Rynsztok w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Rynsztoki z kładkami dla pieszych na ul. Nowy Świat w Warszawie, lata 80. XIX wiekuRynsztok – zagłębienie między jezdnią a chodnikiem. Służyło do odprowadzania wód opadowych, roztopowych i ścieków[1][2].
Opis | edytuj kod
W czasach, gdy budynki nie były skanalizowane, do rynsztoków wlewano ręcznie wszystkie zanieczyszczenia i ścieki. Płynące ulicami ścieki wydawały odór i były czynnikiem chorobotwórczym. Dodatkowe problemy pojawiały się zimą, kiedy zamarzające ścieki musiały być wyrąbywane i wywożone[2].
Dzięki rozwojowi techniki sanitarnej zrezygnowano z tej formy odprowadzania ścieków (kanałem odkrytym), a ulicami płyną tylko wody opadowe do kratek ściekowych (połączonych z siecią kanalizacyjną deszczową).
