Szkoła (oświata) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Sala lekcyjna w skansenie wsi łowickiej w Maurzycach Szkoła tysiąclecia w Węgierskiej Górce (1973) Szkoła na świeżym powietrzu w Afganistanie (2007)Szkoła (łac. schola, scola, z stgr. σχολή, skholē) – instytucja oświatowo-wychowawcza, zajmująca się kształceniem i wychowaniem w państwie, a także siedziba (budynek) tej instytucji oraz jej uczniowie i personel[1].
Spis treści
- 1 Etymologia wyrazu „szkoła”
- 2 Rodzaje szkół w Polsce
- 3 Organy szkolne
- 4 Oceny szkolne
- 5 Zobacz też
- 6 Przypisy
- 7 Linki zewnętrzne
Etymologia wyrazu „szkoła” | edytuj kod
Polski wyraz „szkoła” pochodzi od greckiego rzeczownika σχολή (skʰoˈlɛ:) – spokój, wolny czas przeznaczony na nauki i wywodzi się od łacińskiego wyrazu schola – czas wolny, odpoczynek, bezczynność[2].
Rodzaje szkół w Polsce | edytuj kod
Obecnie w Polsce wyróżnia się następujące typy szkół:
- szkoła podstawowa
- szkoła ponadgimnazjalna (ponadpodstawowa):
- szkoła artystyczna:
- szkoła wyższa (nie podlega jednak systemowi oświaty, lecz własnej regulacji o szkolnictwie wyższym).
W latach 1959–1972 w Polsce przeprowadzono program budowy blisko 1,5 tys. nowoczesnych szkół-pomników Tysiąclecia Państwa Polskiego[3], tzw. „tysiąclatek”.
Organy szkolne | edytuj kod
Oceny szkolne | edytuj kod
Oceny szkolne – system oceniania postępów w nauce w szkołach.
Osobny artykuł: Szkolna skala ocen. Osobny artykuł: Szkolna skala ocen w Polsce.W praktyce szkolnej stosuje się oceny z symbolami + i -, niekiedy też z dwoma minusami: =. Dla przykładu ocena 4- (-4, słaba czwórka) jest słabsza od całej 4, ale lepsza niż 3+ (mocna trójka). Stosuje się ją, kiedy uczeń ma minimalną wiedzę, która jednak wystarcza na daną ocenę, tutaj dobrą. Ocen z plusami i minusami nie używa się jednak przy ocenianiu końcowo-rocznym, ze względu na to, że oceny te nie są wymienione w rozporządzeniu. Stosowanie ich w ocenianiu śródrocznym (na koniec semestru) uzależnione jest od uregulowań statutu szkoły, który ustala sposób oceniania cząstkowego i semestralnego.
W przeszłości, do lat 90. XX wieku, w polskich szkołach stosowany był węższy niż dziś system ocen, w którym ocenę niedostateczną oznaczano cyfrą 2, dostateczną jako 3, dobrą jako 4, a bardzo dobrą 5. Podobnie jak dziś stosowało się oceny ze znakami + i -, które nie pojawiały się na świadectwach.
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Okoń W., (1998), Nowy słownik pedagogiczny, Wyd. 2 rozsz., Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa, s. 383.
- ↑ Danuta Buttler, Halina Satkiewicz, Język i my, wydanie I, WSiP, Warszawa 1990, s. 35.
- ↑ Polska: zarys encyklopedyczny. Włodzimierz Kryszewski (red. prowadzący). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 384–386.
- ↑ W szkole wyższej stosuje się oceny w skali od 2 (niedostateczny) do 5 (bardzo dobry); występują też oceny 3+ i 4+.
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Polska. Oświata. Druga Rzeczpospolita, Encyklopedia PWN [dostęp 2015-12-27] .
