Szkoła Podchorążych Lotnictwa – Grupa Techniczna

Szkoła Podchorążych Lotnictwa – Grupa Techniczna w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szkoła Podchorążych Lotnictwa – Grupa Techniczna – szkoła kształcąca kandydatów na oficerów lotnictwa Wojska Polskiego (grupy technicznej).

Spis treści

Historia szkoły | edytuj kod

Szkoła powstała w 1934 roku w Bydgoszczy. Na stanowisko komendanta został wyznaczony mjr Stefan Berezowski[1]. Na podstawie rozkazu DDO MSWojsk. L.dz.5253/tjn. z 7 grudnia 1936 Techniczna Szkoła Podchorążych Lotnictwa została zreorganizowana i przeniesiona do Warszawy[2]. Przeniesienie do stolicy zapewniło szkole wysokokwalifikowanych wykładowców z wyższych uczelni technicznych, instytutów naukowych oraz z przemysłu lotniczego[3].

Była uczelnią o trzyletnim profilu kształcenia. Kształciła ok. 150 słuchaczy (po 50 na każdym roku) przyszłych oficerów - techników lotniczych. Kształciła także około 30 podchorążych rezerwy i organizowała kursy oficerów technicznych - 22 oficerów[4]. Przeszkolenie wojskowe podchorążowie przechodzili na obozach wojskowych.

Kierownikami wyszkolenia w poszczególnych dziedzinach byli oficerowie specjaliści, a jako wykładowców zatrudniano specjalistów cywilnych. Wykłady z przedmiotów teoretycznych i ogólnotechnicznych (matematyka, fizyka, chemia, mechanika, wytrzymałość materiałów, aerodynamika, teoria konstrukcji silników i płatowców itp.) były prowadzone przez cywilnych pracowników naukowych będących na etacie szkoły (np. dr P. Szymański, wykładowca matematyki z Politechniki Lwowskiej) lub kontraktowanych godzinowo na wykłady z Politechniki Warszawskiej (np. dr inż. Jerzy Bukowski, dr inż. Leonard Łabuć, doc. inż. Witold Billewicz), ze Szkoły Wawelberga (np. dr S. Neumark) oraz przemysłu (np. dr inż. Jan Oderfeld)[5].

Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” szkoła po zarządzeniu mobilizacji funkcjonowała na podstawie etatu pokojowego. W czasie wojny szkoła pod względem ewidencji i uzupełnień przynależała do Bazy Lotniczej nr 1 w Warszawie[6].

Organizacja pokojowa szkoły w 1939 | edytuj kod

Organizacja pokojowa szkoły w 1939:

  • komenda szkoły,
  • dywizjon szkolny,
    • eskadra szkolna podchorążych nr 1,
    • eskadra szkolna podchorążych nr 2,
    • eskadra szkolna podchorążych nr 3,
    • eskadra szkolna podchorążych rezerwy,
  • oddział portowy[6][7].

Kadra szkoły | edytuj kod

Obsada personalna szkoły w marcu 1939[8]

Komenda szkoły
  • komendant - mjr / ppłk pil. inż. Antoni Gosiewski
  • zastępca komendanta i dowódca oddziału szkolnego – mjr Kazimierz Jarzębiński
  • p.o. adiutanta – kpt. obs. Konstanty Bielecki
  • naczelny lekarz – mjr lek. dr Stanisław Józef Zatwardowicz
  • zastępca komendanta ds. intendentury – mjr int. z wsw Feliks Czesław Czernihowski
  • oficer gospodarczy – kpt. int. Zygmunt Wituszyński
  • oficer administracyjno-materiałowy – kpt. adm. (piech.) Stefan Ślęzak
  • oficer żywnościowy – por. adm. (piech.) Mieczysław Grellner
  • p.o. dyrektora nauk – kpt. Franciszek Iwański
  • kierownik wyszkolenia radio-elektrycznego – mjr Paweł Marian Piotrowicz
  • kierownik wyszkolenia silnikowego – mjr Stefan Skulski
  • kierownik wyszkolenia uzbrojenia – kpt. obs. Konstanty Bielecki
  • kierownik wyszkolenia foto – kpt. Bolesław Emil Józef Górski
  • kierownik wyszkolenia silnikowego – kpt. Aleksander Leja
  • kierownik wyszkolenia ogólno-wojskowego – kpt. Czesław Łabencki
  • kierownik wyszkolenia samochodowego – kpt. Wacław Michał Józef Kornacki
  • kierownik wyszkolenia technicznego – kpt. Józef Koziarski
  • kierownik warsztatów szkolnych – kpt. Zygmunt Tokarczyk
  • wykładowca WF – por. Zbigniew Jan Franciszek Dubas
Oddział szkolny
  • dowódca I plutonu – kpt. Tadeusz Wiśniowski
  • instruktor – ppor. Paweł Wilhelm Tobolski †25 V 1944 (uczestnik „Wielkiej ucieczki”)
  • dowódca II plutonu – por. Jan Narewski
  • instruktor – chor. Józef Konieczny
  • dowódca III plutonu – por. Stanisław Daniel
  • instruktor – chor. Dywizjonizy Pieczka
  • dowódca IV plutonu – por. Eugeniusz Słomkowski
  • instruktor – chor. Antoni Białyński

Absolwenci | edytuj kod

I promocja
36. absolwentów I promocji zostało mianowanych na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 października 1937 w korpusie oficerów lotnictwa, grupa techniczna[9][10]
II promocja
45. absolwentów II promocji zostało mianowanych na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 października 1938 w korpusie oficerów lotnictwa, grupa techniczna[13][14]
III promocja
44. absolwentów III promocji zostało mianowanych na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1939 w korpusie oficerów lotnictwa, grupa techniczna[17]
IV promocja
44. absolwentów IV promocji zostało mianowanych na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 września 1939 w korpusie oficerów lotnictwa, grupa techniczna[22]
V rocznik 1938–1939
64. podchorążych V rocznika nie zostało promowanych[23]

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 265.
  2. ↑ Kozłowski 1964 ↓, s. 244.
  3. ↑ Jędrzejewski 1989 ↓, s. 164.
  4. ↑ Kozłowski 1964 ↓, s. 245.
  5. ↑ Jędrzejewski 1989 ↓, s. 165.
  6. ↑ a b Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 775.
  7. ↑ Jędrzejewski 1989 ↓, s. 165, wg autora oddział szkolny został przemianowany na dywizjon szkolny w 1938.
  8. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 476-477.
  9. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 228-229.
  10. ↑ Jędrzejewski 1989 ↓, s. 170-173.
  11. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 21.
  12. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 658.
  13. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 229-230.
  14. ↑ Jędrzejewski 1989 ↓, s. 173-178.
  15. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 164.
  16. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 416.
  17. ↑ Jędrzejewski 1989 ↓, s. 178-183.
  18. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 349.
  19. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 461.
  20. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 482.
  21. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 680.
  22. ↑ Jędrzejewski 1989 ↓, s. 183-188.
  23. ↑ Jędrzejewski 1989 ↓, s. 188-193.

Bibliografia | edytuj kod

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Zygmunt Jędrzejewski: Od września do września. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1989. ISBN 83-211-0998-5.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Eugeniusz Kozłowski: Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964.
  • Stanisław Rutkowski: Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, seria: Biblioteka Wiedzy Wojskowej.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
Na podstawie artykułu: "Szkoła Podchorążych Lotnictwa – Grupa Techniczna" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy