Szachowe turnieje międzystrefowe - encyklopedia.biolog.pl

Szachowe turnieje międzystrefowe w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Spis treści

1 Turnieje międzystrefowe mężczyzn
2 Turniej międzystrefowy mężczyzn (PCA)
- 2.1 Groningen 1993
3 Turnieje międzystrefowe kobiet
4 Przypisy
5 Bibliografia
6 Zobacz też

Turnieje międzystrefowe FIDE stanowiły drugi etap (pomiędzy turniejami strefowymi a turniejem lub meczami pretendentów) eliminacji, których celem było wyłonienie przeciwnika dla mistrza i mistrzyni świata w szachach.

Turnieje międzystrefowe mężczyzn | edytuj kod

Po raz pierwszy projekt regulaminu rozgrywek o indywidualne mistrzostwo świata pojawił się na Kongresie FIDE w roku 1946, natomiast w roku 1947 został on dopracowany i zatwierdzony na kongresie w Hadze.

W swojej długiej historii formuła turniejów międzystrefowych zmieniała się wielokrotnie; praktycznie każdy kolejny cykl różnił się od poprzedniego. W latach 1948 – 1970 rozgrywano tylko jeden turniej (w jednym cyklu rozgrywek), w którym startowało 21 - 24 zawodników, a awans zdobywało od 6 do 9 zawodników. Od roku 1973 do 1979 rozgrywano już dwa turnieje (w każdym 18 – 20 zawodników, awans zdobywało 3 najlepszych szachistów z każdego turnieju), natomiast od roku 1982 do 1987 w każdym cyklu rozgrywano po trzy turnieje (14 – 18 zawodników, awans od 2 do 4 zawodników z każdego turnieju). Do roku 1987 wszystkie turnieje rozgrywano systemem kołowym, natomiast dwa ostatnie turnieje w historii (w latach 1990 i 1993) rozegrano systemem szwajcarskim na dystansie 13 rund z udziałem odpowiednio: 64 (do meczów pretendenckich awansowało 11 szachistów) oraz 73 zawodników (awansowało 10).

W roku 1959 Kongres FIDE w Luksemburgu wprowadził tzw. „zasadę trzech”. która określała dopuszczalną liczbę zawodników z jednego kraju, która mogła awansować do kolejnego etapu zmagań. Przepis ten obowiązywał podczas dwóch turniejów międzystrefowych (1962 i 1964), ale z powodu ostrych protestów federacji radzieckiej, został na Kongresie w Wiesbaden w roku 1965 anulowany.

W latach 1948 – 1962 oraz w roku 1985 zawodnicy zdobywali awans do turniejów pretendentów, natomiast w latach 1964 – 1982 oraz 1987 – 1993, do meczów pretendentów. Łącznie w latach 1948 - 1993 rozegrano 26 turniejów (25 FIDE i 1 PCA). Turniej PCA w roku 1993 był jedynym, jaki udało się zorganizować tej stworzonej przez Garriego Kasparowa organizacji, która miała stanowić konkurencję dla FIDE. Drugiego cyklu nie udało się już rozpocząć, ponieważ PCA w roku 1995 upadło. Natomiast FIDE w roku 1996 całkowicie zrewolucjonizowało wieloletni system rozgrywania eliminacji do tytułu mistrza świata i od roku 1997 zrezygnowało z organizacji turniejów międzystrefowych oraz meczów pretendentów, wprowadzając jeden turniej rozgrywany systemem pucharowym.

Sousse 1967 | edytuj kod

Liczba uczestników: 23, system kołowy

Manila 1976 | edytuj kod

Liczba uczestników: 20, system kołowy

Biel 1976 | edytuj kod

Liczba uczestników: 20, system kołowy

Rio de Janeiro 1979 | edytuj kod

Liczba uczestników: 18, system kołowy

Ryga 1979 | edytuj kod

Liczba uczestników: 18, system kołowy

Toluca 1982 | edytuj kod

Liczba uczestników: 14, system kołowy

Moskwa 1982 | edytuj kod

Liczba uczestników: 14, system kołowy

Las Palmas 1982 | edytuj kod

Liczba uczestników: 14, system kołowy

Tunis 1985 | edytuj kod

Liczba uczestników: 18, system kołowy

Taxco de Alarcón 1985 | edytuj kod

Liczba uczestników: 16, system kołowy

Biel 1985 | edytuj kod

Liczba uczestników: 18, system kołowy

Zagrzeb 1987 | edytuj kod

Liczba uczestników: 17, system kołowy

Szirak 1987 | edytuj kod

Liczba uczestników: 18, system kołowy

Subotica 1987 | edytuj kod

Liczba uczestników: 16, system kołowy

Manila 1990 | edytuj kod

Liczba uczestników: 64, system szwajcarski (13 rund)

Biel 1993 | edytuj kod

Liczba uczestników: 73, system szwajcarski (13 rund)

Turniej międzystrefowy mężczyzn (PCA) | edytuj kod

Groningen 1993 | edytuj kod

Liczba uczestników: 54, system szwajcarski (11 rund)

Turnieje międzystrefowe kobiet | edytuj kod

Ochryda 1971 | edytuj kod

Liczba uczestniczek: 18, system kołowy

Minorka 1973 | edytuj kod

Liczba uczestniczek: 20, system kołowy

Tbilisi 1976 | edytuj kod

Liczba uczestniczek: 12, system kołowy

Rozendaal 1976 | edytuj kod

Liczba uczestniczek: 14, system kołowy

Rio de Janeiro 1979 | edytuj kod

Liczba uczestniczek: 17, system kołowy

Alicante 1979 | edytuj kod

Liczba uczestniczek: 18, system kołowy
Uwaga: Marta Lityńska wywalczyła awans po rezygnacji z udziału w rozgrywkach Ałły Kusznir, pokonując 4½ - 3½ Giselę Fischdick (Baden-Baden, 1980)^[1]