Reprezentacja Irlandii w piłce nożnej mężczyzn

Reprezentacja Irlandii w piłce nożnej mężczyzn w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 11 paź 2020. Od tego czasu wykonano 2 zmiany, które oczekują na przejrzenie. Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Reprezentacja Irlandii w piłce nożnej mężczyzn – zespół piłkarski, biorący udział w imieniu Irlandii w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający obywatelstwo irlandzkie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest Irlandzki Związek Piłki Nożnej (FAI).

Spis treści

1 Historia
2 Aktualny skład
3 Udział w Mistrzostwach Świata
4 Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010
- 4.1 Grupa H
- 4.2 Baraże
5 Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012
- 5.1 Grupa B
- 5.2 Baraże
6 Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012
- 6.1 Grupa C
- 6.2 Mecze Irlandczyków w ramach Euro 2012
7 Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014
- 7.1 Grupa C
8 Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016
- 8.1 Grupa D
- 8.2 Baraże
9 Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016
10 Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018
- 10.1 Grupa D
- 10.2 Baraże
11 Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020
- 11.1 Grupa D
12 Udział w Mistrzostwach Europy
13 Rekordziści
- 13.1 Najwięcej występów w kadrze
- 13.2 Najwięcej goli w kadrze
14 Selekcjonerzy reprezentacji Irlandii od lat 80.
15 Przypisy
16 Linki zewnętrzne

Historia | edytuj kod

Pierwszy nieoficjalny mecz reprezentacja Irlandii w piłce nożnej rozegrała 18 lutego 1882 roku. W Belfaście gospodarze przegrali z reprezentacją Anglii 0:13.

Na przełomie XIX i XX wieku w irlandzkich szkołach grano w tzw. futbol gaelicki, rodzimą odmianę piłki nożnej z elementami rugby, który w Irlandii jest popularny do dziś. Futbol gaelicki pojawił się na Zielonej Wyspie już w XVI wieku. Oprócz futbolu gaelickiego górował nad nią także hurling, dyscyplina będąca przodkiem współczesnego hokeja na trawie. Z tego powodu piłka nożna przez długie lata nie była w Irlandii popularna.

Pierwszą imprezą międzynarodową, w której udział wzięli piłkarze z Irlandii, były Igrzyska Olimpijskie w 1924. Podczas paryskiej olimpiady reprezentanci Zielonej Wyspy pokonali w 1/8 finału Bułgarię (1:0), zaś w ćwierćfinale dopiero po dogrywce ulegli Holendrom (1:2)^[1]. Bramki dla swojego zespołu zdobyli Paddy Duncan i Frank Ghent. Biorąc pod uwagę to, że w innych ćwierćfinałach do rozstrzygnięcia spotkań potrzebne było jedynie 90 minut, Irlandczycy mogą uznawać, że w tym turnieju zajęli 5. miejsce.

Na pierwsze zwycięstwo w eliminacjach do mistrzostw świata reprezentacja Irlandii czekała do roku 1949, kiedy w Dublinie pokonała 3:0 reprezentację Finlandii. Przez prawie czterdzieści lat reprezentacja nie potrafiła wznieść się ponad przeciętność, przegrywając kolejne kwalifikacje do międzynarodowych turniejów. Pozostawała w cieniu nie tylko reprezentacji Anglii, ale i reprezentacji Irlandii Północnej oraz reprezentacji Szkocji.

Przełomem okazało się zatrudnienie w 1986 roku na stanowisku trenera kadry Jackiego Charltona, który w 1966 roku jako zawodnik wraz z reprezentacją Anglii zdobył mistrzostwo świata. Charlton był pierwszym etatowym selekcjonerem, wszyscy poprzedni prowadzili drużynę w określonych meczach i najczęściej pracowali także w klubach. W 1988 roku reprezentacja Irlandii po raz pierwszy w historii awansowała do wielkiego turnieju – do mistrzostw Europy. Na niemieckich boiskach, mimo iż zakończyła swój udział na fazie grupowej, zaprezentowała się dobrze – zremisowała z późniejszymi wicemistrzami Europy, reprezentacją Związku Radzieckiego oraz, przede wszystkim, co w kraju przyjęto z wielkim entuzjazmem, pokonała reprezentację Anglii 1:0. Na tamtym turnieju pokazało się nowe pokolenie piłkarzy z bramkarzem Patem Bonnerem, obrońcami Mickiem McCarthym i Davidem O’Learym, pomocnikami Andym Townsendem i Rayem Houghtonem oraz napastnikami Johnem Aldridgem, Niallem Quinnem i Tonym Cascarino na czele, które w 1990 roku dotarło do ćwierćfinału mistrzostw świata. Generacja ta uznawana jest za najlepszą w historii futbolu irlandzkiego. Kilku z tych zawodników, wspomaganych przez młodszych Denisa Irwina i Roya Keane’a, grało także na Mundialu 1994. Pod koniec 1995 roku po prawie dziesięciu latach pracy Jack Charlton zrezygnował z posady selekcjonera.

Jego następcą został niedawny zawodnik kadry Mick McCarthy. Najpierw przegrał z reprezentacją w barażach do Mundialu 1998 i Euro 2000, aż wreszcie w 2002 awansował do mistrzostw świata. Nowe pokolenie zawodników (Shay Given, Robbie Keane, Damien Duff, Kevin Kilbane i ciągle Roy Keane, Steve Staunton i Niall Quinn) po wyeliminowaniu w meczach grupowych mistrza Afryki reprezentacji Kamerunu i reprezentacji Arabii Saudyjskiej w drugiej rundzie przegrało w rzutach karnych z reprezentacją Hiszpanii. Po nieudanym początku eliminacji do Euro 2004 Mick McCarthy podał się do dymisji.

Dwa lata selekcjonerskiej przygody jego następcy Briana Kerra ocenione zostały bardzo krytycznie. W eliminacjach do Mundialu 2006 reprezentacja Irlandii zajęła dopiero czwarte miejsce w grupie.

Od stycznia 2006 roku do października 2007 trenerem kadry był 37-letni Steve Staunton, rekordzista pod względem liczby występów w reprezentacji, któremu pomagał (w charakterze konsultanta) 73-letni Anglik Sir Bobby Robson. Jednak temu duetowi nie udało się wprowadzić reprezentacji Irlandii do Euro 2008. Podopieczni Steve’a Stauntona nie tylko przegrali z reprezentacją Niemiec i reprezentacją Czech, ale również ulegli reprezentacji Cypru 2:5 (w rewanżu zremisowali 1:1).

W 2009 roku grali w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2010 i w grupie zajęli drugie miejsce za reprezentacją Włoch. W barażach przegrali po kontrowersyjnym golu Williama Gallasa, przez który reprezentacja Irlandii nie zakwalifikowała się na Mundial. Obecnym trenerem reprezentacji jest Martin O’Neill. W 2011 roku reprezentacja Irlandii brała udział w turnieju Nations Cup gdzie zmierzyła się z reprezentacjami Szkocji, Walii i Irlandii Północnej.

14 czerwca 2012 roku, na stadionie w PGE Arena w Gdańsku odpadli z rozgrywek w fazie grupowej UEFA EURO 2012 przegrywając z reprezentacją Hiszpanii 0:4. W ostatnich 7 minutach spotkania irlandzcy kibice odśpiewali hymn The Fields of Athenry, okazując wsparcie dla drużyny i robiąc wrażenie na komentatorach^[2].

W 2014 roku Irlandczykom znów nie udało się awansować do Mistrzostw Świata. W swojej grupie eliminacyjnej zajęli dopiero czwarte miejsce z czternastoma punktami na koncie po czterech zwycięstwach, dwóch remisach i czterech porażkach. za reprezentacjami Niemiec, Szwecji i Austrii, a przed Kazachstanem i Wyspami Owczymi.

Co nie udało się w 2014 roku udało się w eliminacjach do Mistrzostw Europy 2016. Podopieczni Martina O’Neilla zagrali w nich w jednej grupie z Niemcami, Polską, Szkocją, Gruzją i Gibraltarem. Zajęli w niej trzecie miejsce z osiemnastoma punktami na koncie po pięciu zwycięstwach, trzech remisach i dwóch porażkach. Dzięki temu Irlandczycy zagrali w barażach o awans, w których to spotkali się z reprezentacją Bośni i Hercegowiny. Po remisie 1:1 w pierwszym meczu rozegranym w Zenicy, w meczu rewanżowym padł wynik 2:0 dla Irlandii, dzięki czemu awansowali oni do turnieju finałowego.

Na Euro 2016 we Francji reprezentacja Irlandii trafiła do grupy E razem z Włochami, Belgią i Szwecją. Po jednym zwycięstwie (z Włochami 1:0), jednym remisie (ze Szwecją 1:1) i jednej porażce (z Belgią 0:3), z czterema punktami na koncie zajęli trzecie miejsce w grupie i awansowali do dalszej fazy turnieju. W 1/8 finału trafili na reprezentację gospodarzy turnieju, Francji z którą przegrali 1:2. Jedyną bramkę dla Irlandczyków w tym meczu zdobył Robbie Brady (z rzutu karnego w drugiej minucie spotkania). Reprezentacja Irlandii odpadła tym samym z mistrzostw.

W eliminacjach do Mistrzostw Świata 2018 Irlandczycy grali w grupie D razem z Serbią, Walią, Austrią, Gruzją i Mołdawią. Zajęli w niej drugie miejsce z dziewiętnastoma punktami na koncie po pięciu zwycięstwach, czterech remisach i porażce. Dało im to prawo gry w barażach o awans w których trafili na reprezentację Danii. W pierwszym meczu barażowym w Kopenhadze padł bezbramkowy remis. W drugim rozegranym w Dublinie ekipa irlandzka przegrała 1:5 co skutkowało brakiem awansu na mundial.

Obecnym selekcjonerem Irlandczyków jest Stephen Kenny^[3].