Stowarzyszenie Filmowców Polskich

Stowarzyszenie Filmowców Polskich w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Stowarzyszenie Filmowców Polskich − powstało w 1966 jako organizacja społeczna skupiająca w sobie filmowców polskich i ludzi kina (reżyserów, scenarzystów, animatorów, krytyków filmowych itp).

Spis treści

Charakterystyka | edytuj kod

Podstawowym celem Stowarzyszenia jest scalenie i ochrona interesów środowiska filmowego. Od roku 1995 ze Stowarzyszeniem działa jednostka organizacyjna - Związek Autorów i Producentów Audiowizualnych (ZAPA). Największym sukcesem SFP jest staranie o uchwalenie ustawy o kinematografii, na mocy której zwiększono środki na produkcję filmową i powołano do życia PISF. Stowarzyszenie szkoli i doskonali młodych twórców taki akcjami jak Stypendia naukowe czy Program 30 minut. Co cztery lata zwoływany jest Zjazd Walny Sprawozdawczo-Wyborczy Stowarzyszenia Filmowców Polskich podczas którego wybierany jest Prezes i Zarząd Stowarzyszenia. Siedziba Stowarzyszenia mieści się w Warszawie przy ulicy Krakowskie Przedmieście 7.

Decyzją Ministra Kultury 29 maja 1995 wydano stowarzyszeniu zezwolenie na zbiorowe zarządzanie prawami autorskimi do utworów audiowizualnych na następujących polach eksploatacji[1]:

  1. utrwalanie,
  2. zwielokrotnianie określoną techniką, w tym techniką zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,
  3. wprowadzenie do obrotu,
  4. wprowadzenie do pamięci komputera,
  5. publiczne odtwarzanie,
  6. wyświetlanie,
  7. najem,
  8. użyczenie,
  9. nadawanie za pomocą wizji lub fonii przewodowej albo bezprzewodowej przez stację naziemną oraz nadawanie za pośrednictwem satelity,
  10. reemitowanie,
  11. publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.

Stowarzyszenie uzyskało również zezwolenie na zarządzanie prawami pokrewnymi przysługującymi producentom utworów audiowizualnych do wideogramów na następujących polach eksploatacji:

  1. zwielokrotnianie określoną techniką,
  2. wprowadzenie do obrotu,
  3. najem,
  4. użyczenie,
  5. odtwarzanie,
  6. nadawanie za pomocą wizji lub fonii przewodowej albo bezprzewodowej przez stację naziemną oraz nadawanie za pośrednictwem satelity,
  7. reemitowanie,
  8. publiczne udostępnianie wideogramu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.

Prezesi | edytuj kod

Zobacz też | edytuj kod

 Z tym tematem związana jest kategoria: Członkowie Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Obwieszczenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie ogłoszenia decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego o udzieleniu i o cofnięciu zezwolenia na podjęcie działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi (M.P. z 2009 r. nr 21, poz. 270)
  2. ↑ Jacek Bromski nadal prezesem SFP

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Stowarzyszenie Filmowców Polskich" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy