Swietłana Kuzniecowa w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Zurich Open 2006 Suzuki Warsaw Masters 2008
Swietłana Aleksandrowna Kuzniecowa (ros. Светлана Александровна Кузнецова, ur. 27 czerwca 1985 w Leningradzie) – rosyjska tenisistka, zwyciężczyni wielkoszlemowych US Open 2004 i French Open 2009, finalistka French Open 2006 i US Open 2007 w grze pojedynczej, triumfatorka dwóch turniejów rangi Premier Mandatory, trzykrotna zdobywczyni Fed Cupu oraz mistrzyni Australian Open 2005 i Australian Open 2012 w grze podwójnej, notowana najwyżej na 2. miejscu w rankingu singlowym i na 3. w deblowym.
Spis treści
- 1 Kariera tenisowa
- 2 Życie rodzinne
- 3 Historia występów wielkoszlemowych
- 4 Finały turniejów WTA
- 5 Występy w Turnieju Mistrzyń
- 6 Występy w Turnieju WTA Elite Trophy
- 7 Turnieje rangi ITF
- 8 Występy w igrzyskach olimpijskich
- 9 Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
- 10 Przypisy
- 11 Bibliografia
- 12 Linki zewnętrzne
Kariera tenisowa | edytuj kod
2000-2006 | edytuj kod
Została profesjonalną tenisistką w 2000.
Wygrała turniej juniorski US Open 2001 w deblu, za to jej największym sukcesem seniorskim jest mistrzostwo wielkoszlemowego US Open 2004, po pokonaniu w finale Jeleny Diemientjewej. Po tych sukcesach, i po turnieju na wyspie Bali, awansowała na 5. miejsce w rankingu WTA 20 września 2004, a w deblu zajmowała w czerwcu 2004 pozycję nr 3.
W listopadzie 2004 awansowała na 4. pozycję w rankingu WTA, oraz zapewniła sobie udział w turnieju Masters. W styczniu 2005 wygrała wielkoszlemowy Australian Open 2005 w grze podwójnej.
W kwietniu 2006 triumfowała na kortach w Miami, w turnieju Nasdaq-100 Open, gdzie w finale pokonała Mariję Szarapową. 7 maja 2006 rozegrała finałowy mecz w turnieju J&S Cup 2006 w Warszawie z Kim Clijsters, gdzie przegrała w dwu setach, po raz trzeci z rzędu finał tej imprezy. W poprzednich latach została pokonana przez Venus Williams. Niecały miesiąc później wystąpiła w wielkoszlemowym turnieju French Open 2006. Dotarła do finału, gdzie uległa Justine Henin-Hardenne 4:6, 4:6.
2007 | edytuj kod
Może mówić o „klątwie Henin”, która dopadła ją podczas turniejów na Bliskim Wschodzie na przełomie lutego i marca 2007: przegrała z Henin w półfinale w Dubaju oraz w finale w Dosze.
17 marca 2007 przegrała finał turnieju Pacific Life Open w Indian Wells ze zwyciężczynią tego turnieju w 2002 roku, Danielą Hantuchovą.
5 maja 2007 na turnieju J&S Cup w Warszawie poniosła porażkę w półfinale z Aloną Bondarenko 2:6, 4:6, przez co nie pojawiła się w finale warszawskiego turnieju po raz pierwszy od 2004 roku.
W sierpniu 2007 na kortach twardych w New Haven odniosła pierwsze w tym sezonie zwycięstwo turniejowe, pokonując Ágnes Szávay po kreczu rywalki przy stanie 6:4, 0:3. Miesiąc później dotarła do finału US Open 2007, gdzie po raz kolejny przegrała z Justine Henin. Po tym turnieju awansowała na najwyższą w karierze pozycję w rankingu WTA (na miejsce drugie).
2008 | edytuj kod
Sezon rozpoczęła od przegranego turnieju w Sydney z rozstawioną z numerem pierwszym Justine Henin 6:4, 2:6, 4:6. Zagrała w singlu i deblu na Australian Open 2008. W deblu w nierozstawionej parze z Amélie Mauresmo, poddały mecz w II rundzie walkowerem. W singlu, rozstawiona z nr 2, uległa w trzeciej rundzie rozstawionej z nr 29. Agnieszce Radwańskiej 3:6, 4:6.
Po nieudanym występie w Dosze (porażka w trzeciej rundzie z Sybille Bammer) doszła do finałów w Dubaju (przegrana z Jeleną Diemientjewą 6:4, 3:6, 2:6) i Indian Wells (porażka z Aną Ivanović 4:6, 3:6). Dotarła także do półfinału w Miami, gdzie przegrała z późniejszą triumfatorką Sereną Williams 6:3, 5:7, 3:6.
Turnieje przygotowawcze do French Open w Berlinie i Rzymie zakończyła w trzeciej rundzie, natomiast na samym French Open doszła aż do półfinału, gdzie poniosła porażkę 3:6 2:6 z rodaczką Dinarą Safiną.
Sukcesów nie odniosła też na kortach trawiastych. W Eastbourne przegrała już w pierwszym spotkaniu z Dunką Caroline Wozniacki 2:6 2:6, natomiast na Wimbledonie doszła do 1/8 finału, gdzie poniosła porażkę 4:6, 6:1, 5:7 z Agnieszką Radwańską, przy czym w trzecim secie wygrywała 4:1 i 40:15 przy serwisie rywalki. W US Open była rozstawiona z „trójką”, lecz przegrała w III rundzie z Kateriną Srebotnik. W turnieju kończącym sezon w Dosze nie wyszła z grupy przegrywając wszystkie mecze. Sezon 2008 zakończyła na 8. miejscu w rankingu WTA.
2009 | edytuj kod
Sezon rozpoczęła od dojścia do ćwierćfinału w Sydney, gdzie oddała mecz walkowerem Ai Sugiyamie. W Australian Open była rozstawiona z numerem ósmym i doszła do ćwierćfinału, przegrywając z Sereną Williams 7:5, 5:7, 1:6.
W turnieju w Dubaju, w pierwszej rundzie miała wolny los, zaś w drugiej przegrała 4:6, 6:3, 0:6 z Jeleną Wiesniną. W turnieju w Indian Wells odpadła w II rundzie z Urszulą Radwańską. Na turnieju w Miami doszła do półfinału, przegrywając w Wiktoryją Azaranką 3:6, 6:2, 5:7. Podczas Porsche Tennis Grand Prix w Stuttgarcie wygrała swój 10. turniej w karierze, pokonując w finale Dinarę Safinę 6:4, 6:3. W Rzymie, na turnieju Internazionali BNL d’Italia, przegrała w finale z Safiną 3:6, 2:6. W Madrycie przegrała w II rundzie, z Aloną Bondarenko 3:6, 2:6.
Podczas drugiego turnieju wielkoszlemowego w sezonie, French Open, została rozstawiona z numerem siódmym. W pierwszej rundzie pokonała grającą z „dziką kartą”, Claire Feuerstein, zaś w drugiej z Galiną Woskobojewą. W 1/16 finału (III rundzie) zwyciężyła z Melindą Czink. W czwartym meczu pokonała rozstawioną z numerem 12., Agnieszką Radwańską. W ćwierćfinale wygrała z turniejową „dwójką”, Sereną Williams, zaś w półfinale z Samanthą Stosur. W finale, po wygranej nad Dinarą Safiną 6:4, 6:2, zdobyła drugi tytuł wielkoszlemowy w karierze.
Na Wimbledonie, jako rozstawiona z „piątką”, doszła do III rundy, ulegając Sabinie Lisicki 2:6, 5:7.
W US Open doszła do IV rundy, przegrywając z Caroliną Wozniacki 6:2, 6:7, 6:7. W turnieju w Tokio przegrała z Andreą Petković 5:7, 6:4, 3:6. W turnieju w Pekinie wygrała w finale z Agnieszką Radwańską 6:2, 6:4.
Sezon zakończyła na 3 miejscu w rankingu WTA.
2010 | edytuj kod
Sezon zaczęła od turnieju w Sydney, gdzie przegrała w II rundzie z Dominiką Cibulkovą 5:7, 2:6. W Australian Open odpadła w IV rundzie po przegranej z Nadią Pietrową 3:6, 6:3, 1:6.
Następnie wzięła udział w turnieju w Dubaju, gdzie I rundę miała woln, zaś w II rundzie przegrała z Regina Kulikową 7:5, 6:7, 4:6. W marcu zaczęła tournée po Stanach Zjednoczonych: w Indian Wells została rozstawiona z 1. i przegrała w II rundzie, zaś podczas Sony Ericsson Open w Miami doszła do IV rundy, gdzie przegrała z Marion Bartoli 3:6, 0:6. W turnieju w Stuttgartcie doszła do 2. rundy.
2012 | edytuj kod
Sezon rozpoczęła od przegranej w drugiej rundzie turnieju w Sydney z Czeszką, Lucie Šafářovą. Mecz zakończył się z powodu kreczu Kuzniecowej. Kolejnym turniejem, w którym brała udział był nowozelandzki ASB Classic. Rosjanka doszła w nim do półfinału.
Podczas Australian Open doszła do trzeciej rundy w grze pojedynczej. W pierwszym meczu pokonała w trzech setach reprezentantkę RPA Chanelle Scheepers. W kolejnym spotkaniu pokonała po dwóch setach walki reprezentantkę USA – Sloane Stephens. W następnej rundzie nie sprostała Niemce Sabine Lisicki. Mecz zakończył się wynikiem 6:2, 4:6, 2:6. W zawodach gry podwójnej w parze z Wierą Zwonariową pokonała w finale Włoszki: Sarę Errani oraz Robertę Vinci[1]. Był to drugi wygrany finał turnieju wielkoszlemowego w grze podwójnej.
2013 | edytuj kod
W sezonie 2013 osiągnęła ćwierćfinał zawodów singlowych w Sydney. Następnie ponownie awansowała do ćwierćfinału Australian Open w grze pojedynczej, w którym uległa Wiktoryi Azarance 5:7, 1:6. Później osiągnęła trzecią rundę zawodów w Dosze i, po przejściu kwalifikacji, pierwszą w Dubaju. Zarówno w Indian Wells, jak i w Miami awansowała do trzeciej rundy zawodów singlowych. Dodatkowo osiągała także kolejno pierwszą rundę i półfinał gry podwójnej.
W Oeiras Rosjanka awansowała do ćwierćfinału, w którym przegrała z Rominą Oprandi. W Madrycie zanotowała trzy wygrane spotkania w grze pojedynczej i podwójnej, natomiast w Rzymie nie wygrała spotkania. Z French Open odpadła po ćwierćfinałowym spotkaniu z Sereną Williams. W grze podwójnej osiągnęła drugą rundę.
Następnie wzięła udział w zawodach w Carlsbadzie, ale nie wygrała pojedynku pierwszej rundy. Podobny rezultat uzyskała w Toronto i Cincinnati. Na US Open przegrała w trzeciej rundzie z późniejszą półfinalistką, Flavią Pennettą. W deblu dotarła do drugiej rundy.
W turnieju w Tokio, po pokonaniu m.in. rozstawionej z numerem trzecim Sary Errani, Rosjanka awansowała do ćwierćfinału. W Pekinie zaszła do drugiej rundy. W ostatnim turnieju w sezonie, w Moskwie, Kuzniecowa zanotowała półfinał gry pojedynczej, a w grze podwójnej odniosła zwycięstwo.
2014 | edytuj kod
Sezon 2014 rozpoczęła od pierwszych rund singla i debla w Sydney. Także pierwszą rundę zanotowała podczas Australian Open w konkurencjach gry pojedynczej i mieszanej, a w grze podwójnej zaszła rundę dalej. W Pattai mecz drugiej rundy oddała walkowerem. W Indian Wells wygrała jeden mecz singlowy, a w deblu osiągnęła półfinał. W zawodach tej samej rangi w Miami nie zdołała wygrać spotkania.
Okres gry na nawierzchni ceglanej rozpoczęła od ćwierćfinału w Stuttgarcie. W Oeiras Rosjanka awansowała do finału, w którym uległa Carli Suárez Navarro 4:6, 6:3, 4:6. W Madrycie i Rzymie zanotowała drugie rundy gry pojedynczej. Na French Open osiągnęła ćwierćfinał, w którym przegrała z Simoną Halep 2:6, 2:6.
Po nieudanym występie na Wimbledonie wygrała w Waszyngtonie. US Open również się nie powiodło, ale potem doszła do ćwierćfinału w Pekinie. Zakończyła rok na 28 miejscu.
2015 | edytuj kod
Po słabym początku sezonu Kuzniecowa doszła do finału w Madrycie. Następnie znowu grała słabo aż do wygranego turnieju w Moskwie. Zajęła ostatecznie 25. pozycję w rankingu.
2016 | edytuj kod
Największymi sukcesami pierwszej części sezonu były: zwycięstwo w Sydney oraz finał w Miami. Dobrze radziła też sobie wiosną na mączce ceglastej. Na Wimbledonie uległa dopiero późniejszej triumfatorce Serenie Williams. W Montrealu i Cincinnati doszła do ćwierćfinału. Dzięki udanej końcówce sezonu (półfinał w Wuhanie, zwycięstwo w Moskwie) zakwalifikowała się do WTA Finals, gdzie przegrała minimalnie z mistrzynią Dominiką Cibulkową. W ten sposób została dziewiątą zawodniczką sezonu.
2017 | edytuj kod
Największymi sukcesami w kolejnym sezonie okazały się: finał Indian Wells (po pokonaniu Pliszkowej), półfinał Madrytu i ćwierćfinał Londynu (zwycięstwo z Radwańską).
Życie rodzinne | edytuj kod
Swietłana Aleksandrowna Kuzniecowa pochodzi ze sportowej rodziny. Jej ojciec, Aleksandr Kuzniecow, trenował pięciu mistrzów olimpijskich i mistrzów świata w kolarstwie, a także żonę, Galinę Cariową, 6–krotną mistrzynię świata i 20-krotną rekordzistkę świata, jak i syna, Nikołaja Kuzniecowa, wicemistrza olimpijskiego na 4000 m drużynowo z igrzysk olimpijskich w Atlancie, 1996.
Historia występów wielkoszlemowych | edytuj kod
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej | edytuj kod
Występy w grze podwójnej | edytuj kod
Występy w grze mieszanej | edytuj kod
Finały turniejów WTA | edytuj kod
Gra pojedyncza 42 (18–24) | edytuj kod
Gra podwójna 31 (16–15) | edytuj kod
Występy w Turnieju Mistrzyń | edytuj kod
W grze pojedynczej | edytuj kod
W grze podwójnej | edytuj kod
Występy w Turnieju WTA Elite Trophy | edytuj kod
W grze pojedynczej | edytuj kod
Turnieje rangi ITF | edytuj kod
Gra pojedyncza 2 (1-1) | edytuj kod
Występy w igrzyskach olimpijskich | edytuj kod
Gra pojedyncza | edytuj kod
Gra podwójna | edytuj kod
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych | edytuj kod
Gra pojedyncza (2) | edytuj kod
Gra podwójna (4) | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Nicholas McCarvel: Kuznetsova and Zvonareva win women’s doubles (ang.). australianopen.com, 2012-01-27. [dostęp 2012-01-27].
Bibliografia | edytuj kod
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 23 stycznia 2020].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 23 stycznia 2020].
- Profil na stronie Pucharu Federacji (ang.). Fed Cup. [dostęp 23 stycznia 2020].
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Oficjalna strona tenisistki (ros.). [dostęp 2014-03-13].
OryginałEdytujHistoria i autorzy
