Rajdowe mistrzostwa świata

Rajdowe mistrzostwa świata w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Marcus Grönholm na słynnych "Bunnings Jumps" podczas Rajdu Australii 2006

Rajdowe samochodowe mistrzostwa świata (w skrócie RSMŚ, WRC – ang. World Rally Championship) – najwyższa kategoria rywalizacji w rajdach samochodowych, coroczny cykl mistrzowski o tytuły rajdowego mistrza świata kierowców, rajdowego mistrza świata pilotów oraz rajdowego mistrza świata konstruktorów. Cykl składa się z kilkunastu (w sezonie 2016: czternastu) rund – trzydniowych rajdów rozgrywanych na całym świecie.

Warunkiem koniecznym do uczestnictwa w RSMŚ jest, w przypadku kierowców i pilotów, posiadanie międzynarodowej licencji rajdowej. Organizatorem mistrzostw jest FIA.

Równolegle z RSMŚ odbywają się:

Spis treści

Historia | edytuj kod

Początki | edytuj kod

Rajdowe mistrzostwa świata powstały na bazie znanych na świecie rajdów, z których niektóre były wcześniej eliminacjami międzynarodowych mistrzostw konstruktorów (IMC – International Championship for Manufacturers) rozgrywanymi w latach 1970-1972. W latach 1973–1976 liczono tylko klasyfikację producentów. Pierwszym mistrzem świata producentów zostało Alpine Renault. W 1977 roku wprowadzono po raz pierwszy klasyfikację dla kierowców, jednak początkowo nie przyznawano tytułu mistrza świata, a sama klasyfikacja była określana jako Puchar FIA Kierowców (FIA Cup for Drivers). Pierwszy tytuł mistrza świata kierowców został przyznany w 1979 roku.

Era Grupy B | edytuj kod

 Osobny artykuł: Grupa B. B-grupowe Audi Quattro na Rajdzie Portugalii w 1984 roku

Na początku lat 80. XX wieku tylnonapędowe grupa 2 i grupa 4 zostały zastąpione przez samochody grupy B o większej mocy. Napęd na 4 koła został dopuszczony w 1979 roku, ale większość producentów uznała, że jest to zbyt skomplikowane konstrukcyjnie rozwiązanie aby z nim odnieść sukces. Jednak kiedy Audi wystawił w ramach testów w rajdach pierwszy samochód z napędem na cztery koła i od razu odniósł z nim sukces, pozostali producenci także wystartowali z czteronapędowymi projektami. Od 1982 roku w regulaminie wprowadzono grupę B.

Era Grupy A | edytuj kod

Po serii tragicznych wypadków z udziałem B-grupowych samochodów, grupa ta została zlikwidowana z początkiem 1987 roku. Od 1986 roku istniała jednak też grupa A, która od 1987 roku stała się podstawową grupą dla zespołów walczących o tytuł mistrzowski.

Era WRC | edytuj kod

 Osobny artykuł: Samochód WRC. Citroën Xsara WRC podczas Rajdu Cypru 2004

W 1997 roku pojawiły się przepisy wprowadzające kategorię samochodów WRC, która miała zastąpić grupę A. Przepisy te zostały zmodyfikowane wraz z rozpoczęciem sezonu 2011.

Każdy samochód specyfikacji WRC obowiązują regulacje przygotowane przez FIA. Definiują one zakres dozwolonych przeróbek w stosunku do drogowej wersji pojazdu, który jest bazą dla samochodu rajdowego, ograniczają maksymalną moc silnika (teoretycznie do 300 KM), minimalną masę pojazdu (1200 kg) i precyzują wymagania w stosunku do wyposażenia odpowiedzialnego za bezpieczeństwo załogi. Silnik może mieć maksymalnie 1600 cm³ pojemności, z reguły posiada turbosprężarkę oraz sekwencyjną skrzynię biegów o wzmocnionej konstrukcji (w historii aut WRC spotykane były skrzynie posiadające od czterech do siedmiu przełożeń) oraz inteligentny napęd na cztery koła. Samochód ten musi być też przystosowany do poruszania się po normalnych drogach, gdyż musi przemieszczać się nimi pomiędzy metą jednego i startem kolejnego odcinka specjalnego.

Wyniki i klasyfikacja | edytuj kod

Klasyfikacja kierowców to kolejność zawodników pod względem liczby zdobytych punktów w czasie rajdu. Wprowadzono ją w 1977 roku. Obecnie punkty przydzielane są w następujący sposób: za zwycięstwo zawodnik otrzymuje 25 punktów, za pozycje drugą 18, za trzecią 15, za czwartą 12, za piątą 10, za szóstą 8, za siódmą 6, za ósmą 4, za dziewiątą 2. Ostatnią punktowaną lokatą jest dziesiąta, za którą uzyskuje się 1 punkt w klasyfikacji indywidualnej.

Dodatkowo punktowany jest również ostatni odcinek specjalny tzw. Power Stage, od roku 2017 w systemie: za zwycięstwo 5, drugie miejsce 4, trzecie 3 punkty, czwarte 2 i piąte 1 punkt, wcześniej w latach 2011-2017 za zwycięstwo 3, drugie miejsce 2 i trzecie 1 punkt.

Klasyfikacja konstruktorów to kolejność zespołów w zależności od punktów zdobytych przez ich zawodników. W latach 1973–1976 była to jedyna prowadzona klasyfikacja. Obecnie punkty dla konstruktorów, podobnie jak wśród kierowców są przyznawane według klucza 25-18-15-12-10-8-6-4-2-1, z tym że w klasyfikacji uwzględniane są jedynie dwie nominowane przed rajdem załogi z każdego zespołu (niezależnie od liczby załóg jaką wystawia dany zespół).

Rajdy | edytuj kod

Zobacz listę rajdów WRC.

Zasady | edytuj kod

Zobacz zasady rajdowych mistrzostw świata.

Historia | edytuj kod

Petter Solberg na trasie Rajdu Cypru 2006

Zobacz także:

Rekordy | edytuj kod

Czcionką pogrubiona zaznaczono zawodników aktualnie startujących w mistrzostwach.

Stan grudzień 2020.

Polacy w WRC | edytuj kod

Jak dotąd (stan na 24 czerwca 2013, po Rajdzie Sardynii) najwięcej razy (trzykrotnie) w klasyfikacji WRC punktował Michał Kościuszko – zdobył punkty do klasyfikacji w trzech rajdach (raz w 2011, a dwa razy w 2013). Pierwszym Polakiem, który zapunktował w klasyfikacji WRC był Maciej Stawowiak, który w sezonie 1980 jadąc samochodem FSO Polonez 2000 zdobył 1 punkt dzięki zajętemu 10 miejscu podczas Rajdu Portugalii (pilot Ryszard Żyszkowski). W 2009 Krzysztof Hołowczyc jadąc Fordem Focusem WRC zdobył 3 pkt. za 6 miejsce w Rajdzie Polski (pilot Łukasz Kurzeja). W Rajdzie Sardynii 2013, swoje pierwsze punkty zdobył Robert Kubica (pilot Maciej Baran). Zajmując 9. miejsce (2 pkt.), stał się trzecim kierowcą w historii WRC, który wcześniej punktował także w Formule 1[3]. Robert Kubica także posiada najlepszy w historii startów polaków wynik w WRC – 5 miejsce w Rajdzie Niemiec (2013)[stan na 20.08.2014), które zdobył autem Citroen DS3 RRC. W sezonie 2014 wygrał dwa pierwsze (jako jedyny Polak odniósł zwycięstwa na odcinkach WRC) odcinki Rajdu Monte Carlo debiutując w Fordzie Fiesta WRC stawiając cały rajdowy świat w osłupienie.

Najwyższe miejsce polskiego kierowcy w pojedynczym rajdzie zaliczanym do rajdowych mistrzostw świata (wtedy nie były rozgrywane mistrzostwa świata kierowców) to 3 miejsce Stawowiaka na Polskim Fiacie 125p osiągnięte w Rajdzie Polski 1973. Wówczas nie prowadzono jednak klasyfikacji kierowców, a sam rajd ukończyły tylko trzy załogi (Stawowiak i jego pilot Jan Czyżyk byli więc właściwie na ostatnim miejscu wśród załóg, które dojechały do mety).

Najczęściej z polskich kierowców w pierwszej "10" rajdów meldował się Robert Kubica. Dokonał tego jedenastokrotnie (stan na 07.12.2015). Krzysztof Hołowczyc czterokrotnie był w pierwszej "10" rajdów, ale ze względu na inną wtedy punktację tylko występ z 2009 roku przyniósł Hołowczycowi punkty do klasyfikacji – w 1998 punktowane były miejsca 1-6.

Rekordy | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Statystyki WRC Tytuły (pol.). www.ewrc-results.com. [dostęp 17-02-2020].
  2. ↑ Statystyki WRC Liczba zwycięstw (pol.). www.ewrc-results.com. [dostęp 17-02-2020].
  3. ↑ Kubica zapisał się w historii motorsportu (pol.). wp.pl, 23 czerwca 2013. [dostęp 2013-06-24].
  4. ↑ a b c d Prowadzono jedynie klasyfikację konstruktorów
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l Punktowano wówczas miejsca 1-10
  6. ↑ a b c Punktowano wówczas miejsca 1-8
  7. ↑ a b c Punktowano wówczas miejsca 1-6
  8. ↑ WRC.com®| FIA World Rally Championship | Official Website - wrc.com, wrc.com [dostęp 2017-11-26]  (ang.).
  9. ↑ Marcus Gronholm i rajd Finlandii 2006 (pol.). www.wykop.pl. [dostęp 09-01-2020].

Podobne Serie | edytuj kod

Linki zewnętrzne | edytuj kod

  • WRC – oficjalna strona World Rally Championship


Na podstawie artykułu: "Rajdowe mistrzostwa świata" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy