Reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej mężczyzn

Reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej mężczyzn w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 13 lip 2019. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie. Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej – zespół piłkarski, reprezentujący Hiszpanię w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować zawodnicy posiadający obywatelstwo hiszpańskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest Real Federación Española de Fútbol.

Spis treści

Historia | edytuj kod

Na arenie międzynarodowej zadebiutowała w 1921 roku, wygrała dziesięć pierwszych meczów. Przegrała dopiero w 1923 roku z Belgią.

Podczas Euro 1960, po decyzji premiera Hiszpanii Luisa Carrero Blanco, drużyna narodowa zmuszona była wycofać się z ćwierćfinałowego meczu z reprezentacją ZSRR. W 1964 roku, w finale kolejnych mistrzostw Europy, zespół prowadzony przez José Villalongę pokonał właśnie Związek Radziecki, zdobywając swoje pierwsze trofeum piłkarskie.

Dwadzieścia lat później piłkarze hiszpańscy byli blisko powtórzenia historycznego sukcesu z 1964 roku. Tym razem pod wodzą Miguela Muñoza również dotarli do finału, w którym po błędzie bramkarza i kapitana zespołu Luisa Arconady przegrali 0:2 z Francją. Rok po tych mistrzostwach Arconada zakończył reprezentacyjną karierę, a jego następca – Andoni Zubizarreta, przez kolejne trzynaście lat był pierwszym bramkarzem Hiszpanii i z liczbą 126 meczów, do 15 listopada 2011 roku, pozostawał rekordzistą pod względem występów. Zubizarreta, podobnie jak Arconada, także odchodził w niesławie – po kilku niefrasobliwych interwencjach 37-letniego wówczas golkipera, Hiszpanie odpadli już po fazie grupowej Mundialu 1998.

O reprezentacji Hiszpanii do 2008 roku mawiano, że „grają jak nigdy, przegrywają jak zawsze”, bowiem Hiszpanie często przed wielkimi imprezami piłkarskimi zaliczani byli do grona faworytów, a na samym turnieju nie spełniali oczekiwań kibiców. Aż do roku 2010, nigdy nie znaleźli się w gronie medalistów mistrzostw świata, a ich największym sukcesem na tejże imprezie było IV miejsce zdobyte w 1950 roku.

Od czasu wygranych mistrzostw Europy, poza finałem z 1984 roku, reprezentacja nie mogła pochwalić się żadnym sukcesem. Rozgrywki o Puchar Świata oraz Puchar Europy kończyła zazwyczaj na ćwierćfinale. Mimo jednej z najlepszych lig piłkarskich na świecie oraz silnej reprezentacji młodzieżowej dorosła kadra, w której w latach 90. nie brakowało indywidualności, przegrywała najważniejsze mecze. Na Mundialu 2006 Hiszpania, której selekcjonerem od 2004 roku był 69-letni Luis Aragonés, doszła zaledwie do drugiej rundy.

Mimo odpadnięcia z rozgrywek o Puchar Świata Aragonés pozostał na stanowisku i awansował z reprezentacją Hiszpanii do Mistrzostw Europy w 2008 roku, a następnie doprowadził ją do zwycięstwa w turnieju finałowym. Prowadzona przez niego drużyna przerwała trwającą od 1964 roku passę porażek w finałach rozgrywek międzynarodowych. 29 czerwca 2008 roku w finale Euro 2008 Hiszpania pokonała 1:0 Niemcy. Decydującego gola strzelił Fernando Torres. 11 lipca 2010 roku pod wodzą Vicente del Bosque zdobyli mistrzostwo świata w piłce nożnej, pokonując w finale Holandię 1:0. Decydującą bramkę zdobył Andrés Iniesta w 116 minucie meczu. Dwa lata później Hiszpanie okazali się bezkonkurencyjni na polsko-ukraińskich Mistrzostwach Europy, miażdżąc w finale Włochów aż 4:0. Hiszpanie stali się tym samym pierwszą drużyną, która obroniła Mistrzostwo Europy. Jako pierwsi również zdobyli trzeci tytuł rangi mistrzowskiej z rzędu.

Od wielu lat Hiszpania wygrywała większość turniejów juniorskich i młodzieżowych. Do jej najważniejszych sukcesów zaliczyć należy: złoto na Igrzyskach Olimpijskich w 1992 roku, mistrzostwo Europy U-21 1998 i 2000, mistrzostwo świata U-20 1999 oraz srebro na Igrzyskach w 2000 roku. Większość tych trofeów zdobyła pod wodzą Iñakiego Sáeza.

Obecnie według rankingu FIFA reprezentacja Hiszpanii zajmuje 10. miejsce (stan na październik 2016)[1], natomiast w rankingu UEFA, reprezentacja Hiszpanii zajmuje 1. miejsce (stan na październik 2016)[2].

Udział w Mistrzostwach Świata | edytuj kod

  • 1930 – Nie brała udziału
  • 1934 – Ćwierćfinał
  • 1938 – Nie brała udziału
  • 1950 – IV miejsce
  • 1954–1958 – Nie zakwalifikowała się
  • 1962 – Faza grupowa
  • 1966 – Faza grupowa
  • 1970–1974 – Nie zakwalifikowała się
  • 1978 – Faza grupowa
  • 1982 – Druga faza grupowa
  • 1986 – Ćwierćfinał
  • 1990 – 1/8 finału
  • 1994 – Ćwierćfinał
  • 1998 – Faza grupowa
  • 2002 – Ćwierćfinał
  • 2006 – 1/8 finału
  • 2010 – Mistrzostwo
  • 2014 – Faza grupowa
  • 2018 – 1/8 finału

Udział w Mistrzostwach Europy | edytuj kod

  • 1960 – Wycofała się w trakcie eliminacji
  • 1964 – Mistrzostwo
  • 1968–1976 – Nie zakwalifikowała się
  • 1980 – Faza grupowa
  • 1984 – II miejsce
  • 1988 – Faza grupowa
  • 1992 – Nie zakwalifikowała się
  • 1996 – Ćwierćfinał
  • 2000 – Ćwierćfinał
  • 2004 – Faza grupowa
  • 2008 – Mistrzostwo
  • 2012 – Mistrzostwo
  • 2016 – 1/8 finału

Hiszpania na Euro 2008 | edytuj kod

Hiszpańscy piłkarze świętują zwycięstwo na Euro 2008.

Reprezentacja Hiszpanii wywalczyła awans do Mistrzostw Europy w 2008 roku z grupy F. Drużyna przed losowaniem grup finałowych została rozstawiona na 12 miejscu i zajęła ostatnie miejsce w trzecim koszyku. Hiszpanie w rozgrywkach grupowych pokonali 4:1 reprezentację Rosji, 2:1 reprezentację Szwecji i 2:1 reprezentację Grecji. W ćwierćfinale Hiszpanie zwyciężyli 4:2 w rzutach karnych z Włochami. W półfinale ponownie spotkali się z Rosją, z którą mecz zakończył się zwycięstwem Hiszpanów 3:0. W finałowej potyczce z Niemcami zwyciężyli 1:0 po golu Fernanda Torresa w 33 minucie. Drużyna Hiszpanii okazała się być najskuteczniejszą drużyną turnieju pod względem liczby strzelonych bramek. Królem strzelców mistrzostw został hiszpański napastnik David Villa, a Xaviego ogłoszono najlepszym piłkarzem turnieju. Oprócz tego do najlepszej jedenastki turnieju wybrano aż dziewięciu hiszpańskich zawodników.

Krótko po mistrzostwach FIFA ogłosiła swój ranking najlepszych drużyn świata i Hiszpania zajęła w nim pierwsze miejsce. Po raz pierwszy w historii rankingu, najlepsza drużyna z tego rankingu, nie była mistrzem świata.

Hiszpania na Pucharze Konfederacji 2009 | edytuj kod

 Osobny artykuł: Puchar Konfederacji w piłce nożnej 2009.

Rok po zdobyciu mistrzostwa Europy Hiszpanie wzięli udział w rozgrywkach o Puchar Konfederacji. Trafili w nich do grupy A razem z gospodarzem tej imprezy reprezentacją RPA, oraz Irakiem i Nową Zelandią. Po trzech wygranych meczach (odpowiednio z Nową Zelandią 5:0, Irakiem 1:0, oraz Republiką Południowej Afryki 2:0) z kompletem dziewięciu punktów na koncie awansowali z pierwszego miejsca do fazy półfinałowej.

W półfinałach los skojarzył ich ze Stanami Zjednoczonymi, z którymi ekipa hiszpańska przegrała 0:2. W meczu o trzecie miejsce spotkali się więc z reprezentacją RPA z którymi wygrali po dogrywce 3:2 zdobywając na tym turnieju brązowy medal[3]

Hiszpania na Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej 2010 | edytuj kod

Reprezentacja Hiszpanii na mundialu w RPA po raz pierwszy w historii sięgnęła po puchar świata w piłce nożnej. Hiszpanie jednak przez większość turnieju nie zachwycali swoją grą, a mistrzostwa rozpoczęli od przegranej ze Szwajcarią. Dalej w fazie grupowej wygrali z Hondurasem 2:0 oraz z Chile 2:1. W 1/8 finału pokonali reprezentację Portugalii 1:0, w ćwierćfinale pokonali Paragwaj 1:0, a w meczu półfinałowym zwyciężyli z Niemcami również 1:0. W meczu finałowym zmierzyli się z reprezentacją Holandii. Gol Andrésa Iniesty w 116. minucie meczu uczynił Hiszpanię zwycięzcą mundialu.

Hiszpania na Euro 2012 | edytuj kod

Zawodnicy reprezentacji Hiszpanii cieszący się po wygraniu Euro 2012.

Hiszpanie znaleźli się w grupie C:

Ekipa Vicente Del Bosque po remisie z Włochami (1:1) i zwycięstwach nad Irlandią (4:0) i Chorwacją (1:0) awansowała z pierwszego miejsca i w ćwierćfinale zmierzyła się z reprezentacją Francji. Hiszpanom udało się zwyciężyć 2:0 po dwóch golach Xabiego Alonso i w półfinale spotkali się z drużyną Portugalii, z którą wygrali dopiero po rzutach karnych (2:4). 1 lipca 2012 w finale na Stadionie Olimpijskim w Kijowie Hiszpanie wygrali z reprezentacją Włoch 4:0 i stali się pierwszą drużyną w historii, która obroniła tytuł mistrza Europy. Królem strzelców EURO 2012 został Hiszpan Fernando Torres, który zdobył 3 bramki i zanotował asystę. Reprezentacja Hiszpanii jako pierwsza w dziejach piłki nożnej zdobyła tytuł mistrzowski na międzynarodowym turnieju trzeci raz z rzędu (jest także mistrzem świata). Złotego Buta zdobył Fernando Torres, a tytuł MVP turnieju otrzymał Andrés Iniesta.

Hiszpania na Pucharze Konfederacji 2013 | edytuj kod

Hiszpania została ulokowana w grupie B:

W półfinale „La Roja” zmierzyła się z Włochami, gdzie po dziewięćdziesięciu minutach utrzymywał się wynik 0:0 i zwycięzce wyłoniła seria rzutów karnych, w której Hiszpania wygrała 7:6. Jedenastki dla Hiszpanów wykonali: Xavi, Andrés Iniesta, Gerard Piqué, Sergio Ramos, Juan Mata, Sergio Busquets oraz Jesús Navas. W finale Hiszpanie zmierzyli się z reprezentacją Brazylii. Na Maracanie ulegli Canarinhos 0:3, co było wielkim zaskoczeniem. La Furia Roja otrzymała nagrodę FIFA Fair Play Trophy. Fernando Torres zdobył Złotego Buta, a Andrés Iniesta Srebrną Piłkę.

Hiszpania na Mistrzostwach Świata 2014 | edytuj kod

Na mundialu w Brazylii Hiszpanie ulokowali się w grupie B razem z Holandią, Chile i Australią. Po zwycięstwie z Australią 3:0 po golach Davida Villi, Fernando i Juana Maty, ponieśli oni dwie porażki (z Chile 0:2 i Holandią 1:5), co skutkowało ich odpadnięciem z turnieju po fazie grupowej.

Hiszpania w kwalifikacjach do Mistrzostw Europy 2016 | edytuj kod

Grupa C | edytuj kod

 Osobny artykuł: Eliminacje Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016/Grupa C.

Reprezentacja Hiszpanii w eliminacjach do Euro 2016 grała w grupie C razem ze Słowacją, Ukrainą, Białorusią, Luksemburgiem i Macedonią. Zajęła w niej pierwsze miejsce z dorobkiem dwudziestu siedmiu punktów po dziewięciu zwycięstwach i jednej porażce w dziesięciu meczach. Awansowała tym samym bezpośrednio do turnieju głównego.

