Serpentynit

Serpentynit w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Serpentynit z żyłą antygorytowo-kwarcową, Nasławice k. Sobótki, Dolny Śląsk Marmur dolomitowy z żyłkami serpentynitu, Rędziny, Dolny Śląsk Szlif cienki serpentynitu antygorytowo-chryzotylowego.

Serpentynit – skała metamorficzna utworzona w strefie epi metamorfizmu regionalnego niskiego stopnia, powstała w wyniku metasomatozy hydrotermalnej. Nazwa pochodzi od minerałów serpentynowych, które są głównym składnikiem tej skały. Opisana w 1823 roku przez A. von Humbolta (łac. serpens – żmija, wąż – z uwagi na ich częste plamiste zabarwienie, a także żyłkową i falistą budowę).

Spis treści

Skład mineralny | edytuj kod

Głównymi minerałami serpentynitów o znaczeniu skałotwórczym są serpentyny przeważnie reprezentowane przez chryzotyl, antygoryt i lizardyt. Pobocznie mogą występować także magnetyt, garnieryt, tremolit, talk, chromit, tytanit, apatyt, chloryt, dolomit, syderyt, brucyt, grossular, hematyt, oraz pirokseny (diopsyd, hedenbergit, augit) i oliwiny jako relikty protolitu. Mogą zdarzyć się gniazda magnezytu, oraz sieci żyłek utworzonych przez chalcedon, sepiolit i wielu innych minerałów. Zdarza się mineralizacja kruszcowa jak arsenopiryt i lölingit ze Złotego Stoku w Górach Złotych.

Cechy zewnętrzne | edytuj kod

Barwa zielona, niebieskozielona, brunatna, czerwona, żółta, lub czarna. Jest skałą zwięzłą, kruchą, często silnie spękaną poprzecinaną licznymi żyłkami wtórnych minerałów (kwarc, chalcedon, opal, sepiolit, magnetyt i in.). Tworzy duże masywy lub niewielkie ciała w obrębie skał ultrazasadowych.

Struktura wewnętrzna | edytuj kod

Odznacza się strukturą krystaliczną (blastyczną), drobno do gruboziarnistej, często włóknistą, siatkową oraz masywną i teksturą bezładną lub kierunkową (laminowaną, łupkową). Serpentynit z żyłkami azbestu chryzotylowego ułożonego prostopadle do ich powierzchni nosi nazwę żmijowca.

Geneza | edytuj kod

Stanowi produkt metamorfizmu magmowych skał ultrazasadowych ultramaficznych, głównie dunitów, perydotytów (wehrlit, lherzolit, harzburgit), pikrytów, czasami zasadowych gabroidów i lamprofirów, wchodzących w skład kompleksów ofiolitowych. Przeobrażeniu w serpentynity (serpentynizacji) mogą ulec także inne skały metamorficzne jak amfibolity i marmury dolomitowe. Procesy hydrotermalne zachodzą w przedziale temperatur od 200 do 400 °C.

Skały współwystępujące | edytuj kod

Serpentynitom często współtowarzyszą skały grossularowe, wezuwianowe → rodingity, a także łupki talkowe, chlorytowe i aktynolitowe.

Występowanie | edytuj kod

Złoża serpentynitu w Polsce

W Polsce: Nasławice, Jordanów Śląski (masyw serpentynitowy Gogołów-Jordanów), Bystrzyca Górna, Klinek – Góry Sowie; Szklary k. Ząbkowic Śląskich (masyw serpentynitowy Szklary), Grochowa, Mikołajów, Brzeźnica k. Ząbkowic Śląskich (masyw serpentynitowy Braszowice-Brzeźnica), Złoty Stok.

Zastosowanie | edytuj kod

Zastosowanie podobne do serpentynów. Z masywami serpentynitowymi związane bywają złoża miedzi, żelaza, niklu, azbestu, talku, magnezytu, a także wystąpienia cennych okazów minerałów takich jak chryzopraz, opal, spinel, oraz główne złoża nefrytu i rodingitów.

Serpentynit antygorytowy wykorzystywany jest jako ogrodowy kamień ozdobny[1] oraz kruszywo drogowe i budowlane[2].

W serpentynitach występuje niekiedy nieznaczna domieszka trójwarstwowych minerałów ilastych z grupy montmorillonitu, np. saponit – Mg3[Si4O10(OH)2.4H2O i wermikulit – (Mg, Fe3+, Al.)3[OH)2/Al1,3Si2,7O10.Mg0,30(H2O)4 oraz chloryty (klinochlor) jako produkty transformacji orto- i metakrzemianów (oliwinów i piroksenów) pierwotnie występujących w skałach ultrazasadowych, z których powstały omawiane serpentynity w wyniku metamorfizmu.  Ich obecność powoduje, że skały te odznaczają się nie tylko zdolnością adsorpcji ale również absorpcji (pochłanianiem). W związku z tym można je również wykorzystywać w charakterze sorbentu np. w akwariach, w których mogą nie tylko oczyszczać wodę ale również je upiększać.

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Kamienie do ogrodu. Serpentynit antygorytowy. Portal Kopalin i Surowców Mineralnych, 2013-10-16. [dostęp 2015-04-15].
  2. ↑ Kruszywa drogowe, budowlane, ozdobne. KOSD Wrocław. [dostęp 2015-04-15].

Bibliografia | edytuj kod

  • Kozłowski K., Żaba J., Fediuk F., Petrologia skał metamorficznych, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 1986, ISSN 0239-6432
  • EligiuszE. Szełęg EligiuszE., Atlas minerałów i skał, Bielsko-Biała: Pascal, 2007, ISBN 978-83-7513-138-3, OCLC 750014141 .
  • J. Żaba: Ilustrowana encyklopedia skał i minerałów. Chorzów: Videograf II, 2006. ​ISBN 978-83-7183-385-7​.
  • Heflik W., 1976 – Serpentynity dolnośląskie i możliwości ich zastosowania jako kamieni dekoracyjnych. Prz. Geol. Nr 3.
  •  Heflik W., Wyszomirski P., 1969 – Reakcje wysokotemperaturowe w niektórych perydotytach i serpentynitach z Dolnego Śląska. Materiały Ogniotrwałe. Nr 4.
  • Heflik W., Natkaniec-Nowak L., 2001 – Geneza nefrytu z Jordanowa Śląskiego w świetle badań mineralogiczno-geochemicznych. Geologia. tom 27. z. 2-4.
  •  Korylak A., 2001 - Serpentynity jako kamienie ozdobne Polski. Praca dyplomowa (inżynierska). Archiwum Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska AGH.
  •  Sachanbiński M., 1979 – Kamienie szlachetne i ozdobne Śląska. Wydawnictwo Ossolineum. Wiśniewski M. W., 1999 – Kamienie a zdrowie. Wydawnictwo STKM. Kraków.
Kontrola autorytatywna (Skały metamorficzne):
Na podstawie artykułu: "Serpentynit" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy