Starożytny Rzym w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Rzym poprzez wieki:cesarstwo nicejskie, Despotat Epiru i Despotat Morei
Starożytny Rzym – cywilizacja rozwijająca się w basenie Morza Śródziemnego i części Europy. Jej kolebką było miasto Rzym leżące w Italii, które w pewnym momencie swoich dziejów rozpoczęło ekspansję, rozszerzając swoje panowanie na znaczne obszary i wchłaniając m.in. kulturę starożytnej Grecji. Cywilizacja rzymska, nazywana też niekiedy grecko-rzymską, razem z pochodzącą z Bliskiego Wschodu religią – chrześcijaństwem, stworzyła podstawy późniejszej cywilizacji europejskiej[1]. Miasto Rzym zaczęło kształtować się w VIII wieku p.n.e., natomiast kres stworzonego przez nie państwa nastąpił formalnie w 1453 roku n.e. (wraz z upadkiem Konstantynopola i tym samym Cesarstwa bizantyńskiego), choć dosyć często jako koniec starożytnego Rzymu przyjmuje się rok 476 n.e., w którym upadło Cesarstwo zachodniorzymskie[1].
Spis treści
Periodyzacja dziejów | edytuj kod
- Królestwo rzymskie – od początków miasta (tradycyjna data to 753 p.n.e.) do roku 509 p.n.e.[1]
- Republika rzymska – lata 509–30 p.n.e.[1]
- Cesarstwo rzymskie – od 30 p.n.e. do 1453 n.e. W 395 roku nastąpił ostateczny podział cesarstwa na dwa niezależne państwa:
- Cesarstwo zachodniorzymskie – zlikwidowane w 476[1]
- Cesarstwo Bizantyńskie – upadło w 1453[1]
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
Bibliografia | edytuj kod
- Adam Ziółkowski: Historia powszechna. Starożytność. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15810-1.
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Imperium Romanum – strona o Starożytnym Rzymie