Hiszpania na Mistrzostwach Europy 2016 | edytuj kod

Na turnieju we Francji Hiszpanie znaleźli się w grupie D, razem z Chorwacją, Turcją i Czechami. Po dwóch zwycięstwach (1:0 z Czechami i 3:0 z Turcją), oraz jednej porażce (z Chorwacją 1:2), awansowali oni do 1/8 finału. Ich rywalem w tej fazie była reprezentacja Włoch. Hiszpanie przegrali to spotkanie 0:2 i zakończyli tym samym swój udział w turnieju. Po tych mistrzostwach Vicente del Bosque zrezygnował z funkcji trenera reprezentacji[4]. Jego następcą na tym stanowisku został Julen Lopetegui.

Hiszpania w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2018 | edytuj kod

Hiszpanie w eliminacjach do rosyjskiego czempionatu grali w grupie G razem z Włochami, Albanią, Izraelem, Macedonią i Liechtensteinem. Wygrywając dziewięć spotkań, i notując jeden remis z dwudziestoma ośmioma punktami w 10 meczach uzyskali bezpośredni awans do turnieju głównego.

Hiszpania na Mistrzostwach Świata 2018 | edytuj kod

Dwa dni przed rozpoczęciem zmagań La Furia Roja w Rosji Julen Lopetegui przestał być selekcjonerem reprezentacji (mimo obowiązującego do 2020 roku kontraktu) po tym jak został trenerem Realu Madryt. Na tym stanowisku zastąpił go (na czas mistrzostw) Fernando Hierro[5]. Na mundialu 2018 Hiszpania grała w grupie B razem z Portugalią, Marokiem, oraz Iranem. Po remisie 3:3 z Portugalczykami w pierwszym meczu, przyszło skromne zwycięstwo 1:0 z Iranem, oraz remis 2:2 z Marokiem. Pozwoliło to ostatecznie Hiszpanom zająć pierwsze miejsce w grupie i awansować do 1/8 finału. W tej fazie turnieju rywalem Iberyjczyków była reprezentacja Rosji. Hiszpania przegrała jednak ten mecz po serii rzutów karnych 3:4 (po 90 minutach i dogrywce 1:1) i odpadła z turnieju. Po tym turnieju Fernando Hierro zrezygnował z funkcji selekcjonera reprezentacji Hiszpanii. Na tym stanowisku zastąpił go Luis Enrique[6].

Aktualna kadra | edytuj kod

23 osobowa kadra na mecze eliminacji Mistrzostw Europy przeciwko Wyspom Owczym i Szwecji, które odbyły się odpowiednio 7 i 10 czerwca 2019[7]. Występy i gole aktualne na 10 czerwca 2019.

Rekordziści | edytuj kod

Uwagi | edytuj kod

  1. ↑ Stan aktualny na 19 czerwca 2019.

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Ranking FIFA – aktualne notowanie – awans Polski – Historia Polskiej Piłki Nożnej – hppn.pl, www.hppn.pl [dostęp 2016-10-30] .
  2. ↑ m, Member associations – UEFA rankings – UEFA.com, UEFA.com [dostęp 2016-10-30] .
  3. ↑ FIFA.com, FIFA Confederations Cup South Africa 2009 – Teams – Spain – FIFA.com, FIFA.com [dostęp 2017-06-17]  (ang.).
  4. ↑ Vicente Del Bosque: wysłałem pożegnalną wiadomość wszystkim poza Casillasem, 1 lipca 2016 [dostęp 2016-07-02]  (pol.).
  5. ↑ Polsatnewspl, Hiszpanie zwolnili trenera dzień przed mundialem. Jego następcą została legenda Realu Madryt – Polsat News, „polsatnews.pl” [dostęp 2018-06-15]  (pol.).
  6. ↑ Mundial 2018: Luis Enrique trenerem Hiszpanów – Mundial 2018, sport.onet.pl [dostęp 2018-08-05]  (pol.).
  7. ↑ Esta es la convocatoria de España para los choques ante Islas Feroe y Suecia (hiszp.). sefutbol.com, 17 maja 2019. [dostęp 2019-05-17].
  8. ↑ a b c d eu-football.info (ang.). [dostęp 29 maja 2012].

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej mężczyzn" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy