Siły Powietrzne Republiki Singapuru

Siły Powietrzne Republiki Singapuru w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Siły Powietrzne Republiki Singapuru (ang. Republic of Singapore Air Force; w skrócie RSAF; chiń. 新加坡空军部队; malajski Angkatan Udara Republik Singapura; tamil. சிங்கப்பூர் ஆகாயப்படை) – wojska lotnicze Republiki Singapuru, jedna z trzech formacji tamtejszych Sił Zbrojnych. W regionie Azji Południowo-Wschodniej nieznacznie liczniejszym lotnictwem dysponuje Wietnam, Tajlandia i Indonezja, jednak Singapur ma liczebną i techniczną przewagę we flocie myśliwców[1]. W związku z nieposiadaniem przez Singapur dostatecznej przestrzeni powietrznej na prowadzenie jakichkolwiek operacji wszystkie szkolenia i loty treningowe odbywają się w USA (F-15, F-16), Francji (M-346), Australii (PC-21) i Tajlandii.

Spis treści

Historia | edytuj kod

1 września 1968 roku utworzono Dowództwo Obrony Powietrznej Singapuru (Singapore Air Defence Command - SADC). Pierwszym zadaniem nowo powstałej formacji było wyszkolenie personelu. W tym celu, 1 sierpnia 1969 roku w bazie lotniczej Tengah otwarto Flying Training School, pierwszą szkołę lotniczą. W tym samym roku, w maju, pozyskano osiem samolotów Cessna 172K oraz śmigłowce Alouette III. Pierwsi piloci wyszkoleni na miejscu ukończyli kurs w grudniu tego samego roku i zostali wysłani do Wielkiej Brytanii w celu dalszego przeszkolenia. W październiku tego samego roku otrzymano pierwsze maszyny z napędem odrzutowym, były to treningowe BAC 167 Strikemaster Mk84 a rok później, ww wrześniu 1970 roku pierwsze bojowe odrzutowce, myśliwce Hawker Hunter. We wrześniu 1971 roku rozpoczęto proces wdrażania samolotów SIAI-Marchetti SF.260, które miały zastąpić używane podczas szkolenia Cessny. Do końca tego samego roku Armia Brytyjska ostatecznie opuściła terytorium Singapuru a siły powietrzne przejęły całkowitą kontrolę nad opuszczonymi przez Royal Air Force bazami w Tengah, Changi i Sembawang. W 1972 roku na wyposażeniu sił powietrznych pojawiły się pierwsze samoloty transportowe. Były to niewielkie Short SC.7-3M Skyvan. W 1973 roku Singapur rozpoczął proces zakupu używanych przez United States Navy maszyn Douglas A-4 Skyhawk. Były to samoloty w wersji A-4B pozyskane z nadwyżek amerykańskiej marynarki, przechowywane w Military Aircraft Storage and Disposition Center na terenie bazy Davis-Monthan Air Force Base w Tucson w Arizonie. Maszyny zostały poddane gruntownej modernizacji i weszły na uzbrojenie pod oznaczeniem A-4S i TA-4S (wersja dwumiejscowa). 1 kwietnia 1975 roku siły powietrzne uzyskały pełną samodzielność stając się niezależnym rodzajem sił zbrojnych a SADC został przemianowany na Republic of Singapore Air Force (RSAF). W 1976 roku siły powietrzne zakupiły pierwsze samoloty Northrop F-5E/F Freedom Fighter, które weszły na wyposażenie dywizjonu No. 144 Black Kite Squadron. W drugiej połowie lat 70. ubiegłego wieku zakupiono samoloty Lockheed C-130 Hercules oraz śmigłowce Bell 212 i Bell UH-1 Iroquois, które zastąpiły francuskie Alouette. Również w drugiej połowie lat 70. do służby w siłach powietrznych zaczęto przyjmować kobiety.

Wyposażenie | edytuj kod

Obecne | edytuj kod

W przeszłości | edytuj kod

Hawker Hunter FR.74S SIAI-Marchetti S.211

Samoloty

Śmigłowce

Uzbrojenie | edytuj kod

Zobacz też | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ World Air Forces 2011-2012 (ang.). flightglobal.com, 2011-12-05. [dostęp 2012-05-29].
  2. ↑ Stockholm International Peace Research Institute: Transfers of major conventional weapons. 1950 to 2011 (ang.). sipri.org. [dostęp 2012-05-28].

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Siły Powietrzne Republiki Singapuru" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy