Simone Moro w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaSimone Moro (ur. 27 października 1967 w Bergamo) – włoski wspinacz, alpinista, himalaista. Jako drugi po Jerzym Kukuczce, który zdobył zimą cztery ośmiotysięczniki – Sziszapangmę, Makalu, Gaszerbrum II oraz Nanga Parbat oraz pierwszym i jedynym, który ma cztery pierwsze zimowe wejścia na ośmiotysięczniki. W sumie zdobył osiem z czternastu najwyższych szczytów świata, na Mount Evereście był cztery razy. Do jego partnerów wspinaczkowych należeli m.in. nieżyjący już Piotr Morawski oraz Anatolij Bukriejew i Denis Urubko.
Spis treści
Życiorys | edytuj kod
Z wykształcenia bibliotekarz, był trenererem pływania, przewodnikiem górskim oraz oficerem wojska włoskiego. W latach 1992–1996 pracował jako trener dla Narodowej Włoskiej Kadry Wspinaczki Sportowej (F.A.S.I.).
Wspólnie z innym Włochem Silvio Mondinellim został negatywnym bohaterem skandalu związanego ze zdobywaniem Korony Himalajów. Okazało się bowiem, że ich wejście na Lhotse w 1994 roku to kłamstwo. Wchodzący w tym samym czasie Ryszard Pawłowski oświadczył, że zawrócili z grani około 150 metrów poniżej wierzchołka. Moro ponownie zaatakował Lhotse w 1997, tym razem wchodząc już na szczyt. W grudniu 1997 próbował zimowego wejścia południową ścianą na Annapurnę. Podczas tej próby jego towarzysze Anatolij Bukriejew i Dimitrij Sobolew zginęli pod lawiną.
W 2001 roku podczas próby zdobycia Lhotse na wysokości 8000 metrów przerwał wspinaczkę, aby odszukać i ratować brytyjskiego alpinistę Toma Mooresa. Za ten wyczyn Moro został nagrodzony przez UNESCO nagrodą Fair Play.
W 2014 nową partnerką wspinaczkową Moro została jego młodsza rodaczka – Tamara Lunger. W lutym 2015 usiłowali zdobyć zimą Manaslu, jednak niekorzystna pogoda pokrzyżowała ich plany[1]. Udało jednak im się wspiąć nową trasą na Imja Tse (Island Peak) oraz dokonać pierwszego w historii wejścia na centralny szczyt Kang Lemo (6100 m)[2].
Na przełomie 2015 i 2016 roku kilka zespołów starało się zdobyć przedostatni z niezdobytych do tej pory ośmiotysięczników – Nanga Parbat. Moro ponownie był w zespole z Lunger. Oprócz nich do zdobycia szczytu sposobił się także międzynarodowy zespół: Alex Txikon, Daniele Nardi oraz Muhammad Ali, a także: Adam Bielecki i Jacek Czech, Marek Klonowski z zespołem[3] oraz Tomasz Mackiewicz i Élisabeth Revol[4]. Po tym, gdy w lutym doszło do kłótni pomiędzy Txikonem a Nardim i ten drugi opuścił wyprawę[5][6], doszło do połączenia sił zespołów włoskiego (Moro-Lunger) z Txikonem i Alim. Czteroosobowy zespół, wyruszył z bazy 22 lutego, atak szczytowy (z obozu IV) zaczął się rankiem 26 lutego[7][8]. Lunger zatrzymała się kilkadziesiąt metrów przed wierzchołkiem[9], natomiast pozostała trójka wspinaczy: Moro, Bask Alex Txikon oraz Pakistańczyk Muhammad Ali o godzinie 15:27 lokalnego czasu, dokonali pierwszego zimowego wejścia na Nanga Parbat[10][11]. Ostatnie kilkaset metrów Txikon wspinał się razem z Moro[12]. 28 lutego himalaiści powrócili do bazy. Po ich wyczynie jedynym niezdobytym zimą ośmiotysięcznikiem pozostało K2[13].
Osiągnięcia wspinaczkowe | edytuj kod
Ośmiotysięczniki | edytuj kod
Zdobył 8 głównych ośmiotysięczników:
- Sziszapangma (1996)
- Lhotse (1997)
- Mount Everest (2000)
- Czo Oju (2002)
- Mount Everest (2002)
- Broad Peak (2003)
- Sziszapangma (14 stycznia 2005 – wspólnie z Piotrem Morawskim pierwsze w historii wejście zimowe)
- Mount Everest (2006 – trawers przez szczyt od południa na północ, 25 maja 2010 – wejście i powrót do bazy w 48 godzin)
- Makalu (9 lutego 2009 – wraz z Denisem Urubką pierwsze w historii wejście zimowe)
- Mount Everest (2010)
- Gaszerbrum II (2 lutego 2011 – pierwsze zimowe wejście z Denisem Urubką oraz Corym Richardsem)[14]
- Nanga Parbat (26 lutego 2016 – pierwsze zimowe wejście w zespole z Pakistańczykiem Muhammadem Alim Sadparą oraz hiszpańskim Baskiem Alexem Txikonem[10]).
Inne osiągnięcia wspinaczkowe | edytuj kod
- 1993 – Aconcagua
- 1996 – Fitz Roy (zachodnią ścianą),
- 1999 – Szczyt Korżeniewskiej, Szczyt Lenina, Chan Tengri, Szczyt Ismaila Samaniego
- 2002 – Masyw Vinsona
- 2003 – Elbrus
- 2004 – Baruntse (nowa droga na północnej ścianie)
- 9 lipca 2005 – Batakshi (nowa droga)
- 1 sierpnia 2008 – Beka Brakai (pierwsze wejście)
- 2015 – Kang Lemo (pierwsze wejście) oraz Imja Tse
Jako jedyny człowiek na świecie dokonał czterech pierwszych zimowych wejść na ośmiotysięczniki, jego rekord pozostanie niepobity, gdyż do zdobycia został już tylko jeden ośmiotysięcznik, a z himalaistów, którzy zdobyli zimą jako pierwsi trzy ośmiotysięczniki, dwaj nie żyją (Jerzy Kukuczka, Maciej Berbeka), zaś Krzysztof Wielicki, z racji wieku nie uczestniczy już czynnie w zdobywaniu ośmiotysięczników[potrzebny przypis].
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Lunger and Moro: Goodbye Manaslu! (ang.). [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Biografia (ang.). tamaralunger.com. [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Bielecki i Czech zrezygnowali ze zdobycia Nanga Parbat. wpolityce.pl. [dostęp 2016-03-15].
- ↑ Tomek Mackiewicz i Elisabeth Revol są na 7200 m. http://wspinanie.pl.+[dostęp 2017-04-10].
- ↑ Daniele Nardi zakończył wyprawę.. portalgorski.pl. [dostęp 2016-03-15].
- ↑ We ’ve had it!. blogs.dw.com. [dostęp 2016-03-15].
- ↑ Tak wyglądało zdobywanie Nanga Parbat. zwycięzcy pokazali zdjęcia. tvp.info. [dostęp 2016-03-02].
- ↑ Alex Txikon hace historia con la primera ascensión invernal al Nanga Parbat (hiszp.). cadenaser.com. [dostęp 2016-03-01].
- ↑ Pierwsze pozdrowienia spod Nanga Parbat :). wspinanie.pl. [dostęp 2016-03-15].
- ↑ a b Dominik Szczepański: Nanga Parbat zdobyta w zimie po raz pierwszy!. sport.pl, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26].
- ↑ Stanęli na szczycie! Nanga Parbat zdobyta w zimie po raz pierwszy. national-geographic.pl. [dostęp 2016-02-29].
- ↑ James Lucas: International Team Makes First Winter Ascent of Nanga Parbat. climbing.com, 1 marca 2016. [dostęp 2016-03-15].
- ↑ Zdobywcy Nanga Parbat donieśli sukces do bazy. Teraz zmierzą się z tezą, że nie weszli na szczyt. polskieradio.pl. [dostęp 2016-03-15].
- ↑ Gaszerbrum II zdobyty! Pierwsze zimowe wejście!. wspinanie.pl. [dostęp 2011-02-03].
