Rezerwat przyrody Buczyna w Cyrance na Płaskowyżu Kolbuszowskim

Na mapach: 50°15′11″N 21°35′55″E/50,253056 21,598611

Rezerwat przyrody Buczyna w Cyrance na Płaskowyżu Kolbuszowskim w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Rezerwat przyrody Buczyna w Cyrance na Płaskowyżu Kolbuszowskim – rezerwat leśny znajdujący się na terenie powiatu mieleckiego, w gminie Mielec[1], jak również w granicach Mielecko-Kolbuszowsko-Głogowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu[2].

Rezerwat powołany został w 1960 r. w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych zbiorowiska leśnego typu przejściowego między ubogą formą buczyny karpackiej a lasem dębowo-grabowym[1][3]. Obszar chroniony obejmuje 20,08 ha drzewostanu stanowiącego niewielki fragment większego kompleksu leśnego stanowiącego część Puszczy Sandomierskiej. Granice rezerwatu przebiegają około 300 m na południe od miejscowości Przyłęk Górny[2].

Drzewostan rezerwatu tworzy mozaikę i formy przejściowe dwóch zespołów, a jednocześnie chronionych siedlisk przyrodniczych: żyznej buczyny karpackiej i grądu subkontynentalnego[4]. Spis flory obszaru chronionego obejmuje ponad 60 taksonów roślin naczyniowych, w tym gatunki chronione: kłokoczka południowa, buławnik mieczolistny, podkolan zielonawy i czosnek niedźwiedzi[5].

Poszczególne części rezerwatu podlegają ochronie ścisłej lub czynnej[6].

Teren rezerwatu został udostępniony do zwiedzania poprzez wyznaczenie szlaku pieszego[7] – ścieżki dydaktycznej „Poznaj Las”[8]. W sąsiedztwie obszaru chronionego przebiega szlak zielony im. gen. Władysława Sikorskiego[9].

Uwagi | edytuj kod

Niektóre źródła podają nazwę Rezerwat przyrody Buczyna w Cyrance na Płaskowyżu Kolbuszowskim im. prof. Władysława Szafera[4][5], jednak akt prawny ustanawiający formę ochrony, a także aktualne rozporządzenie ustalające zadania ochronne podają krótszą nazwę rezerwatu[3][6].

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b Rezerwat przyrody Buczyna w Cyrance na Płaskowyżu Kolbuszowskim w Centralnym Rejestrze Form Ochrony Przyrody, crfop.gdos.gov.pl [dostęp 2018-03-03] .
  2. ↑ a b Geoserwis GDOŚ, geoserwis.gdos.gov.pl [dostęp 2019-05-06] .
  3. ↑ a b Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 6 kwietnia 1960 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody., isap.sejm.gov.pl [dostęp 2018-03-03]  (pol.).
  4. ↑ a b GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., MałgorzataM. Walczak MałgorzataM., MałgorzataM. Smogorzewska MałgorzataM., Rezerwaty przyrody w Polsce Południowej : monografia, Warszawa: Dział Wydawnictw Instytutu Ochrony Środowiska, 2007, ISBN 978-83-60312-75-9, OCLC 749690872 .
  5. ↑ a b Plan Urządzenia Lasu. Program Ochrony Przyrody dla Nadleśnictwa Tuszyma wg stanu na dzień 1 stycznia 2013 r., s. 36 .
  6. ↑ a b Zarządzenie Nr 19/16 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Rzeszowie z dnia 1 czerwca 2016, w sprawie ustanowienia zadań ochronnych dla rezerwatu przyrody Buczyna w Cyrance na Płaskowyżu Kolbuszowskim, bip.rzeszow.rdos.gov.pl [dostęp 2018-03-03]  (pol.).
  7. ↑ Zarządzenie nr 14/10 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Rzeszowie z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie wyznaczenia szlaku ruchu pieszego w rezerwacie przyrody "Buczyna w Cyrance na Plaskowyzu Kolbuszowskim", archiwumbip.rzeszow.rdos.gov.pl [dostęp 2018-03-03] .
  8. ↑ Plan Urządzenia Lasu. Program Ochrony Przyrody dla Nadleśnictwa Tuszyma wg stanu na dzień 1 stycznia 2013 r., s. 171 .
  9. ↑ Plan Urządzenia Lasu. Program Ochrony Przyrody dla Nadleśnictwa Tuszyma wg stanu na dzień 1 stycznia 2013 r., s. 174 .
Na podstawie artykułu: "Rezerwat przyrody Buczyna w Cyrance na Płaskowyżu Kolbuszowskim" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy