Szachowe turnieje międzystrefowe w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaSpis treści
- 1 Turnieje międzystrefowe mężczyzn
- 1.1 Saltsjöbaden 1948
- 1.2 Sztokholm 1952
- 1.3 Göteborg 1955
- 1.4 Portoroż 1958
- 1.5 Sztokholm 1962
- 1.6 Amsterdam 1964
- 1.7 Sousse 1967
- 1.8 Palma de Mallorca 1970
- 1.9 Petrópolis 1973
- 1.10 Leningrad 1973
- 1.11 Manila 1976
- 1.12 Biel 1976
- 1.13 Rio de Janeiro 1979
- 1.14 Ryga 1979
- 1.15 Toluca 1982
- 1.16 Moskwa 1982
- 1.17 Las Palmas 1982
- 1.18 Tunis 1985
- 1.19 Taxco de Alarcón 1985
- 1.20 Biel 1985
- 1.21 Zagrzeb 1987
- 1.22 Szirak 1987
- 1.23 Subotica 1987
- 1.24 Manila 1990
- 1.25 Biel 1993
- 2 Turniej międzystrefowy mężczyzn (PCA)
- 3 Turnieje międzystrefowe kobiet
- 3.1 Ochryda 1971
- 3.2 Minorka 1973
- 3.3 Tbilisi 1976
- 3.4 Rozendaal 1976
- 3.5 Rio de Janeiro 1979
- 3.6 Alicante 1979
- 3.7 Bad Kissingen 1982
- 3.8 Tbilisi 1982
- 3.9 Hawana 1985
- 3.10 Żełeznowodsk 1985
- 3.11 Tuzla 1987
- 3.12 Smederevska Palanka 1987
- 3.13 Genting 1990
- 3.14 Azow 1990
- 3.15 Subotica 1991
- 3.16 Dżakarta 1993
- 3.17 Kiszyniów 1995
- 4 Przypisy
- 5 Bibliografia
- 6 Zobacz też
Turnieje międzystrefowe FIDE stanowiły drugi etap (pomiędzy turniejami strefowymi a turniejem lub meczami pretendentów) eliminacji, których celem było wyłonienie przeciwnika dla mistrza i mistrzyni świata w szachach.
Turnieje międzystrefowe mężczyzn | edytuj kod
Po raz pierwszy projekt regulaminu rozgrywek o indywidualne mistrzostwo świata pojawił się na Kongresie FIDE w roku 1946, natomiast w roku 1947 został on dopracowany i zatwierdzony na kongresie w Hadze.
W swojej długiej historii formuła turniejów międzystrefowych zmieniała się wielokrotnie; praktycznie każdy kolejny cykl różnił się od poprzedniego. W latach 1948 – 1970 rozgrywano tylko jeden turniej (w jednym cyklu rozgrywek), w którym startowało 21 - 24 zawodników, a awans zdobywało od 6 do 9 zawodników. Od roku 1973 do 1979 rozgrywano już dwa turnieje (w każdym 18 – 20 zawodników, awans zdobywało 3 najlepszych szachistów z każdego turnieju), natomiast od roku 1982 do 1987 w każdym cyklu rozgrywano po trzy turnieje (14 – 18 zawodników, awans od 2 do 4 zawodników z każdego turnieju). Do roku 1987 wszystkie turnieje rozgrywano systemem kołowym, natomiast dwa ostatnie turnieje w historii (w latach 1990 i 1993) rozegrano systemem szwajcarskim na dystansie 13 rund z udziałem odpowiednio: 64 (do meczów pretendenckich awansowało 11 szachistów) oraz 73 zawodników (awansowało 10).
W roku 1959 Kongres FIDE w Luksemburgu wprowadził tzw. „zasadę trzech”. która określała dopuszczalną liczbę zawodników z jednego kraju, która mogła awansować do kolejnego etapu zmagań. Przepis ten obowiązywał podczas dwóch turniejów międzystrefowych (1962 i 1964), ale z powodu ostrych protestów federacji radzieckiej, został na Kongresie w Wiesbaden w roku 1965 anulowany.
W latach 1948 – 1962 oraz w roku 1985 zawodnicy zdobywali awans do turniejów pretendentów, natomiast w latach 1964 – 1982 oraz 1987 – 1993, do meczów pretendentów. Łącznie w latach 1948 - 1993 rozegrano 26 turniejów (25 FIDE i 1 PCA). Turniej PCA w roku 1993 był jedynym, jaki udało się zorganizować tej stworzonej przez Garriego Kasparowa organizacji, która miała stanowić konkurencję dla FIDE. Drugiego cyklu nie udało się już rozpocząć, ponieważ PCA w roku 1995 upadło. Natomiast FIDE w roku 1996 całkowicie zrewolucjonizowało wieloletni system rozgrywania eliminacji do tytułu mistrza świata i od roku 1997 zrezygnowało z organizacji turniejów międzystrefowych oraz meczów pretendentów, wprowadzając jeden turniej rozgrywany systemem pucharowym.
Saltsjöbaden 1948 | edytuj kod
Liczba uczestników: 20, system kołowy
Sztokholm 1952 | edytuj kod
Liczba uczestników: 21, system kołowy
Göteborg 1955 | edytuj kod
Liczba uczestników: 21, system kołowy
Portoroż 1958 | edytuj kod
Liczba uczestników: 21, system kołowy
Sztokholm 1962 | edytuj kod
Liczba uczestników: 23, system kołowy
Uwaga: w turnieju obowiązywała „zasada trzech"
Amsterdam 1964 | edytuj kod
Liczba uczestników: 24, system kołowy
Uwaga: w turnieju obowiązywała „zasada trzech"
Sousse 1967 | edytuj kod
Liczba uczestników: 23, system kołowy
Palma de Mallorca 1970 | edytuj kod
Liczba uczestników: 24, system kołowy
Petrópolis 1973 | edytuj kod
Liczba uczestników: 18, system kołowy
Leningrad 1973 | edytuj kod
Liczba uczestników: 18, system kołowy
Manila 1976 | edytuj kod
Liczba uczestników: 20, system kołowy
Biel 1976 | edytuj kod
Liczba uczestników: 20, system kołowy
Rio de Janeiro 1979 | edytuj kod
Liczba uczestników: 18, system kołowy
Ryga 1979 | edytuj kod
Liczba uczestników: 18, system kołowy
Toluca 1982 | edytuj kod
Liczba uczestników: 14, system kołowy
Moskwa 1982 | edytuj kod
Liczba uczestników: 14, system kołowy
Las Palmas 1982 | edytuj kod
Liczba uczestników: 14, system kołowy
Tunis 1985 | edytuj kod
Liczba uczestników: 18, system kołowy
Taxco de Alarcón 1985 | edytuj kod
Liczba uczestników: 16, system kołowy
Biel 1985 | edytuj kod
Liczba uczestników: 18, system kołowy
Zagrzeb 1987 | edytuj kod
Liczba uczestników: 17, system kołowy
Szirak 1987 | edytuj kod
Liczba uczestników: 18, system kołowy
Subotica 1987 | edytuj kod
Liczba uczestników: 16, system kołowy
Manila 1990 | edytuj kod
Liczba uczestników: 64, system szwajcarski (13 rund)
Biel 1993 | edytuj kod
Liczba uczestników: 73, system szwajcarski (13 rund)
Turniej międzystrefowy mężczyzn (PCA) | edytuj kod
Groningen 1993 | edytuj kod
Liczba uczestników: 54, system szwajcarski (11 rund)
Turnieje międzystrefowe kobiet | edytuj kod
Ochryda 1971 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 18, system kołowy
Minorka 1973 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 20, system kołowy
Tbilisi 1976 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 12, system kołowy
Rozendaal 1976 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 14, system kołowy
Rio de Janeiro 1979 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 17, system kołowy
Alicante 1979 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 18, system kołowy
Uwaga: Marta Lityńska wywalczyła awans po rezygnacji z udziału w rozgrywkach Ałły Kusznir, pokonując 4½ - 3½ Giselę Fischdick (Baden-Baden, 1980)[1]
Bad Kissingen 1982 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 16, system kołowy
Tbilisi 1982 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 15, system kołowy
Hawana 1985 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 14, system kołowy
Żełeznowodsk 1985 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 16, system kołowy
Tuzla 1987 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 18, system kołowy
Smederevska Palanka 1987 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 16, system kołowy
Genting 1990 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 18, system kołowy
Azow 1990 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 18, system kołowy
Subotica 1991 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 35, system szwajcarski (13 rund)
Dżakarta 1993 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 39, system szwajcarski (13 rund)
Kiszyniów 1995 | edytuj kod
Liczba uczestniczek: 52, system szwajcarski (13 rund)
Przypisy | edytuj kod
- ↑ „Szachy” 6/1980, str 171
Bibliografia | edytuj kod
- W.Litmanowicz, J. Giżycki, Szachy od A do Z. Warszawa 1986, str. 593-617
- The World Chess Championship
- The World Chess Championship for Women
Zobacz też | edytuj kod
OryginałEdytujHistoria i autorzy
