Spółgłoska języczkowa

Spółgłoska języczkowa w encyklopedii

Spółgłoska języczkowa lub uwularna – spółgłoska atrykułowana przez uniesienie tylnej części języka tak by zetknął się on z języczkiem. Spółgłoski języczkowe są o wiele rzadsze od miękkopodniebiennych. Akustycznie są podobne, ale charakteryzują się niższą częstotliwością dźwięku.

W języku polskim nie ma spółgłosek języczkowych. W innych językach Europy znane jest w zasadzie tylko ʁ lub ʀ jako wariant r. W Polsce taka wymowa jest uważana tradycyjnie za wadę wymowy (zobacz: reranie)

Spółgłoski języczkowe są częste w językach semickich, kaukaskich, salisz i na-dene.

W IPA istnieją symbole dla następujących głosek uwularnych:

• q – np. w języku arabskim w nazwie `Irāq
• ɢ – występuje w języku perskim jako nagłosowy alofon fonemu ɣ (zapisywanego غ, w transkrypcji łacińskiej gh lub q ), np. w nazwie Kom
• ɴ – np. wygłosowe japońskie ん (n)
• χ – np. hebrajskie ח w wymowie aszkenazyjskiej
• ʁ – np. niemieckie r w wymowie północnych Niemiec
• ʀ – „arystokratyczne” lub „paryskie” r

• p
• d
• e

• sposób artykulacji
• miejsce artykulacji
• narząd artykulacji

Na podstawie artykułu: "Spółgłoska języczkowa" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy