Salomea Kempner w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaSalomea Kempner (ur. 16 marca 1880 w Płocku, zm. 29 stycznia 1943 w Warszawie) – polska lekarka i psychoanalityczka.
Pochodziła z rodziny żydowskiej. Uczęszczała do gimnazjum żeńskiego w Płocku, ukończyła je 22 maja 1896 roku[1].
Studiowała medycynę na Uniwersytecie w Bernie, Uniwersytecie Jagiellońskim[2] i Uniwersytecie w Zurychu[3]. W 1909 roku uzyskała tytuł doktora medycyny po przedstawieniu dysertacji Versuche zum mikroskopischen Nachweis der Narkose der Nerven. Od 1912 do 1921 roku pracowała w Kantonalnym Zakładzie Psychiatrycznym w Rheinau. Od 1919 należała do Szwajcarskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego, od 1922 do Wiedeńskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Od 1923 pracowała w Berlińskim Instytucie Psychoanalitycznym. W 1939 roku zmuszona do powrotu do Polski, zmarła prawdopodobnie w warszawskim getcie na zapalenie płuc[4].
Prace | edytuj kod
- Versuche zum mikroskopischen Nachweis der Narkose des Nerven. Zürich, 1909
- Beitrag zur Oralerotik. Internationale Zeitschrift für Psychoanalyse 11, s. 69–77, 1925
- Some remarks on oral erotism. International Journal of Psycho-Analysis 6, s. 419–429, 1925
- (wspólnie z W. Zaniewickim). Zygmunt Freud: Wstęp do psychoanalizy (pod red. Gustawa Bychowskiego). Warszawa: J. Przeworski, 1936
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Ludger M. Hermanns.: Salomea Kempner – zaginiona w getcie warszawskim? Początek poszukiwań. W: Paweł Dybel (red.): Przywracanie pamięci. Polscy psychiatrzy XX wieku orientacji psychoanalitycznej. Kraków: Universitas, 2017 ISBN 97883-242-3101-0, s. 491–520.
- ↑ Krzysztof Stopka (red.): Corpus studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51-1917/18: K-Ł. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze Historia Iagellonica, 2009 s. 162.
- ↑ Matrikeledition, www.matrikel.uzh.ch [dostęp 2017-11-20] .
- ↑ Psychoanalytikerinnen in Deutschland, www.psychoanalytikerinnen.de [dostęp 2019-10-23] .
