Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna dźwięczna w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaSpółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ŋ].
Spis treści
Artykulacja | edytuj kod
Opis | edytuj kod
W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ŋ]:
- modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna agresywna
- Mimo iż dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez tor ustny jamę ustną, podniebienie miękkie jest opuszczone i powietrze uchodzi przez nos – jest to spółgłoska nosowa
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – jest to spółgłoska środkowa
- tylna część języka dotyka podniebienia miękkiego – jest to spółgłoska miękkopodniebienna
- wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna
Warianty | edytuj kod
Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć dodatkowo:
- wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, mówimy wtedy o spółgłosce zmiękczonej (spalatalizowanej): ŋʲ
- przewężenie w gardle, mówimy o spółgłosce faryngalizowanej: ŋˤ
- zaokrąglenie warg, mówimy wtedy o labializowanej spółgłosce ŋʷ
Wymowa | edytuj kod
- W języku niemieckim jak polskie „n” w wyrazie ręka ['rεŋka, w niektórych wyrazach obcego pochodzenia zbitka głosek „ng”
Przykłady | edytuj kod
W pozycji nagłosowej spółgłoska ta pojawia się rzadko, ze względu na trudność w utrzymaniu dźwięczności w niewielkiej przestrzeni między głośnią a miejscem jej artykulacji. Głoska ta jest za to częsta w pozycji wygłosowej i przed inną spółgłoską welarną.
- w języku angielskim: singer sɪŋə(ɹ) 'śpiewak'
- w języku fińskim: lanka ˈlɑŋkɑ 'nitka'
- w języku maryjskim: эҥер eŋer 'rzeka'
- w języku niemieckim: fangen faŋən 'łapać' i anglikanisch aŋgli'ka:nɪʃ 'anglikański'
- w języku mandaryńskim: 北京 (běijīng) pei˨˩˦ tɕɪŋ˥˥ 'Pekin'
- w języku polskim: bank ['bãŋk
- w suahili: ng'ombe ŋɔmbɛ 'krowa, bydło'
Na podstawie artykułu: "Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna dźwięczna" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy
OryginałEdytujHistoria i autorzy
