Spółgłoska uderzeniowa dziąsłowa dźwięczna

Spółgłoska uderzeniowa dziąsłowa dźwięczna w encyklopedii

Spółgłoska uderzeniowa dziąsłowa – rodzaj dźwięku mowy, spotykany w niektórych językach naturalnych. W Międzynarodowym alfabecie Fonetycznym jest oznaczana symbolem ɾ, a w X-SAMPA – symbolem [4].

Artykulacja | edytuj kod

• powietrze jest wydychane z płuc – jest to spółgłoska płucna egresywna
• wejście do jamy nosowej jest zablokowane przez podniebienie miękkie i języczek – jest to spółgłoska ustna.
• powietrze przepływa nad środkową częścią języka – jest to spółgłoska środkowa
• język styka się z dziąsłami – jest to spółgłoska dziąsłowa
• kontakt artykulatorów jest bardzo krótki – jest to spółgłoska uderzeniowa
• więzadła głosowe drgają – jest to spółgłoska dźwięczna

Przykłady | edytuj kod

• w języku polskim, w mniej starannej wymowie, często w ten sposób realizowany jest fonem /r/
• w amerykańskiej odmianie języka angielskiego, ɾ zastępuje [t] lub [d] w pozycji interwokalicznej (między samogłoskami), np. better wymawia się [ˈbɛɾɚ]. W tej samej pozycji nt może być wymawiane jako nosowe [ɾ̃].
• w języku albańskim: emër [eməɾ] "imię"
• w języku hiszpańskim: árbol [ˈaɾbol] "drzewo"
• w języku portugalskim: contra [ˈkõtɾɐ] "przeciwko"

• p
• d
• e

• Międzynarodowy alfabet fonetyczny

Na podstawie artykułu: "Spółgłoska uderzeniowa dziąsłowa dźwięczna" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy