Siarkosole w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaSiarkosole, rudy płowe- związki chemiczny, w tym i grupa minerałów kruszcowych o ogólnym wzorze:
(Me1,Me2)12(N1,N2)4S13
Me1, Me2 - metal pierwszy i drugi
N1, N2 - niemetal pierwszy i drugi
Najczęściej metalami są miedź i żelazo, natomiast niemetalami arsen i antymon. Jednym z ważniejszych ogniw jest szereg tennantyt- tetraedryt.
Spis treści
Charakterystyka | edytuj kod
Gęstość waha się w granicach od 4,6 g/cm3 do 5,2 g/cm3. Większość minerałów tej grupy wykazuje niewyraźną łupliwość. Kryształy często w formie regularnych czworościanów. Często występują z cienką powłoką lub nalotem chalkopirytu, rzadziej z sfaleryt. W tej grupie minerałów można zaobserwować bardzo częste zbliźniaczenia, szczególnie częste są zbliźniaczenia przerosłe. Minerały te występują w skupieniach ziarnistych oraz jako wypryśnięcia i zbite masy.
Występowanie | edytuj kod
Częste dla nisko i średnio temperaturowych żył hydrotermalnych z mineralizacją kruszcową. Równie często występują w strefie hipergenicznej jako minerały wtórne np. proustyt. Mogą również występować w utworach pegmatytowych, metasomatycznych i osadowych.
Zastosowanie | edytuj kod
Siarkosole są ważnymi źródłem miedzi, srebra, rtęci i antymonu.
Bibliografia | edytuj kod
- Olaf i Ulrike Medenbach, Atlas minerałów, wydawnictwo RM, str. 34
