Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej mężczyzn

Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej mężczyzn w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Reprezentacja Kamerunu – zespół piłkarski, reprezentujący Kamerun w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający obywatelstwo kameruńskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest Fédération camerounaise de football (FECAFOOT).

Jest to jedna z najbardziej utytułowanych i najsilniejszych afrykańskich reprezentacji. Może się pochwalić następującym bilansem: najwięcej startów w Mistrzostwach świata w piłce nożnej z tego kontynentu (siedmiokrotnie) i jako jedna z trzech drużyn najlepszy wynik (ćwierćfinał w 1990), drugie miejsce jeśli chodzi o osiągnięcia w Pucharze Narodów Afryki (pięciokrotne zdobycie mistrzostwa w czym ustępuje jedynie Egiptowi który zdobył mistrzostwo siedem razy).

Spis treści

Historia | edytuj kod

11 stycznia 1959 w Jaunde – podczas Pierwszego Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia - doszło do założenia Fédération camerounaise de football (FECAFOOT) - kameruńskiego związku piłki nożnej, mimo że Kamerun nie był jeszcze wówczas niepodległym państwem (francuska część tego kraju stała się bowiem samodzielna od 1 stycznia 1960). Pierwszy, oficjalny mecz międzypaństwowy reprezentacja Kamerunu – jako niepodległego państwa (Republiki Kamerunu) – rozegrała 14 kwietnia 1960 przeciwko Somali Francuskiemu (w latach 1894-1967 nazwa obecnego Dżibuti), zwyciężając 9:2. Było to spotkanie I rundy towarzyskiego turnieju na Madagaskarze[2]. Wcześniej (w latach 1953-1956) Kameruńczycy rozegrali kilka spotkań towarzyskich, jednak z uwagi na fakt, że w tym czasie Kamerun nie posiadał statusu niepodległego państwa, a dodatkowo nie istniała kameruńska federacja piłkarska, trudno te pojedynki uznać za oficjalne mecze międzypaństwowe. W 1962 FECAFOOT przystąpiła do FIFA, a w 1963 została członkiem Afrykańskiej Konfederacji Piłkarskiej.

Kamerun siedmiokrotnie wystąpił w mistrzostwach świata (1982, 1990, 1994, 1998, 2002, 2010, 2014), będąc pierwszą drużyną z Afryki, która dotarła do ćwierćfinału tej imprezy, co jest jego najlepszym występem podczas mundialu (później ten sukces powtórzyły jeszcze Senegal i Ghana). Podczas mundialu 1990 zespół Nieposkromionych Lwów, prowadzony przez Rosjanina Walerego Niepomniaszczyja, przegrał po dogrywce z Anglią. Wcześniej, w rozgrywkach grupowych sensacyjnie pokonał – w meczu otwarcia – mistrzów świata Argentyńczyków 1:0. Osiem lat wcześniej Kameruńczycy zakończyli mundial w Hiszpanii na fazie grupowej po zremisowaniu wszystkich trzech spotkań (z Peru i Polską po 0:0, oraz Włochami 1:1). Podobnie w 1994, 1998, 2002, 2010, oraz 2014 roku kameruńscy piłkarze zakończyli zmagania mundialowe już po fazie grupowej.

Ponadto Kamerun pięciokrotnie wygrywał Puchar Narodów Afryki (w 1984, 1988, 2000, 2002 i 2017). Miał być gospodarzem tego turnieju w 2019 roku jednak jego organizacja została mu odebrana.

W 2000 roku z kolei zespół U23 prowadzony przez Jeana-Paula Akono zdobył złoty medal Igrzysk Olimpijskich w Sydney.

Kameruńczycy również trzykrotnie wystąpili w Pucharze Konfederacji: w 2001, 2003 i 2017. Pierwszy turniej zakończyli już po fazie grupowej. W drugim zajęli 2 miejsce po porażce 0:1 z Francją. Trzeci i jak dotąd ostatni występ w Pucharze Konfederacji Kamerun zakończył (podobnie jak w 2001 roku) na fazie grupowej.

W marcu 2006 do dymisji podał się selekcjoner reprezentacji Portugalczyk Artur Jorge. Jego następca Holender Arie Haan został wybrany pięć miesięcy później. Z kolei vacat po odejściu Haana trwał aż siedem miesięcy; dopiero w sierpniu 2007 władze federacji i ministerstwa sportu postanowiły w internecie ogłosić konkurs na trenera kadry. Swoje zgłoszenia przysłało 78 szkoleniowców (m.in. Polak Wojciech Łazarek). W połowie września ogłoszono, że nowym selekcjonerem będzie Horst Köppel, jednak ten były reprezentant Niemiec w ostatniej chwili zmienił zdanie i zrezygnował. Ostatecznie obowiązki od tymczasowego opiekuna reprezentacji Juliusa Nyonghy przejął rodak Köppela Otto Pfister. Podał się do dymisji w 2009 z powodu słabych wyników w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010. Zastąpił go francuski szkoleniowiec Paul Le Guen, z którym Kamerun awansował na mistrzostwa w RPA. Na mistrzostwach organizowanych po raz pierwszy na kontynencie afrykańskim zespół kameruński trafił do grupy E razem z Holandią, Japonią i Danią. Przegrał jednak wszystkie trzy mecze (z Japonią 0:1, oraz Danią i Holandią po 1:2) i z zerowym dorobkiem punktowym zajął ostatnie miejsce w grupie i odpadł z turnieju. Po Le Guenie Kamerun prowadzili kolejno Javier Clemente, Denis Lavagne, Jean-Paul Akono, Volker Finke (z którym ekipa kameruńska awansowała na MŚ 2014 w Brazylii; znów przegrała jednak wszystkie trzy spotkania: z Meksykiem 0:1, Chorwacją 0:4 i Brazylią 1:4 i z zerowym dorobkiem punktowym odpadła już po fazie grupowej), oraz Alexandre Belinga. Od 2016 do 2017 roku reprezentację prowadził belgijski szkoleniowiec Hugo Broos. Brak awansu na mundial w Rosji oraz niechęć do zamieszkania na stałe w Kamerunie stały się przyczyną jego zwolnienia[3]. Na stanowisku selekcjonera zespołu tymczasowo zastąpił go Alexandre Belinga[4]. Od 2018 roku zespół prowadzi Clarence Seedorf.

Udział w Mistrzostwach Świata | edytuj kod

  • 1930 – 1962 – Nie brał udziału (był kolonią brytyjsko-francuską)
  • 1966 – Wycofał się z eliminacji
  • 1970 – 1978 – Nie zakwalifikował się
  • 1982 – Faza grupowa
  • 1986 – Nie zakwalifikował się
  • 1990 – Ćwierćfinał
  • 1994 – Faza grupowa
  • 1998 – Faza grupowa
  • 2002 – Faza grupowa
  • 2006 – Nie zakwalifikował się
  • 2010 – Faza grupowa
  • 2014 – Faza grupowa
  • 2018 – Nie zakwalifikował się

Udział w Pucharze Narodów Afryki | edytuj kod

  • 1957 – 1962 – Nie brał udziału (był kolonią brytyjsko-francuską)
  • 1963 – 1965 – Nie brał udziału
  • 1968 – Nie zakwalifikował się
  • 1970 – Faza grupowa
  • 1972 – III miejsce
  • 1974 – 1980 – Nie zakwalifikował się
  • 1982 – Faza grupowa
  • 1984 – Mistrzostwo
  • 1986 – II miejsce
  • 1988 – Mistrzostwo
  • 1990 – Faza grupowa
  • 1992 – IV miejsce
  • 1994 – Nie zakwalifikował się
  • 1996 – Faza grupowa
  • 1998 – Ćwierćfinał
  • 2000 – Mistrzostwo
  • 2002 – Mistrzostwo
  • 2004 – Ćwierćfinał
  • 2006 – Ćwierćfinał
  • 2008 – II miejsce
  • 2010 – Ćwierćfinał
  • 2012 – 2013 – Nie zakwalifikował się
  • 2015 – Faza grupowa
  • 2017 – Mistrzostwo
  • 2019 – 1/8 finału

Aktualna kadra zawodnicza | edytuj kod

Kadra zawodnicza na Puchar Narodów Afryki 2017[5] (wiek, liczba meczów i liczba goli aktualne na 14 stycznia 2017):

Selekcjonerzy | edytuj kod

Rekordziści | edytuj kod

Uwagi | edytuj kod

  1. ↑ Stan aktualny na 29 czerwca 2019.

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b c d Players with 100+ Caps and 30+ International Goals (ang.). rsssf.com, 2014-06-11. [dostęp 2014-06-11].
  2. ↑ a b c d e f g Cameroon - List of International Matches (ang.). rsssf.com, 2013-12-23. [dostęp 2014-06-20].
  3. ↑ Broos nie jest już selekcjonerem Kamerunu, „Polsat Sport” [dostęp 2018-03-12]  (pol.).
  4. ↑ Cameroun: Alexandre Belinga, d’un intérim à l’autre - Daily News Camroon, „Daily News Camroon”, 27 marca 2018 [dostęp 2018-03-28]  (ang.).
  5. ↑ Cameroun : Chedjou et Bedimo écartés des 23 ! (fr.). afrik-foot.com. [dostęp 2017-01-20].

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej mężczyzn" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy