węg.). valasztas.hu. [dostęp 2014-06-22].).
35. ↑ ^{a b} NCD i UdC tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Elezioni 2014: Riepilogo Italia + Estero (wł.). elezioni.interno.it. [dostęp 2019-03-02].).
36. ↑ ^{a b} Grupa Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim. europarl.europa.eu. [dostęp 2015-06-17].
37. ↑ S&D MEPs (ang.). socialistsanddemocrats.eu. [dostęp 2019-06-16].
38. ↑ ^{a b c} SDP, IDS-DDI i HNS-LD wraz z innymi ugrupowaniami tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Potpuni rezultati izbora članova u Europski parlament iz Republike Hrvatske (chorw.). izbori.hr. [dostęp 2014-06-08].).
39. ↑ Mandat po Jeppe Kofodzie nie został obsadzony.
40. ↑ ^{a b c} PS i PRG tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Élections européennes 2014 (fr.). france-politique.fr. [dostęp 2014-06-12].).
41. ↑ Mandat po Sergiu Gutiérrezie Prieto nie został obsadzony.
42. ↑ ^{a b} SLD i UP tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Wyniki głosowania i podział mandatów pomiędzy komitety wyborcze. pkw.gov.pl. [dostęp 2014-06-22].).
43. ↑ Mandaty po Catherine Stihler i Lindzie McAvan nie zostały obsadzone.
44. ↑ ^{a b} Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy. europarl.europa.eu. [dostęp 2015-06-17].
45. ↑ Your MEPs (ang.). ecrgroup.eu. [dostęp 2018-03-01].
46. ↑ ^{a b} BbC i WMRO wraz z innymi ugrupowaniami tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Избори за Европейски Парламент 2014 (bułg.). cik.bg. [dostęp 2014-06-14].).
47. ↑ ^{a b} CU i SGP tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Europees Parlement 2014: Resultaten (niderl.). verkiezingen.parool.nl. [dostęp 2014-06-13].).
48. ↑ ^{a b} Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy. europarl.europa.eu. [dostęp 2015-06-17].
49. ↑ ^{a b} MoDem i UDI tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Élections européennes 2014 (fr.). france-politique.fr. [dostęp 2014-06-12].).
50. ↑ ^{a b} Grupa Zielonych / Wolne Przymierze Europejskie. europarl.europa.eu. [dostęp 2015-06-17].
51. ↑ ^{a b c} IU, Anova i ICV wraz z innymi ugrupowaniami tworzyły wspólną listę wyborczą (zob. Resultados definitivos. Publicación BOE (hiszp.). boe.es. [dostęp 2014-06-14].).
52. ↑ ^{a b} Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej / Nordycka Zielona Lewica. europarl.europa.eu. [dostęp 2015-06-17].
53. ↑ PCR wchodziła w skład koalicji ugrupowań z departamentów zamorskich współpracującej z FdG (zob. Élections européennes 2014 (fr.). france-politique.fr. [dostęp 2014-06-12].).
54. ↑ ^{a b} Europa Wolności i Demokracji Bezpośredniej. europarl.europa.eu. [dostęp 2015-06-17].
55. ↑ Members (ang.). efdgroup.eu. [dostęp 2019-06-16].
56. ↑ ^{a b} Europa Narodów i Wolności. europarl.europa.eu. [dostęp 2015-06-17].
57. ↑ ^{a b} Niezrzeszeni. europarl.europa.eu. [dostęp 2015-06-17].
58. ↑ Posłowie, którzy odeszli z Parlamentu. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-05-22].
59. ↑ Nowi posłowie. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-05-22].
60. ↑ Miloslav Ransdorf zemřel (cz.). novinky.cz, 22 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-22].
61. ↑ Décès de l'eurodéputé FN Édouard Ferrand à l'âge de 52 ans (fr.). lefigaro.fr, 2 lutego 2018. [dostęp 2018-02-02].
62. ↑ Arabist en PVV'er Hans Jansen overleden (niderl.). nos.nl, 5 maja 2015. [dostęp 2015-05-05].
63. ↑ EU-parlamentsledamoten Jens Nilsson död (szw.). aftonbladet.se, 13 marca 2018. [dostęp 2018-03-13].
64. ↑ Conservative MEP Philip Bradbourn dies (ang.). bbc.com, 20 grudnia 2014. [dostęp 2014-12-20].
65. ↑ E' morto Gianluca Buonanno, l'eurodeputato della Lega vittima di un incidente stradale (wł.). la Repubblica.it, 5 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-05].
66. ↑ Lista posłów: Austria. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
67. ↑ Lista posłów: Belgia. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
68. ↑ Lista posłów: Bułgaria. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
69. ↑ Lista posłów: Chorwacja. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
70. ↑ Lista posłów: Cypr. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
71. ↑ Lista posłów: Czechy. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
72. ↑ Lista posłów: Dania. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
73. ↑ Lista posłów: Estonia. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
74. ↑ Lista posłów: Finlandia. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
75. ↑ Lista posłów: Francja. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
76. ↑ Lista posłów: Grecja. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
77. ↑ Lista posłów: Hiszpania. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
78. ↑ Lista posłów: Holandia. europarl.europa.eu. [dostęp 2015-06-17].
79. ↑ Lista posłów: Irlandia. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
80. ↑ Lista posłów: Litwa. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
81. ↑ Lista posłów: Luksemburg. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
82. ↑ Lista posłów: Łotwa. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
83. ↑ Lista posłów: Malta. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
84. ↑ Lista posłów: Niemcy. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
85. ↑ Lista posłów: Polska. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
86. ↑ Lista posłów: Portugalia. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
87. ↑ Lista posłów: Rumunia. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
88. ↑ Lista posłów: Słowacja. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
89. ↑ Lista posłów: Słowenia. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
90. ↑ Lista posłów: Szwecja. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
91. ↑ Lista posłów: Węgry. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
92. ↑ Lista posłów: Wielka Brytania. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
93. ↑ Lista posłów: Włochy. europarl.europa.eu. [dostęp 2018-03-01].
94. ↑ Pełna lista. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-05-21].
95. ↑ Cztery mandaty pozostały nieobsadzone: dwa przypadające brytyjskim laburzystom, jeden przypadający hiszpańskim socjalistom i jeden przypadający duńskim socjaldemokratom.

Na podstawie artykułu: "Posłowie do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy