Stanisław Wojnarowicz w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaStanisław Wojnarowicz (ur. 10 września 1897, zm. 7 lipca 1970) – prezes Polskiego Związku Szachowego w latach 1947-1950 i w 1957, polski inżynier.
W latach 1947-1950 i w 1957 był prezesem Polskiego Związku Szachowego. Wojnarowicz chciał by szachy trafiły na wieś, do szkół i fabryk. Wraz z Tadeuszem Czarneckim i Stanisławem Gawlikowskim przygotował kodeks szachowy, który miał trzy wydania.
Reprezentował PZSzach na kongresach FIDE. Zorganizował Memoriał Dawida Przepiórki w 1950 w Szczawnie-Zdroju.
W 1937 został wybrany do Naczelnej Organizacji Inżynierów. W latach 1942-1962 był dyrektorem warszawskich wodociągów. Wraz z Włodzimierzem Skoraszewskim opracował i opatentował metodę pobierania wody przez dreny z dna rzeki. Prezes Polskiego Zrzeszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych w latach 1946-1947 i 1951-1954 oraz p.o. w latach 1950-1951.
Bibliografia | edytuj kod
- prof. Krzysztof Groniowski, Drugi po wojnie. Wspomnienie o prezesie PZSzach Stanisławie Wojnarowiczu, Szachista 11/1997 str.339-340
- Andrzej Filipowicz "Dzieje Polskiego Związku Szachowego", str. 147-148, Wydawnictwo "O-K", Warszawa 2007
- ISNI: 0000 0000 7186 2717
- VIAF: 101667576
- PLWABN: 9810595187105606
- NUKAT: n01016702
- WorldCat: viaf-101667576
OryginałEdytujHistoria i autorzy
