Septaria w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaSeptaria – rodzaj konkrecji marglistej lub ilasto-żelazistej, które cechują się obecnością promienistych lub poligonalnych szczelin, które rozszerzają się w kierunku ich wnętrza i są wypełnione wtórnie kalcytem lub dolomitem, czasem z dodatkową mineralizacją sfalerytem, galeną, pirytem, chalkopirytem, gipsem albo barytem[1][2].
Szczeliny mogły powstawać wskutek pękania lub kurczenia się materiału konkrecji[potrzebny przypis].
Septarie, zwykle przecięte i wypolerowane, są chętnie pozyskiwane przez kolekcjonerów skał i minerałów[1].
W Polsce liczne i duże septarie występują w skałach wapiennych w rejonie Nowego Kościoła[1] oraz w iłach jurajskich, pięter bajos i baton w rejonie Częstochowy[potrzebny przypis].
Zobacz galerię | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
Bibliografia | edytuj kod
- Ryka W., Maliszewska A., 1991: Słownik petrograficzny (hasło wełtawit). Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa, (wyd. II popr. i uzup.), ISBN 83-220-0406-0.
- Żaba J., 2014: Ilustrowana Encyklopedia Skał i Minerałów (hasło "vltavin", s. ). Videograf, Chorzów.
