Reprezentacja Belgii w piłce nożnej mężczyzn

Reprezentacja Belgii w piłce nożnej mężczyzn w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Reprezentacja Belgii w piłce nożnej – męska drużyna piłkarska reprezentująca Belgię w zawodach międzynarodowych. Za jej funkcjonowanie odpowiada Królewski Belgijski Związek Piłki Nożnej. Reprezentacja od 1904 roku jest członkiem FIFA, a od 1954 UEFA. Większość spotkań w roli gospodarza rozgrywa na Stadionie Króla Baudouina I w Brukseli.

Trzynastokrotnie startowała w finałach mistrzostw świata (1930, 1934, 1938, 1954, 1970, 1982, 1986, 1990, 1994, 1998, 2002, 2014, 2018), najlepszy wynik osiągając w roku 2018, kiedy po przegranej z Francją (0:1) w półfinale i po zwycięstwie z Anglią (2:0) w meczu o trzecie miejsce zdobyła brązowy medal. Wcześniej belgijska ekipa trzykrotnie kończyła swój udział w światowym czempionacie na 1/8 finału (1990, 1994, 2002) i raz na ćwierćfinale (2014). W 1986 roku na mistrzostwach w Meksyku Belgia przegrała w półfinale z Argentyną (0:2), po czym zajęła czwarte miejsce po porażce z Francją 2:4). Znacznie lepiej powodziło im się w rozgrywkach o Puchar Europy – Belgowie w pięciu występach o prymat w Europie (1972, 1980, 1984, 2000, 2016) dwukrotnie kończyli swój udział w mistrzostwach Starego Kontynentu w najlepszej trójce (1972 i 1980), raz zakończyli rozgrywki na ćwierćfinale (2016).

Belgia jest czołowym zespołem pod względem kolejnych awansów do mistrzostw świata z gier eliminacyjnych – od 1982 do 2002 roku grała bez przerwy na światowym czempionacie. Lepiej prezentują się tylko zespoły Niemiec (od 1954 do 2014, w 1974 i 2006 jako gospodarz), Brazylii (awans w każdych eliminacjach – w 1950 i 2014 jako gospodarz) i Argentyny (od 1974, w 1978 jako gospodarz), jak również drużyny Włoch (od 1962 – gospodarz w 1934 i 1990), Hiszpanii (od 1978 – gospodarz w 1982) oraz Korei Płd (od 1986 – współgospodarz w 2002).

Największym osiągnięciem futbolu belgijskiego jest złoty medal Igrzysk Olimpijskich z 1920 roku oraz brązowy z 1900 roku.

Spis treści

Historia reprezentacji | edytuj kod

MŚ 1930

Belgowie w swoim debiutanckim występie na mistrzostwach świata w Urugwaju (nie rozgrywano eliminacji) przegrali wszystkie mecze (z USA 0:3 i Paragwajem 0:1) i z zerowym dorobkiem punktowym odpadli już po fazie grupowej

MŚ 1934

W eliminacjach do tego turnieju rozgrywanego we Włoszech Belgia grała w grupie z Holandią i Irlandią. Po jednym remisie (4:4 z Irlandią) i jednej porażce (2:4 z Holendrami) z jednym punktem (za zwycięstwo przyznawano wówczas dwa punkty) i minimalnie lepszym bilansem bramkowym od Irlandczyków awansowali oni na turniej we Włoszech.

Na samych mistrzostwach Belgowie rozegrali tylko jeden mecz ( nie było fazy grupowej) z reprezentacją III Rzeszy z którą przegrali 2:5. Zdobywcą obu bramek dla "Czerwonych Diabłów" był Bernard Voorhoof.

MŚ 1938

W eliminacjach do turnieju we Francji reprezentacja Belgii trafiła tak jak cztery lata wcześniej na Holandię, oraz Luksemburg. Po jednym zwycięstwie z Luksemburgiem 3:2 i jednym remisie 1:1 z Holendrami z dorobkiem trzech punktów awansowała na mundial.

Na Coupe du Monde 1938 ponownie nie rozegrano fazy grupowej. Belgowie zagrali więc z gospodarzami mistrzostw Francją, z którą przegrali 1:3 i odpadli z turnieju. Zdobywcą jedynej bramki dla Belgii w tym meczu był Henri Isemborghs.

W latach 1942 i 1946 mistrzostw nie rozgrywano z powodu II wojny światowej.

MŚ 1950

W pierwszych powojennych mistrzostwach rozegranych w 1950 roku w Brazylii Belgowie nie wzięli udziału

MŚ 1954

W eliminacjach do mundialu w Szwajcarii Belgowie grali w grupie ze Szwecją i Finlandią systemem mecz i rewanż. Po trzech zwycięstwach (dwukrotnie ze Szwecją 3:2 i 2:0 oraz Finlandią 4:2) i jednym remisie z Finami 2:2 z siedmioma punktami na koncie awansowali z pierwszego miejsca na te mistrzostwa.

Na samym turnieju Belgia znalazła się w grupie D razem z Anglikami, gospodarzem turnieju Szwajcarami, oraz Włochami. Po remisie z Anglią 4:4 oraz porażce z Włochami 1:4 z jednym punktem na koncie Belgowie zakończyli swój udział w tej imprezie na fazie grupowej.

MŚ 1958

Reprezentacja Belgii nie zdołała zakwalifikować się do tych mistrzostw po porażce w eliminacjach

EURO 1960

Belgowie nie zakwalifikowali się do pierwszych Mistrzostw Europy

MŚ 1962

Reprezentacja Belgii nie zakwalifikowała się do tego mundialu po porażce w grupie eliminacyjnej

EURO 1964

Reprezentacja Belgii uległa w pierwszej rundzie eliminacji do tych mistrzostw Jugosławii (odpowiednio 3:2 i 1:0)

MŚ 1966

Reprezentacja Belgii nie awansowała na te mistrzostwa. Zadecydował o tym mecz dodatkowy Belgów z Bułgarami, który to mecz Belgowie przegrali 1:2. Jedyną bramkę dla Belgii w tym meczu zdobył Ivan Vutsov.

EURO 1968

Belgia nie zakwalifikowała się na Euro 68 na skutek porażki w eliminacjach

MŚ 1970

W eliminacjach do tego mundialu Belgia znalazła się w grupie z Jugosławią, Hiszpanią i Finlandią. Po czterech zwycięstwach (dwukrotnie z Finami 2:1 i 6:1), Jugosławią 3:0 i Hiszpanią 2:1, remisie z Hiszpanami 1:1 i porażce z Jugosławią 0:4 z dziewięcioma punktami na koncie awansowali oni z pierwszego miejsca do turnieju głównego

Na meksykańskich boiskach przyszło im grać w grupie A razem ze Związkiem Radzieckim, gospodarzem mistrzostw Meksykiem oraz Salwadorem. Po jednym zwycięstwie 3:0 z Salwadorem i dwóch porażkach z ZSRR 1:4 oraz Meksykanami 0:1 z dwoma punktami na koncie zajęli trzecie miejsce w grupie i odpadli z turnieju.

EURO 1972

Belgowie awansowali do tych mistrzostw z pierwszego miejsca po czterech zwycięstwach, remisie i porażce w grupie eliminacyjnej.

Następnie w fazie play-off (ćwierćfinały eliminacji) los skojarzył ich z Włochami z którymi to Belgowie zwyciężyli w dwumeczu 2:1 (w pierwszym meczu padł wynik 0:0).

Na samym turnieju w fazie półfinałowej "Czerwone Diabły" przegrały z reprezentacją RFN 1:2. Jedyną bramkę dla Belgów w tym meczu zdobył Odilon Polleunis. W meczu o trzecie miejsce trafili na reprezentację Węgier z którą wygrali 2:1 po golach Raoula Lamberta oraz Paula Van Himsta. Stali się tym samym trzecią drużyną w Europie.

MŚ 1974

Reprezentacja Belgii odpadła w eliminacjach do tych mistrzostw.

EURO 1976

Belgowie zajęli w eliminacjach pierwsze miejsce w swojej grupie eliminacyjnej

W następnej fazie rozgrywek (ćwierćfinały) przyszło im mierzyć się z Holendrami z którymi przegrali oba mecze (odpowiednio 0:5 i 1:2). Jedyną bramkę dla Belgów w dwumeczu zdobył Roger van Gool.

MŚ 1978

Belgowie nie przebrnęli eliminacji do mundialu w 1978 roku.

EURO 1980

Belgia wygrała swoją grupę eliminacyjną i pewnie awansowała do turnieju rozgrywanego we Włoszech

Na samym turnieju Belgowie grali w grupie z gospodarzem imprezy Włochami, Anglią oraz Hiszpanią. Po jednym zwycięstwie (z Hiszpanami 2:1) i dwóch remisach (z Anglikami 1:1 oraz 0:0 z Italią) z czterema punktami na koncie zajęli ostatecznie pierwsze miejsce w grupie i awansowali do finału turnieju.

W finale tych rozgrywek przyszło im grać z reprezentacją RFN, z którą "Czerwone Diabły" przegrały 1:2. Zostali tym samym wicemistrzami Europy. Jedyną bramkę dla belgijskiej ekipy w tym meczu zdobył René Vandereycken.

MŚ 1982

Eliminacje do tego turnieju reprezentacja Belgii zakończyła na pierwszym miejscu w grupie

Na samym turnieju Belgowie znaleźli się w grupie C razem z Argentyną, Węgrami i Salwadorem. Po dwóch zwycięstwach (z Argentyną i Salwadorem po 1:0), oraz remisie z Węgrami 1:1 z pięcioma punktami na koncie awansowali z pierwszego miejsca do dalszej fazy turnieju.

W kolejnej fazie turnieju (druga faza grupowa) "Czerwone Diabły" grały z Polską i Związkiem Radzieckim. Po przegraniu obu meczów (odpowiednio z Polską 0:3 i ZSRR 0:1) z zerowym dorobkiem punktowym i bramkowym odpadli z turnieju

Eliminacje do Mistrzostw Świata 2014 | edytuj kod

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2014 (eliminacje strefy UEFA)/Grupa 1.


Reprezentacja Belgii awansowała do Mistrzostw Świata 2014 w Brazylii z pierwszego miejsca w swojej grupie eliminacyjnej (Chorwacja, Serbia, Szkocja, Walia, Macedonia) z dwudziestoma sześcioma punktami na koncie po ośmiu zwycięstwach i dwóch remisach w dziesięciu spotkaniach.

Na samym turnieju Belgowie grali w grupie H razem z Algierią, Rosją i Koreą Południową. Po trzech zwycięstwach (kolejno z Algierią 2:1, oraz z Rosją i Koreą Południową po 1:0), awansowali oni z pierwszego miejsca w grupie z kompletem punktów do kolejnej fazy turnieju. W 1/8 finału spotkali się z reprezentacją Stanów Zjednoczonych, z którymi wygrali 2:1 po dogrywce. Gole dla Belgów w tym meczu strzelali Kevin De Bruyne, oraz Romelu Lukaku. W ćwierćfinale zagrali z reprezentacją Argentyny, z którą przegrali 0:1 i odpadli z turnieju.

Eliminacje do Mistrzostw Europy 2016 | edytuj kod

Belgowie awansowali do Mistrzostw Europy we Francji z pierwszego miejsca w swojej grupie eliminacyjnej (Walia, Bośnia i Hercegowina, Izrael, Cypr, Andora) z dwudziestoma trzema punktami na koncie po siedmiu zwycięstwach, dwóch remisach i jednej porażce w dziesięciu meczach.

Na turnieju głównym reprezentacja Belgii grała w grupie E razem z Włochami, Irlandią i Szwecją. Po dwóch zwycięstwach (z Irlandią 3:0 i Szwecją 1:0), oraz jednej porażce (0:2 z Włochami) zajęli oni drugie miejsce w grupie z sześcioma punktami na koncie i awansowali do dalszej fazy turnieju. W 1/8 finału spotkali się z reprezentacją Węgier z którą wygrali 4:0 po golach Toby’ego Alderweirelda, Michy'ego Batshuayia, Edena Hazarda, oraz Yannicka Ferreiry Carrasco. Awansowali tym samym do ćwierćfinału w którym zagrali z reprezentacją Walii. Przegrali z nią 1:3 i odpadli z turnieju. Jedyną bramkę dla Belgów w tym meczu zdobył Radja Nainggolan.

Eliminacje do Mistrzostw Świata 2018 | edytuj kod

Grupa H

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018 (eliminacje strefy UEFA)/Grupa 8.

Odpadnięcie z Mistrzostw we Francji było szeroko komentowane przez belgijskie media, które domagały się zwolnienia Marca Wilmotsa z funkcji trenera reprezentacji. Tak też się stało i 15 lipca 2016 roku Wilmots pożegnał się z kadrą. 3 sierpnia 2016 roku na tym stanowisku zastąpił go Roberto Martínez, z którym to Belgowie przystąpili do eliminacji do Mistrzostw Świata 2018 w Rosji. Grali oni w grupie H razem z Bośnią i Hercegowiną, Grecją, Cyprem, Gibraltarem i Estonią. Zajęli w niej pierwsze miejsce z 28 punktami po dziewięciu zwycięstwach i remisie i awansowali bezpośrednio na mundial

Grali na nim w grupie G razem z Anglią, Panamą, oraz Tunezją. Po wygraniu wszystkich trzech spotkań (odpowiednio z Panamą 3:0, Tunezją 5:2 i Anglią 1:0) z kompletem punktów awansowali z pierwszego miejsca w grupie do 1/8 finału. W tej fazie turnieju rywalem Belgów była Japonia. Podopieczni Roberto Martineza wygrali to spotkanie 3:2 i awansowali tym samym do ćwierćfinału mundialu w którym zmierzyli się z reprezentacją Brazylii. Wygrali to spotkanie 2:1, wywalczając tym samym awans do półfinału turnieju, w którym grali z Francją. Przegrali ten mecz 0:1. W ostatnim swoim występie na mundialu Belgowie zagrali z Anglią o III miejsce. Wygrali to spotkanie 2:0. Był to zarazem najlepszy jak dotąd występ drużyny belgijskiej w mistrzostwach świata.

Najnowsze wyniki | edytuj kod

Sztab szkoleniowy | edytuj kod

Udział w międzynarodowych turniejach | edytuj kod

Mistrzostwa świata | edytuj kod

Mistrzostwa Europy | edytuj kod


Rekordziści | edytuj kod

     Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy

Aktualizacja: 20 listopada 2019

Aktualizacja: 20 listopada 2019

Aktualny skład | edytuj kod

Lista 23 piłkarzy powołanych przez selekcjonera Marca Wilmotsa na Euro 2016. Występy i gole aktualne na 9 sierpnia 2016 roku :

Źródło: http://euro2016.pl/reprezentacja-belgii/

Trenerzy reprezentacji Belgii od lat 90. | edytuj kod

Uwagi | edytuj kod

  1. ↑ Stan aktualny na 19 grudnia 2018.

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ BelgianFootball.be: Red Devils – Staff
  2. ↑ a b c d eu-football.info (ang.). [dostęp 25 maja 2011].
  3. ↑ a b c d Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1994, s. 39.
  4. ↑ a b c d e f g h i j k BelgianFootball.be: Games per trainer (Dostęp 24 września 2012)
  5. ↑ Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1994, s. 41
  6. ↑ a b c Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1998, s. 44.
  7. ↑ a b c Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1998, s. 43.
  8. ↑ a b ERKA. Belgijska zmiana. „Gazeta Wyborcza”, nr 195, wydanie z dnia 21/08/1999, SPORT, str. 32
  9. ↑ a b BreakingNews.ie: Waseige resigns as Belgium coach (Dostęp 24 września 2012)
  10. ↑ CNN_SportsIllustrated.com: Anthuenis is new Belgian national coach (Dostęp 24 września 2012)
  11. ↑ a b ESPN: Aime Anthuenis has been relieved of his duties as Belgium coach (Dostęp 24 września 2012)
  12. ↑ PeopleDaily.com: Rene Vandereycken named as coach of Belgium national soccer team (Dostęp 24 września 2012)
  13. ↑ a b Sport.pl: Rene Vandereycken zdymisjonowany (Dostęp 24 września 2012)
  14. ↑ UEFA.com: Vercauteren accepts Belgium posting (Dostęp 24 września 2012)
  15. ↑ a b FIFA.com: Belgian FA make early Advocaat approach (Dostęp 24 września 2012)
  16. ↑ Sport.pl: Dick Advocaat obejmie reprezentację Belgii już w październiku (Dostęp 24 września 2012)
  17. ↑ a b The Telegraph: Dick Advocaat resigns as Belgium coach (Dostęp 24 września 2012)
  18. ↑ Goal.com: Georges Leekens Appointed New Belgium Coach (Dostęp 24 września 2012)
  19. ↑ a b UEFA.com: Leekens leave Belgium post for Club Brugge (Dostęp 24 września 2012)
  20. ↑ BelgianFootball.be: Games per trainer (Dostęp 23 listopada 2012)
  21. ↑ Euro 2016. Marc Wilmots pożegnał się ze stanowiskiem – WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl [dostęp 2017-11-26]  (pol.).

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Reprezentacja Belgii w piłce nożnej mężczyzn" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy