Szkoła (oświata) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Sala lekcyjna w skansenie wsi łowickiej w Maurzycach Szkoła tysiąclecia w Węgierskiej Górce (1973) Szkoła na świeżym powietrzu w Afganistanie (2007) Obraz autorstwa Alberta Ankera (1896)Szkoła (łac. schola, scola, z stgr. σχολή, skholē) – instytucja oświatowo-wychowawcza, zajmująca się kształceniem i wychowaniem w państwie, a także siedziba tej instytucji oraz jej uczniowie i personel w tym nauczyciele[1].
Spis treści
- 1 Etymologia wyrazu szkoła
- 2 Rodzaje szkół w Polsce
- 3 Organy szkolne
- 4 Oceny szkolne
- 5 Szkoły alternatywne
- 6 Zobacz też
- 7 Przypisy
- 8 Linki zewnętrzne
Etymologia wyrazu szkoła | edytuj kod
Polski wyraz szkoła pochodzi od starogreckiego rzeczownika σχολή (skʰoˈlɛ:) – spokój, wolny czas przeznaczony na nauki i wywodzi się od łacińskiego wyrazu schola – czas wolny, odpoczynek, bezczynność[2].
Rodzaje szkół w Polsce | edytuj kod
Obecnie w Polsce wyróżnia się następujące typy szkół:
- szkoła podstawowa
- szkoła ponadgimnazjalna (ponadpodstawowa):
- liceum ogólnokształcące
- technikum
- szkoła branżowa I stopnia (zasadnicza szkoła zawodowa)
- szkoła branżowa II stopnia
- szkoła specjalna przysposabiająca do pracy (dla osób niepełnosprawnych umysłowo którzy chcą dostać pracę)
- szkoła policealna
- szkoła specjalna
- szkoła artystyczna:
- szkoła wyższa (nie podlega systemowi oświaty, lecz własnej regulacji o szkolnictwie wyższym)
W latach 1959–1972 w Polsce przeprowadzono program budowy blisko 1,5 tys. nowoczesnych szkół-pomników Tysiąclecia Państwa Polskiego[3], tzw. tysiąclatek.
Organy szkolne | edytuj kod
Oceny szkolne | edytuj kod
Oceny szkolne – system oceniania postępów w nauce w szkołach.
Osobny artykuł: Szkolna skala ocen. Osobny artykuł: Szkolna skala ocen w Polsce.W praktyce szkolnej stosuje się oceny z symbolami + i -, niekiedy też z dwoma minusami: =. Dla przykładu ocena 4- (-4, słaba czwórka) jest słabsza od całej 4, ale lepsza niż 3+ (mocna trójka). Stosuje się ją, kiedy uczeń ma minimalną wiedzę, która jednak wystarcza na daną ocenę, tutaj dobrą. Ocen z plusami i minusami nie używa się jednak przy ocenianiu końcowym i rocznym, ze względu na to, że oceny te nie są wymienione w rozporządzeniu. Stosowanie ich w ocenianiu śródrocznym uzależnione jest od uregulowań w statucie szkoły, który ustala sposób oceniania bieżącego i śródrocznego.
W przeszłości, do lat 90 XX wieku, w polskich szkołach stosowany był węższy niż dziś system ocen, w którym ocenę niedostateczną oznaczano cyfrą 2, dostateczną jako 3, dobrą jako 4, a bardzo dobrą 5. Podobnie jak dziś stosowało się oceny ze znakami + i -, które nie używano w ocenach rocznych.
Szkoły alternatywne | edytuj kod
Szkoły alternatywne[5][6][7][8][9][10]
Zobacz też | edytuj kod
- reforma systemu oświaty z 1961 roku
- reforma systemu oświaty z 1999 roku
- reforma systemu oświaty z 2017 roku
- tysiąclatka
- obowiązek szkolny
- pedagogika
- antypedagogika
- szkolnictwo
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Okoń W., (1998), Nowy słownik pedagogiczny, Wyd. 2 rozsz., Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa, s. 383.
- ↑ Danuta Buttler, Halina Satkiewicz, Język i my, wydanie I, WSiP, Warszawa 1990, s. 35.
- ↑ Polska: zarys encyklopedyczny. Włodzimierz Kryszewski (red. prowadzący). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 384–386.
- ↑ W szkole wyższej stosuje się oceny w skali od 2 (niedostateczny) do 5 (bardzo dobry); występują też oceny 3+ i 4+.
- ↑ [1]
- ↑ [2]
- ↑ [3]
- ↑ [4]
- ↑ [5]
- ↑ [6]
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Polska. Oświata. Druga Rzeczpospolita, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2015-12-27] .
- wychowanie / samowychowanie
- korepetycje
- edukacja ekologiczna
- zielona szkoła
- edukacja dorosłych
- metoda nauczania
